“ผมรู้ว่าคุณเก่ง แต่...มานี่เถอะ”
ร่างสูงใหญ่เป็นฝ่ายลากมือหญิงสาวกลับไปยังเก้าอี้บุหนังริมหน้าต่าง อลินทิราจำต้องนั่งลงและปล่อยให้เขาจัดแจงใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำเช็ดรอยเลือดกรังที่ปากแผลเบา ๆ แดเนียลยังอยู่ในผ้าขนหนูผืนเดียว ลมหายใจหนักที่มาจากตัวเขาปลุกร่างบางให้ตื่นตลอดเวลาที่ได้อยู่ชิดใกล้ นัยน์ตาสีน้ำเงินอมม่วงลึกล้ำมีประกายแห่งอำนาจทว่าก็เต็มไปด้วยเสน่ห์น่าหลงใหล จมูกโด่งและริมฝีปากหนาได้รูปที่ล้อมรอบด้วยไรหนวดและขนเคราสั้นขับความเป็นชายอันน่าครั่นคร้ามของทายาทนักธุรกิจผู้หล่อเหลา สายลับสาวรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงผิดปกติ ในชีวิตการเป็นจารชนในหน่วยงานลับไม่เคยต้องอยู่ใกล้ชิดผู้ชายคนไหนมากเท่านี้มาก่อน
“แผลไม่ใหญ่มาก” เขากล่าวขณะลดมือข้างที่เช็ดขมับแตกของเธอลง
“แดนคะ...ฉันอยากขอบคุณคุณค่ะ”
“อาจไม่...” คำว่า จำเป็น หลุดหายไปในลำคอแข็งแรงเมื่ออลินทิราเป็นฝ่ายจู่โจมร่างสูงใหญ่ด้วยการปร
