บทที่ 1 นายตรี ปิ่นรักษา 2
603 Words
ปอแก้ว กรุงเก่า หรือแก้ว วัย 22 ปี ผู้สืบทอดร้านขนมไทยสูตรโบราณชาววังของตระกูล ใครๆ ก็มองว่าปอแก้วเป็นคนอ่อนหวานเรียบร้อย เพราะมองการแต่งตัวภายนอก ที่แต่งแบบนี้เพราะคุณแม่ชอบให้แต่ง ทั้งๆ ที่ชอบใส่กางเกง เสื้อยืดมากกว่า แต่เพื่อความสบายใจของท่านและลุคแม่ค้าขนมหวานสูตรชาววังเลยต้องเรียบร้อยอย่างที่เห็น แต่แท้จริงแล้วนิสัยของสาวเจ้าลุยๆ ห้าวๆ แมนๆ คุยกันได้
ปอแก้วส่งยิ้มให้คนตัวโตที่แม่พามาทำความรู้จักในวันนี้ เธอเองก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าตัวเองต้อง ‘หมั้น’ กับคนคนนี้ แค่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเจ้าชู้ตัวพ่อ และยิ่งสายตาที่เขามองมายังเธอเมื่อกี้มันแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาดูถูก ไม่ชอบเธอ ซึ่งเธอเองก็ไม่ชอบเขาเหมือนกัน
“ลูกตรีพาน้องไปเดินชมบ้านเราสิลูก” เมื่อแนะนำทั้งสองให้รู้จักกันแล้ว ผกาก็เอ่ยเสนอขึ้นหรือจะว่าสั่งก็ว่าได้
“แล้วพี่โทกับพี่เอกไปไหนครับ ผมมาถึงไม่เห็นทั้งสองเลย แล้วคุณพ่อล่ะครับ” เขาไม่ตอบ แต่กลับถามถึงพี่ชายทั้งสองและคุณพ่อแทน
“พี่เราก็ทำงานสิ ใครจะเหมือนเราทำงานกลางคืน ส่วนพ่อเราเหรอ ออกไปซื้อต้นไม้กับนายขวดน่ะ เย็นๆ นั่นแหละถึงกลับบ้าน”
นางตอบลูกชาย แล้วก็พูดต่ออีก “หนูแก้วให้พี่ตรีพาไปเดินชมสวนหลังบ้านนะ คุณลุงจัดแต่งสวนสวยมากเลย ป้าอยากให้เห็นมากจ้ะ”
“ค่ะ คุณป้า” เธอตอบรับคำแบบเลี่ยงไม่ได้ ‘นี่มันคือการยัดเยียดชัดๆ’ เธอพึมพำกับตัวเองเมื่อตอนนี้ถูกมัดมือชกให้ไปกับชายแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จัก และพอมองไปทางแม่ตัวเองอย่างต้องการคำอธิบาย ท่านก็เบือนหน้าหนี
“น้าฝากน้องด้วยนะพ่อตรี” ปูเอ่ยขึ้นเมื่อตรีลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“ครับ” เขาตอบรับคำยิ้มๆ แล้วเดินออกไป แต่ไม่ลืมเอ่ยชวนคนแต่งตัวเชยให้ตามตนเองไป “ไปเดินเล่นกันครับน้องแก้ว”
“ค่ะ หนูขอตัวนะคะป้าผกา คุณแม่ ป้าแพร ป้านิ่ม” แล้วเธอก็หมุนตัวเดินตามชายหนุ่มที่เดินนำหน้าไปก่อนทันที
“เป็นไงพวกหล่อน เหมาะสมกันว่าไหม” เมื่อทั้งสองเดินออกไปลับตาแล้ว ผกาก็เอ่ยปากขึ้นทันที
“มากเลยหล่อน เนี่ยพ่อตรีลูกแกน่ะหล่อมาก หนูแก้วก็น่ารัก เหมาะสมที่สุด” แพรเอ่ยเห็นด้วย
“ไม่มีใครเหมาะไปกว่าคู่นี้แล้วแก” นิ่มเองก็เห็นด้วยเช่นกัน
“อันนี้ก็แล้วแต่เด็กๆ นะผกา ถ้าทั้งสองไม่คลิกกัน ฉันก็ไม่อยากบังคับยัยแก้วนะแก” ปูเอ่ยขึ้นบ้าง
“เอาน่า...มันต้องคลิกแหละ หนูแก้วออกจะน่ารัก ส่วนลูกชายฉันน่ะก็...นั่นแหละ ตามเห็นในข่าวและมันเจ้าชู้ ฉันนะหวงจะตาย แต่ก็มาคิดดูแล้ว อายุลูกๆ ก็ไม่น้อยแล้ว พ่อตรีสามสิบสองแล้ว พ่อโทก็สามสิบสี่ และพ่อเอกคนโตเนี่ย นึกว่าจะหันเข้าวัดละทางโลกแล้วตอนนี้ อายุก็สามสิบหกปีแล้ว แต่ที่เลือกจัดการคนเล็กก่อน เพราะมันแรดกว่าพี่ๆ ของมัน” นางพูดถึงลูกชายทั้งสามแล้วก็อ่อนเพลีย แต่ละคนดื้อด้านกันทั้งนั้น แม้ว่านิสัยจะต่างกัน แต่ทุกคนก็รักสามัคคีกัน
- Writer
