บทที่17
เสียตัวแลกใจNC
ฟุ๊บ!!
"อัก!"
ร่างบอบบางถูกจับโยนลงบนเตียง เธอพลิกตัวเพื่อคลานหนีแต่ถูกเขาจับข้อเท้าลากมาชิดขอบเตียง คนใจร้ายยกยิ้มชอบอกชอบใจมิเกลรีบหยัดกายขึ้น เธอคิดว่าเจ้าขุนจะข่มขืนเธอแต่ไม่ใช่เขาทิ้งตัวลงมานอนเคียงข้างเธอต่างหาก
"เฮ้อ" ฉันโล่งใจมาก โล่งใจจริงๆ "ทำไมนายไม่ทำล่ะ"
"ไม่อยากทำให้เธอเกลียดไปมากกว่านี้"
ฉันหันไปมองหน้าเจ้าขุนเขานอนมองเพดานจนน้ำตาไหลออกมา ฉันถอนหายใจซ้ำๆเพราะสับสนกับใจตัวเอง เขาเห็นฉันเป็นอะไรฉันตัดสินใจลุกขึ้นแต่ก็ถูกเขาดึงลงไปนอน เขากอดฉัน!
"ขอโทษนะที่ฉันขี้ขลาด ฉันกลัวตัวเองเหมือนกัน กับเรื่องอื่นเก่งไปหมดแต่เรื่องหัวใจของตัวเองดันไม่เด็ดขาด"
"เมื่อก่อนฉันก็เป็นเหมือนนาย ฉันแอบชอบนายมานานเก็บภาพความทรงจำทุกอย่างเอาไว้ในใจแต่สุดท้ายฉันก็ได้แต่ความว่างเปล่า ฮึก! ฉันเจ็บมากนะเจ้าขุน ฉันเจ็บที่ถูกนายมองข้าม เจ็บที่ถูกดูถูกว่าต่ำต้อยไม่คู่ควร
