“ถ้าฉันอยากกัดเธอคืน ยอมให้กัดปะละ” รามไม่พูดเปล่า แต่คนตัวโตกับไม่รอช้า ริมฝีปากหนางับเข้าที่เรียวปากเล็กตรงหน้าอย่างจงใจ แต่นั้นมะปรางกับไม่ได้ขัดขืนริมฝีปากหนาของรามขบและเม้มเข้าบางเบา มะปรางได้แต่หลับตาและปล่อยให้รามกวาดลิ้นเข้าโพรงปากหวานของเธออยู่เช่นนั้น ด้านรามเมื่อมะปรางไม่ขัดขืนมือหนาอีกข้างกับจับเข้าที่ท้ายทอยกดเข้าที่เรียวปากของตน จนกระทั่งมะปรางส่งลิ้นและเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของเขา จูบที่ทั้งนุ่มและละมุนปากทำให้มะปรางมิอาจปฏิเสธสิ่งที่รามมอบให้ได้ เขาบดขยี้ตวัดลิ้นร้ายเข้าวนเล่นอย่างหนักหน่วง ส่วนเธอก็ส่งลิ้นรุกเข้าถอยออก แต่นั้นกับยิ่งทำให้รามติดใจรสจูบของมะปรางอย่างถอนตัวไม่ขึ้น จากที่เคยบอกจูบไม่ฟิน แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนใจ ฟินชิบหาย
รามเป็นฝ่ายถอนจูบออกจากมะปราง ทั้งสองสบตากัน อ่า...ด้านมะปรางที่หลงระเริงไปกับเรียวลิ้นร้ายของรามนั้น มะปรางทั้งเขินทั้งอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี
