7
1002 Words
Chapter 7
เนื้อตัวของเธอสะอาดสะอ้าน แก้มเนียนใสไร้ใฝฝ้าจุดด่างดำ ริมฝีปากเผยอน้อย ๆ น่าจูบชะมัด!
เขาสบถในใจ ทำไมยายเด็กขี้เหร่นั่นถึงโตมาสวยขนาดนี้วะ
สาวใช้สวมใส่ชุดนอนให้เธอเรียบร้อยแล้ว เขาคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงค่อย ๆ ปลดชุดนอนของเธอออกไปจากร่าง ก่อนที่จะสอดตัวเข้าไปนอนใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับเธอ
อ้อมแขนแกร่งกอดรัดร่างหอมกรุ่นเอาไว้แนบอก เขาหอมแก้มเธออย่างมันเขี้ยว ก่อนจะหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
แก้มหอมปรือตาตื่นในช่วงดึก เธอขยับตัวแล้วรับรู้ได้ถึงแรงกอดรัด อีกทั้งเรือนร่างที่เปลือยเปล่า
เธอทำท่าจะกรีดร้องแต่โดนมือหนาตะปบปิดปากเอาไว้ เขาเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง ทำให้ทั้งสองมองหน้ากันอย่างชัดเจน
แก้มหอมเบิกตากว้าง ตกตะลึงที่เขาขึ้นมาทาบทับอยู่เหนือร่าง
“นี่เฮียทำอะไรแก้ม” เธอรับรู้ถึงเนื้อตัวเปลือยเปล่าที่เสียดสีกันและกัน หรือว่าเธอตกเป็นของเขาแล้วตอนหมดสติไป
“เป็นผัวเมียกัน เขาทำอะไรกันล่ะ”
“แก้มไม่ยอมนะ”
“ยอมไม่ยอมก็ต้องยอม เธอเป็นเมียเฮียแล้ว” เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างยียวนกวนประสาท
“แก้มบอกว่าแก้มไม่ยอมยังไงล่ะ”
“แล้วไง”
“แล้วไงงั้นเหรอ” เธออ้าปากงับไหล่เขาเต็มแรง
“โอ๊ย!” ขุนเขาร้องเสียงหลง เป็นจังหวะที่แก้มหอมผลักเขาจนกระเด็น แล้วจะหนีลงจากเตียง แต่เขาก็รีบคว้าตัวเธอเอาไว้ กอดรัดเอาไว้ทั้งตัวและกดลงบนที่นอนอีกครั้ง
“ฤทธิ์เยอะนักนะ” ขุนเขาพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน
“แก้มไม่ยินยอมก็ห้ามทำอะไรแก้ม”
“งั้นเหรอ ก็มาดูกันว่าเฮียจะทำอะไรเธอได้บ้าง”
“เฮียจะทำอะไรน่ะ” เธอตกใจที่เขาเอาเชือกมามัดข้อมือของเธอเอาไว้ ก่อนจะโยงไปกับหัวเตียง
“ทำอะไรดีล่ะ นอนเปลือยกันอยู่ในสภาพนี้”
“หยุดนะ”
“ถึงรอบนี้แกล้งเป็นลมเฮียก็จะไม่ปล่อยเธอไปอีก” ได้ยินประโยคนั้นทำให้เธอรู้ว่าก่อนหน้านั้นเขาไม่ได้ทำ แต่ตอนนี้แหละ เขากำลังจะทำจริงๆ
“เฮีย แก้มไม่ยอมนะ”
“แล้วไง”
“แก้มจะร้องให้คนช่วย”
“ตามสบาย”
เธออยากจะกรีดร้องนักเมื่อได้ยินเขาตอบอย่างไม่แยแสเช่นนี้
“ร้องสิ รอฟังอยู่เหมือนกันว่าเธอจะมีแรงร้องไปได้สักกี่น้ำกัน”
“แก้มยอมแล้ว” แก้มหอมรีบบอก การโดนเขาขืนใจกับยินยอม ความยินยอมน่าจะเจ็บน้อยกว่า
“ว่าไงนะ” เขาหรี่ตามอง ทำเหมือนไม่ได้ยินว่าเธอพูดอะไร
“แก้มบอกว่าแก้มยอมแล้ว ปล่อยแก้มก่อน” เธอหาทางเอาตัวรอด ต้องใช้น้ำเย็นเข้าลูบ
“ไม่ปล่อย” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ สีหน้ารู้ทัน
“ก็แก้มยอมแล้วไง”
“ยอมก็นอนนิ่งๆ มือของเธอมันอาจจะทำร้ายเฮียได้อีก เฮียไม่ไว้ใจอสรพิษอย่างเธอเด็ดขาด” เขาเรียกเธอว่าอสรพิษ พลางลูบไหล่ข้างที่โดนกัดเบา ๆ
“แก้มแพ้แล้วนี่ จะทำอะไรก็ทำเลย” เธอประชดเขา คิดว่าทำท่าทีแบบนี้แล้วเขาจะหยุด
“อื้อ...” เธอโดนเขาบดจูบอย่างดุดัน ก่อนจะลดทอนความรุนแรงลง กลายเป็นการบดจูบอย่างดูดดื่มแทน
เขาครางออกมา พลางหอบหายใจสะท้าน เมื่อได้จูบปากแสนหวานของเธอ
“เฮียปล่อยก่อน”
“ไว้ก่อน” เขาเอ่ยเสียงแหบพร่า
บดจูบเธออีกครั้งจนร่างน้อยสะท้าน
เธอหอบหายใจถี่กระชั้นเมื่อเขาปลดปล่อยริมฝีปากเป็นอิสระ แล้วแก้มหอมก็โดนจูบอีก จูบจนปากแทบช้ำ
เขาดูดปากบนล่าง สอดลิ้นเข้าไปพัวพันในโพรงปากนุ่ม ก่อนที่จะเลื่อนมือมาเคล้นคลึงทรวงอกอวบอิ่ม
“อือ...” แก้มหอมหลุดเสียงครางออกมาอย่างสุดกลั้น เธอแขม่วหน้าท้องด้วยความสยิวเมื่อเขาจุมพิตหน้าท้องของเธอเบา ๆ ก่อนจะเพิ่มความหนักหน่วงขึ้น
เธอหยัดกายให้เขาด้วยความรัญจวน มันเป็นไปเองตามสัญชาตญาณ จนเธอนึกด่าตัวเองในใจที่มีอารมณ์คล้อยตามเขาแบบนี้
“ตรงนั้นไม่ได้นะคะ” แก้มหอมส่ายหน้าปฏิเสธ
“ทำไมไม่ได้ล่ะ” เขาเอ่ยถาม ลมหายใจร้อน ๆ เป่ารดอยู่ตรงกลีบสวาทอันหอมกรุ่น
แก้มหอมหนีบขาเข้าหากัน แต่เธอก็ไม่สามารถสู้แรงมากมายของเขาได้ มือหนาแยกเรียวขาของเธอออกจนสำเร็จ ก่อนที่จะทำในสิ่งที่เธอต้องกรีดร้องออกมาเบาๆ
“ว้าย! เฮียทำอะไรนี่”
“เช็กของไง คุณพ่อเสียเงินไปตั้งสิบล้าน น่าจะได้ลูกสะใภ้ที่คับ ๆ แน่น ๆ มาให้ลูกชายนะ ไม่ใช่หลวมโพรก”
“ปากร้ายที่สุด แก้มเกลียดเฮีย”
“เอาที่สบายใจ เชิญเกลียดไปเลย” พูดจบแล้วก็ฟุบหน้าลงที่กลีบสวาทของเธอ
ลิ้นหนาที่ตวัดลามเลียกลีบกายสาวทำให้เธอรู้สึกสยิว พร้อม ๆ กับความอายที่ส่งผลให้พวงแก้มสาวขึ้นจุดสีแดงเรื่อ
“เฮียทำบ้าอะไร หยุดนะ” ข้อมือโดนมัดอยู่ แต่ท่อนล่างเธอไม่ได้โดนมัด แก้มหอมดิ้นรนเตะถีบ แต่มือหนากดขาของเธอเอาไว้กับเตียงนอนหนานุ่ม
“ปล่อยนะ ปล่อย” เธอได้แต่ฮึดฮัดขัดใจ แต่ทำอะไรไม่ได้
“ดิ้นรนแบบนี้เห็นไหมว่านมเด้งไปเด้งมา หรือนี่เป็นวิธียั่วผัวแบบใหม่”
“แก้มเกลียดเฮีย”
“รู้แล้ว”
“เกลียด”
“รู้แล้ว”
“เกลียด อื้อ...” เสียงของเธอหายเข้าไปในลำคอหนา เมื่อเขากระแทกจูบปากของเธอเอาไว้
“ไม่ชอบให้เลียก็ไม่เป็นไร งั้นเอากันเลยแล้วกัน” เขาขึ้นคร่อมทับ แทรกกายเข้าตรงหว่างขาสวย
- Writer
