"เซอร์ไพร์ค่ะพี่ธาม"
"พิชชา"
ผมเปิดประตูห้องเมื่อได้ยินเสียงออด เปิดออกมาอึ้งปนตกใจสุดๆ จะไม่ให้ตกใจได้ไงเมียที่เพิ่งจะทักมาบอกว่าเพิ่งจะเรียนเสร็จกำลังจะกลับห้อง แล้วอยู่ๆมาโผล่ตรงนี้ได้ยังไง ผมเดินเข้าไปสวมกอดทันที
"มาได้ยังไงคะ"
ผมเอ่ยถามออกไปแต่ใบหน้ายังซุกไหล่ขอน้องมันอยู่พิชชาวางของทุกอย่างแล้วกอดตอบผม
"เซอร์ไพร์ไงคะ"
ผมผละออกจากน้องมันมองหน้าอย่างงอนๆ
"ชิ ตกใจหมด คิดถึงมากเลยรู้ไหมหืม"
ผมโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ พิชชาหัวเราะขำๆก่อนจะยื่นหน้ามาจุ๊บปากผมทีหนึ่ง
"คิดถึงเหมือนกันค่ะ"
ผมจุ๊บปากน้องมันทีหนึ่งก่อนจะผละออกจากพิชชาแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าของน้องมันมาเก็บไว้ในห้องจากนั้นก็เดินเข้าไปสวมกอดเอวพิชชาไว้หลวมๆ
" ไม่กลับไปแล้วใช่ไหมคะ"
พิชชาหันกลับมาสบตากับผมพยักหน้ายิ้มๆ
"ไม่กลับไปแล้วค่ะ จากนี้ไปพิชชาจะเฝ้าพี่ธาม24ชั่วโมงไม่ให้ห่างเลยคอยดูเถอะ"
ผมหัวเราะขำๆเอามือมาลูบไล้ปอย
