ด้านรามหลังจากออกจากโรงแรมเขาก็ขับรถมาส่งมะปรางที่คอนโดของเธอ รามรู้สึกพอใจเป็นอย่างมากที่มะปรางยอมให้ตนมาส่ง แต่ขณะที่ร่างบางจะก้าวขาลงจากรถสปอร์ตของตนนั้น
!! พรึ่บ !! มือหนากับจับเข้าที่เรียวแขนเล็ก มะปรางหันมาสบตากับคนมือไว
“เธอลืมอะไร...ไปหรือเปล่า” รามไม่พูดเปล่า แต่ร่างสูงกับยื่นใบหน้าพร้อมกับใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มยื่นเข้าหาเธอ เหอะ...นี้อย่าบอกนะว่าเขาจะให้ฉันทำอะไรบ้าๆ แบบนั้น
“ฝันไปเถอะ” มะปรางเอ่ยด้วยเสียงแข็งอย่างไม่ยอม
“หึ...นี้เธอคิดอะไร ฉันไม่ได้หวังให้เธอมาจุ๊บฉันหรอกนะ” เขาเอ่ยหน้าตาย
ด้านรามผมไม่ชอบสายตาเมินเฉยและท่าทีเย่อหยิ่งของมะปราง ทั้งที่เมื่อคืนเธอและผมเราก็สนุกด้วยกัน พอตื่นมาเท่านั้นแหละท่าทีของเธอนั้นเปลี่ยนไปราวกับคนละคน สายตาหวานฉ่ำเป็นประกายเมื่อคืนหายไปไหนหมด ไม่รู้จะหยิ่งไรนักหนา นี้ผัวนะครับ รามดุนลิ้นเข้ากระพุ้งแก้ม
“แค่เอ่ยคำขอบคุณฉัน ที่ฉันอุตส
