ธงชัยแอบนัดเจอมุกอ่อนที่กระท่อมปลายนา ชายหนุ่มนั่งถือซองยาขับเลือดอย่างกระวนกระวาย ใจหนึ่งก็อยากจบปัญหา แต่อีกใจก็ยังกังขาว่าทำแบบนี้ดีแล้วหรือ
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นมุกอ่อนเดินมาตามคันนาตั้งแต่ไกลๆ ฝนเริ่มตกพรำๆ สาวน้อยสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้น เดินกอดตัวเองก้มหน้าหลบฝนอย่างคนอมทุกข์ เมื่อมาถึงตรงหน้าธงชัย หล่อนก็ถูกกระชากมือพาเดินขึ้นบนกระท่อมแล้วดึงประตูปิดทันที
สองหนุ่มสาวนั่งลงบนเสื่อเก่าๆ ธงชัยมองมุกอ่อนนั่งก้มหน้าก้มตาแล้วก็เชยคางหล่อนขึ้น เห็นรอยปากแตก เนื้อตัวมีแต่รอยช้ำรอยตี บางจุดเหมือนโดนเข็มขัดฟาด
“ทำไมลุงกิตทำแรงแบบนี้”
มุกอ่อนน้ำตาร่วงเผาะๆ โผเข้ากอดธงชัย หล่อนสะอื้นออกมาอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ
“พ่อคงไม่รักมุกอ่อน” หญิงสาวคร่ำครวญ “เราหนีไปด้วยกันเถอะนะธง ไปสร้างครอบครัวของเรา มุกอ่อนไม่อยากอยู่หมู่บ้านนี้แล้ว มีแต่คนนินทา”
มุกอ่อนคิดถึงเรื่องอนาคต แต่ธงชัยกลับหน้ามืดตามัวคิดถึงเรื่องตรงหน้าที่เนื้อตัวอวบอัดของหล่อนแนบชิดกายา หล่อนขาว หล่อนหอม และตอนนี้นมตั้งเต้าก็กำลังเบียดกับแผงอกเขา แถมหล่อนยังเปียกฝนหมาดๆ ด้วย...
หมับ!
สองมือคว้าก้นงอนขยำ ปากก็ซุกไซร้ซอกคอจนมุกอ่อนตัวอ่อนระทวยครวญครางกระเส่า
“อุ๊ย... ธง ธง ยะ อย่า อะ อาส์...”
ธงชัยหายใจหืดหาด ซุกหน้าลงกับซอกคอสาวรุ่นแล้วดูดดึงจากนอกเสื้อยืดสีขาวจนอกเสื้อเปียกปอนเหนียวเหนอะด้วยน้ำลายของเขา สาวน้อยแหงนหน้าเริ่ด แอ่นอกเอนกายไปทางด้านหลัง ก่อนถูกดันจนนอนหงาย หล่อนมองเขาอย่างเย้ายวน เผยอปากเชิญชวน
ธงชัยถอดเสื้ออวดกล้าม
มุกอ่อนเลียริมฝีปาก อูยส์ เห็นกี่ทีก็น่าเลียจังเลย!
ชายหนุ่มก้มลงมาดันเสื้อหล่อนขึ้นเหนือหน้าอกแล้วดูดฟัดเนื้อนมโดยไม่ถอดบราเซีย เขาจูบไปทั่วจนเปรมก็เลื่อนลงมาจูบถึงหน้าท้องแบนราบแล้วดึงกางเกงออก จากนั้นก็อ้าปากงับหัวหน่าวสาวรุ่น จนหล่อนสะดุ้ง แอ่นสะโพกรับด้วยความสยิว
“อูยส์ ธง ธง อาส์ อาส์”
ธงชัยเขี่ยเม็ดสวาทของหล่อนเล่น แล้วจับเป้ากางเกงในเบี่ยงออกเพื่อแนบปากกับความเป็นหญิงนุ่มนิ่มอย่างแนบแน่น มุกอ่อนดิ้นเร่าๆ เพราะเขาทั้งเลีย ทั้งแยงลิ้น ทั้งสอดนิ้วเข้าไปเสียดสีข้างในจนหล่อนถึงสวรรค์ชั้นฟ้าในบัดดล!
“อ๊า!”
เปรี้ยง!
เสียงฟ้าคำรามลั่น ผ่าลงที่ใดสักแห่งกลางทุ่งนา แต่สองหนุ่มสาวไม่สน! พวกเขาต่างปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนเพื่อบรรเลงสวาทกันอย่างร้อนแรง เมื่อไร้อาภรณ์สวมใส่ ร่างสองร่างก็เสียดสีจนไฟแทบลุก ต่างสลับกันเลียอีกฝ่ายไปทั่วตัว ก่อนที่มุกอ่อนจะกลืนกินท่อนพันธุ์แสนสวาท แล้วคร่อมขย่มบนตักหนุ่มอย่างมัวเมาราคะ
ตั้บตั้บตั้บตั้บ!
“อา! อา! อา! อา!”
มุกอ่อนครางกระเส่า ส่วนธงชัยอ้างับหัวนมหล่อนอย่างเมามันส์ เขาตบก้น กระแทกกลับ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระรัว กระท่อมโยกไหวด้วยแรงลมพายุและแรงสวาทด้านใน เสียงพื้นไม้ลั่นเอี๊ยดอ๊าดท่ามกลางเสียงครวญครางของหนุ่มสาว
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ...”
มุกอ่อนครางกระเส่าเมื่อใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง ธงชัยจึงกอดรัดร่างนุ่มไว้แล้วกระแทกสวนขึ้นอย่างเมามันส์!
ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ!
ชายหนุ่มกัดฟันแน่น โหมแรงกระแทกจนมุกอ่อนหัวสั่นหัวคลอน หล่อนจิกไหล่เขา ข่วนจนเป็นรอยเล็บยาว ก่อนแหงนหน้าเริ่ดรับความหฤหรรณ์ที่สาดเข้าใส่พร้อมแรงอัดฉีดของน้ำคาวเข้ามาในร่างหนักหน่วง
“อ๊าาาา!!!”
หล่อนแอ่นหยัดเกร็งไปทั่วร่างตั้งแต่ใบหน้าจรดปลายเท้า ดวงตาหรี่ปรือมองออกไปเห็นรูผนังของกระท่อมเหมือนมีร่างมนุษย์วิ่งอยู่ไหวๆ ด้านนอกสองคน
มุกอ่อนสะดุ้ง ผลักธงชัยที่กำลังเกร็งรับความฟินออกแล้ววิ่งไปเปิดหน้าต่างมองออกไปที่ทุ่งนาขาวโพลนด้วยเม็ดฝน หล่อนเห็นพ่อกับแม่กำลังวิ่งมาหน้าตาโกรธเกรี้ยวก็ได้แต่อุทาน
“ชิบหายแล้ว ธง! ธง! เราต้องหนีแล้ว เร็วเข้า!!”
ธงชัยรู้ทันทีว่ามุกอ่อนบอกให้หนีอะไร เขารีบสวมกางเกงหยิบเสื้อมาถือแล้วกระโดดออกทางหน้าต่างอีกฝั่งของกระท่อม ร่างหนุ่มวิ่งไปด้วยสวมเสื้อไปด้วย แผ่นแน่บไปท่ามกลางฟ้าฝนคำราม!
ทิ้งให้มุกอ่อนมองตามอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ไอ้ธง... หนีเอาตัวรอดคนเดียวเลยนะมึง
ไอ้สัตว์!
สาวน้อยก่นด่าในใจและรีบใส่เสื้อผ้าแต่ไม่ทัน กิตติถีบประตูกระท่อมพังแล้วกระโดดขึ้นมาเห็นลูกสาวกำลังกลัดกระดุมกางเกงพอดี บิดากระชากแขนลูกสาวมากระหน่ำตีไม่ยั้งด้วยแรงโทสะ! ปากก็ก่นด่าท่ามกลางเสียงฟ้าร้องครืนๆ และเม็ดฝนหล่นลงกระแทกหลังคา
“แร่ดนักหรือมึง อีมุก! อยากมากใช่มั้ยถึงต้องแล่นมาเอากับผัวมึงถึงที่นี่ ทั้งที่กูห้ามแล้ว ห้ามแล้ว!”
“อย่า พ่อ มุกเจ็บ ฮือๆ”
มะลิจะเดินเข้าไปห้ามก็เหยียบเข้ากับซองกระดาษที่ธงชัยวางทิ้งไว้พอดี หล่อนเก็บขึ้นมาเทยาในซองออกมาดูแล้วเบิกตากว้าง เม็ดแบบนี้มันยาขับเลือด หล่อนเคยไปหามากินตอนเล่นชู้แล้วเกิดท้องขึ้นมาทั้งที่ผัวไปทำงานใช้แรงงานอยู่เมืองนอก ตอนมุกอ่อนยังเด็ก
“พี่! พี่!” มะลิเขย่าแขนกิตติจนเขาละมือจากลูกสาวหันมา “ไอ้ธงมันจะเอายาขับเลือดมาให้ลูกเรากิน!”
กิตติไม่รู้จักยาขับเลือด และยังไม่ทันคิดว่ามะลิรู้จักได้อย่างไร อารมณ์ของเขาปะทุแรงดั่งไฟโลกันต์ กิตติล้วงมือเข้าไปด้านหลังกางเกงที่สวม ดึงปืนออกมาขึ้นนกด้วยใบหน้าแดงจัด ดวงตาแดงก่ำ
“อย่าอยู่เลย ไอ้เด็กจัญไร!”
ธงชัยหนีกระเจิดกระเจิงกลับบ้านมาไม่เจอพ่อที่คอยคุ้มกะลาหัว เขาไม่รู้จะทำอย่างไรดี และคิดว่าคราวนี้กิตติต้องฆ่าเขาตายแน่ๆ ชายหนุ่มจึงรีบเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าด้วยความรีบร้อน ต้องหนี! ต้องหนีเท่านั้น! เขาอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว
เมื่อเป้เต็มก็รีบวิ่งลงมาจากห้องนอนชั้นสอง เจอพ่อเดินเข้าบ้านมาพอดี ธนาหุบร่มแขวนไว้หน้าบ้าน เขาถามงงๆ
“จะไปไหนวะไอ้ธง”
เมื่อเห็นหน้าตาดุดันมีเค้าความหล่อของพ่อ ธงชัยก็แทบจะทรุดลงนั่งร้องไห้อยู่แทบเท้าธนา ถึงกิตติจะดุอย่างกับหมา แต่พ่อเขาดุกว่า เขาเชื่ออย่างนั้น
“พ่อ ช่วยด้วย...”
ร่างสูงกำยำที่จะสูงกว่าบิดาอยู่แล้วรีบเดินไปหาธนาด้วยใบหน้าของลูกแหง่ไม่รู้จักโต ด้วยอารมณ์ของเด็กที่ถูกสปอยด์ในทางที่ผิดจนไม่รู้จักคำว่าผิดชอบชั่วดี
แต่ยังไม่ทันก้าวไปถึง กิตติก็เดินอาดมาพร้อมเสียงฟ้าคำรามและปืนในมือ! ธงชัยยืนตัวแข็งทื่อ อ้าปากค้าง ขนหัวลุกชันราวกับเห็นผีตอนกลางวัน
ธนาหันไปทางด้านหลัง มองตามลูกชาย แต่ยังไม่ทันโฟกัสสายตาได้อย่างชัดเจน เสียงปืนก็ดัง
ปั้ง!!!