Chapter 10
1308 Words
หลายวันต่อมา...
พิ้งค์กี้มาทำงานของตัวเองที่บริษัทDT วันนี้เป็นงานเปิดตัวสินค้าและเธอในฐานะออแกไนซ์จัดงานจะต้องมาดูแลความเรียบร้อยให้ตั้งแต่เริ่มงานจนถึงจบ เธอนั่งอยู่หน้าจอมอนิเตอร์ดูความเรียบร้อยของแต่ละโซนในมือถือวออยู่เอาไว้สำหรับคุยกับทีมงานคนอื่น
"ตรงหลังเวทีเตรียมสแตนบายเลยนะ อีกสิบนาทีต้องให้พรีเซ็นเตอร์ขึ้นโชว์สินค้า"
(รับทราบค่ะ)
เธอถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะขอออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์หน่อย ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้เธอยังไม่ได้ทานข้าวเลยด้วยซ้ำยุ่งมาก
"ขอออกไปหายใจแป๊บหนึ่งนะ หากาแฟดื่มด้วย"
"ครับคุณพิ้งค์"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะเดินออกไปนอกงาน กำลังจะกดประตูลิฟต์เดินลงไปก็ถูกใครสักคนลากออกไปยังบันไดหนีไฟ
"อ๊ะ"
เธอร้องออกมาเสียงหลงก่อนจะตาโตเมื่อคนตรงหน้าเธอคือซีเนียร์คนรักของเธอนั่งเอง หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะชะงักไปเมื่อถูกเขาโน้มใบหน้าลงมาจูบริมฝีปากอย่างดูดดื่ม เธอโอบรอบคอเขาไว้แน่นก่อนจะตอบสนองสัมผัสของเขา
"อื้มมมม"
เขาผละออกอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะดึงเธอมาสวมกอดแน่น ไม่ได้เจอกันเกือบอาทิตย์เพราะเธอเอาแต่ทำงานทั้งวันจนถึงดึก ส่วนเขาก็ติดงานเลยไม่มีเวลาได้มาหาเลย
"คิดถึง"
"คิดถึงเหมือนกัน ตัวเองทำเค้าตกใจหมด แล้วนี่ทำอะไรประเจิดประเจ้อเดี๋ยวก็มีใครมาเห็นเข้าหรอก"
เธอบ่นออกมาก่อนจะมองที่มือของเขาถือแก้วกาแฟอยู่ในมือ
"ตัวเองเอามาให้เค้าเหรอ"
"อืม เอามาฝากคนงานยุ่ง"
เขาส่งแก้วไปให้เธอ หญิงสาวยิ้มกว้างก่อนจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นดื่มให้สดชื่น ซีเนียร์ลูบผมหญิงสาวเล่นใบหน้าเธอดูเหนื่อยมากจริงๆ
"งานหนักมากเลยเหรอ"
"ไม่เท่าไหร่ค่ะ คือนอนดึกแหละก็เลยดูเหนื่อย"
"ไม่ดูแลตัวเองเลยนะ เค้าก็บอกแล้วว่ารับงานเท่าที่ไหว ตัวเองอยากได้อะไรกินอะไรเค้าก็ซื้อให้อยู่แล้ว เงินรายเดือนเค้าก็โอนให้ทำไมยังทำงานหนักอีก"
เขาบ่นออกมาไม่จริงจังมากนัก ก็รู้แหละว่ามีแฟนขี้งกแต่มันก็อดบ่นไม่ได้จริงๆ พิ้งค์กี้กอดเอวเขาไว้หลวมๆก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน
"ก็เค้าอยากเก็บเงินเยอะๆนี่นา อีกอย่างเค้าไม่ได้เป็นคนรับงานเองเสียหน่อย พวกพนักงานเค้ารับกันเองเพราะอยากได้โบนัสเยอะๆไง ตัวเค้าเองมีตัวเองคอยดูแลไม่เดือดร้อนแต่ลูกน้องพวกเค้ามีครอบครัวมีคนรักที่ต้องดูแล เข้าใจเค้าใช่มั้ย"
เธอกระพริบตาปริบๆเพื่อขอความเห็นใจจากเขา ซีเนียร์ถอนหายใจออกมาอย่างปลงๆก่อนจะยอมแพ้แล้วปล่อยให้เธอไปทำงานของตัวเองต่อ
"ตามใจแล้วกันเค้าห้ามไม่ได้อยู่แล้วนี่ เลิกงานพาพนักงานไปเลี้ยงมั้ย"
"ว่าจะไปนะจะโทรไปปรึกษาตัวเองอยู่พอดี ตัวเองว่ายังไงอ่ะ"
"ไปดิเดี๋ยวเค้าจองร้านให้คืนนี้"
พิ้งค์กี้หอมแก้มเขาอย่างเอาใจก่อนจะยิ้มออกมาแก้มปริ
"ขอบคุณนะคะตัวเองรู้ใจเค้าที่สุดเลย งั้นไปทำงานก่อนนะคะเจอกันนะที่รัก ว่าแต่ว่างเหรอเข้าไปด้วยกันมั้ย"
"ไม่อ่ะมีประชุมบ่าย เค้าต้องกลับบริษัท"
"โอเค งั้นเย็นนี้เจอกันนะคะ"
เขาดึงเธอเข้ามาใกล้ก่อนจะหาเรื่องพาเธอไปนอนค้างด้วยที่บ้าน จะว่าเขามีแผนก็ได้ก็เขารักและหวงอยากครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจผิดตรงไหนล่ะ
"คืนนี้ไปนอนค้างกับเค้ามั้ย"
"แหนะ มีแผนอะไรชั่วๆรึเปล่า"
หญิงสาวอมยิ้มมองเขาอย่างจับผิด เขายักไหล่เล็กน้อยก่อนจะยอมรับแต่โดยดี
"มันมีอยู่แล้วแผนชั่วนะ อยู่ที่ว่าจะยอมรึเปล่า"
"ขอดูความประพฤติวันนี้ก่อนนะ"
"เค้าเป็นเด็กดีอยู่แล้วน่า รีบไปทำงานได้แล้วเดี๋ยวมารับตอนเย็นจ้ะ"
เธอพยักหน้าก่อนจะกระโดดกอดคอเขาแล้วจุ๊บริมฝีปากหนึ่งที เขาหยีผมเธอเล่นอย่างเอ็นดูก่อนจะปล่อยให้เธอกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ส่วนเขาก็ต้องกลับไปประชุมแล้วเดี๋ยวจะให้ผู้ช่วยจัดการเรื่องร้านอาหารที่จะใช้เลี้ยงพนักงานด้วย หรือว่าอาจจะไปปาร์ตี้ที่ผับเดี๋ยวค่อยคิดอีกที
หลังจากที่งานจบลงออกมาเป็นที่น่าพอใจมากสำหรับเธอ พิ้งค์กี้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนจะชะงักไปเมื่อเห็นดีสนีย์เดินเข้ามาหา
"มีอะไรไม่ทราบ"
"เปล่า บัญชีให้แวะไปเอาเช็คเงินอีกก้อนที่เหลือน่ะ เค้าฝากมาบอก"
"อืม ขอบใจเดี๋ยวให้ผู้ช่วยแวะไปเอา"
เธอเอ่ยออกมาเพียงแค่นั้นก่อนจะหันไปทำอย่างอื่น ดีสนีย์ยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปดักหน้าของพิ้งค์กี้ไว้ เธอมองหล่อนด้วยสีหน้าที่มีคำถาม
"อะไรอีก"
"ซีเนียร์ไม่มาเหรอ ตั้งแต่วันนั้นไม่เห็นมาเลย"
"เขาก็ต้องทำงานของเขาสิ จะมาทำไมที่นี่ล่ะ"
เธอตอบไปอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ทำไมจะต้องมาถามถึงคนรักของเธอด้วย จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ตัดใจยังมีความหวังว่าจะได้เขาไปครอบครองอีกเหรอ
"งั้นเหรอไม่เป็นอะไรหรอกเอาไว้เจอกันที่งานเลี้ยงรุ่นพรุ่งนี้แล้วกัน เธอไปมั้ย"
พิ้งค์กี้เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าพรุ่งนี้มีงานเลี้ยงรุ่นสมัยมัธยมนี่นา ลืมปรึกษากับซีเนียร์เลยว่าจะยังไง แต่พรุ่งนี้เธอไม่มีงานอะไรนี่น่าจะไปได้แหละ
"น่าจะไปมั่งถามซีเนียร์ก่อน"
"ตัวติดกันอย่างกับผัวเมียกันแหนะ"
ดีสนีย์เอ่ยแซวขำๆ พิ้งค์กี้ตาโตก่อนจะรีบปฏิเสธทันที จะให้ยัยบ้านี่รู้เรื่องไม่ได้ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้มันได้ประกาศให้เพื่อนคนอื่นรู้กันทั้งงานแน่
"ผัวเมียอะไรกันพูดดีๆนะเดี๋ยวจะโดนตบปาก"
พิ้งค์กี้ง้างแขนใส่ดีสนีย์ เธอรีบโบกไม้โบกมือทันทีก่อนจะยัยคนบ้ามันจะตบเธอจริงๆ อารมณ์หล่อนรุนแรงจนใครจะคาดคิดได้เพราะฉะนั้นอย่าไปเสี่ยงทะเลาะด้วยเลยไม่คุ้มหรอก ยัยนี่มันหมาบ้าชัดๆ
"ล้อเล่นเองใจเย็นสิ ไม่เป็นก็บอกดีๆก็ได้โมโหทำไมล่ะ แต่ว่าไม่เป็นก็ดีงั้นคนนี้ฉันขอนะ"
ดีสนีย์ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเดินยิ้มมุมปากออกไปอย่างอารมณ์ดีสุดๆ พิ้งค์กี้มองตามหลังเธอไปกำมือแน่นอย่างโมโหสุดขีด คิดจะแย่งผู้ชายของเธอไปอย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะยะเพราะซีเนียร์จะต้องเป็นของเธอทั้งตัวและหัวใจ ชิ!
"ฝันไปเถอะยะว่าจะได้นังชะนีมโน"
หญิงสาวกระทืบเท้าปึงปังอย่างขัดใจก่อนจะเดินไปหาผู้ช่วยแล้วให้เธอไปเอาเช็คเงินสดที่ฝ่ายบัญชี ส่วนเธอก็ไปช่วยทีมงานเก็บของก่อนจะประกาศให้รับทราบโดยทั่วกัน
"กลับถึงบ้านอาบน้ำแต่งตัวสวยๆรอนะ วันนี้จะพาไปฉลองเดี๋ยวแจ้งรายละเอียดร้านอีกที"
ทุกคนได้ยินแบบนั้นก็ร้องออกมาอย่างดีใจ ทุกคนเหนื่อยกันมาตลอดทั้งเดือน จะได้ไปคลายเครียดกันให้หายเหนื่อยเลย
"เย้ๆ จัดไปค่ะ"
- Writer
