ตอนที่ 3 ความสงสัย
987 Words
ผ่านไป 10 นาที
ฉันเอาแต่นั่งมองดูว่าลูกฟูกกับโชว่ารึยัง ผ่านมา10นาทีแล้วฉันก็ไม่เห็นวี่แววของลูก
ฟูกกับโช ฉันกังวลมากๆเลยหันไปพูดกับคูลที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรทั้งนั้น
“คูลเราไปตามลูกฟูกกับโชกันไหม" คูลที่ได้ยินเสียงฉันถามก็หันมามองฉันก่อนจะพูดขึ้น
“ไม่ต้องหรอก"
“ทำไมล่ะลูกฟูกกับโชยังไม่มาเลยนะ" ฉันถามคูลอย่างงุนงง
“ไอโชบอกโดนทำโทษนะ"
“ทำโทษ?"
“อืม"
“แล้วซีนายล่ะ" ฉันถามคูลอย่างสงสัย
“เออ ไอนายบอกจะไปเข้าห้องน้ำไม่ใช่หรอ"
“อือ แต่มันผ่านมานานแล้วนะ"
“โดดมั้ง"
“อือ" ฉันหันไปสนใจรุ่นพี่ที่พูดอยู่ ก่อนสายตาฉันจะไปสะดุดกับผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่กับพี่ปลายฝน ผู้ชายคนนั้นฉันรู้สึกคุ้นมาก แต่ก็ภาวนาขอให้ไม่ใช่คนที่ฉันคิด ฉันเลิกสนใจตรงนั้นก่อนจะหันไปสนใจกิจกรรม
4โมงเย็น
“วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะครับขอให้น้องๆทุกคนเดินทางกลับบ้านอย่างสวัสดิภาพครับ"
แปะ แปะ เสียงปรบมือของทุกคนดังขึ้นเมื่อรุ่นพี่ปี 4 พูดขึ้น
หลังจากรุ่นพี่พูดจบฉันกับคูลก็รีบเดินไปหาลูกฟูกกับโชที่นั่งอยู่ด้านหลังๆ
“เป็นไงจ๊ะ แม่ลูกฟูก" ฉันพูดทักลูกฟูก
“ก็ไม่เท่าไรอะ จิ๊บๆ" ลูกฟูกพูดอย่างไม่เกรงกลัว
“ฮ่า ๆ จิ๊บๆแต่บ่นตลอดทาง ฮ่า ๆ" คำพูดของโชทำเอาฉันกับคูลหัวเราะ
ฮ่า ๆ ๆ ๆ
“นี่ พอเลยนะเจ้าขา" ลูกฟูกบอกฉันอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วทำหน้างอนๆใส่ฉัน
“โอ๋ ๆ หยอกๆน้าาา" ฉันบอกลูกฟูกอย่างติดเล่น แต่ลูกฟูกก็ยังทำหน้าไม่พอใจอยู่ดี ทำเอาฉันยิ้มกับท่าทางของลูกฟูก ในขณะที่ยิ้มกับท่าทางของลูกฟูกอยู่โชก็ถามขึ้นมา
“แล้วไอซีนายล่ะ"
“ไม่รู้ดิ คงโดดมั้ง" คูลบอกกับโช
“หรอวะ เปิดเทอมวันแรกก็โดดล่ะ" โชพูดพร้อมกับส่ายหน้า ฉันเอาแต่เงียบและฟังทั้งสองพูดคุยกัน ระหว่างที่กำลังคิดอะไรเผลอๆก็มีมือของลูกฟูกจับที่ไหล่ของฉัน
“อย่าไปเครียดเลย เป็นเรื่องปกติของไอนายนั้นแหละ" ลูกฟูกพูดพร้อมกับยิ้มให้
“อื้อ"
“ไปกินข้าวกันป่ะ" ลูกฟูกถามทุกคน
“ได้หมด/เอาดิ/แล้วแต่เลย" ทั้งสามตอบลูกฟูก
“ไปกันเจ้าขา" พูดจบลูกฟูกก็จับมือฉัน ก็จะเดินไปที่ลานจอดรถ ระหว่างทางของลานจอดรถ ทุกคนก็เห็นซีนายกับพี่ปลายฝน รวมถึงฉันก็เห็นด้วยเช่นกัน ลูกฟูกจับมือฉันไว้แน่นเหมือนถามฉันว่าไหวไหม ฉันพยักหน้าให้ลูกฟูก ซึ่งคูลกับโชก็เข้าใจในสิ่งที่ฉันสื่อ ทุกคนก็รีบไปที่รถกัน ฉันไปกับลูกฟูก ส่วนคูลกับโชก็ไปรถของตัวเอง
ระหว่างทางฉันเอาแต่มองออกไปข้างทาง ลูกฟูกก็ชวนฉันพูดคุยนะแต่ฉันกลับไม่มีอารมณ์ที่จะพูดคุย
ห้าง d
“กินไรกันดี" ลูกฟูกถามทุกคน
“ได้หมด/แล้วแต่" คูลกับโชตอบลูกฟูก ส่วนเจ้าขาก็เอาแต่เหม่อลอย จนลูกฟูกเรียกเจ้าขา
“เจ้าขา!" ลูกฟูกพูดพร้อมกับเขย่าตัวเจ้าขา
“ห๊ะ ว่าไง"
“มัวแต่เหม่อลอยอยู่ได้จ้ะกินอะไรกันดี"
“อ๋อ แล้วแต่ลูกฟูกเลย" เจ้าขาพูดพร้อมกับยิ้มให้
“อะไรกันเนี่ย ไม่มีใครช่วยออกความคิดเห็นเลยสักนิด" ลูกฟูกพูดอย่างไม่พอใจ
“แกจะกินอะไรก็เลือกๆมาเถอะ ฉันกับไอโชกินได้หมด" คูลพูดขึ้น
“ฉันก็ได้หมดเหมือนกัน แต่ขอราคาไม่แพงนะ"เจ้าขาพูดขึ้น
“ทำไมล่ะเจ้าขา"
“มันแพงน่ะ เราจ่ายไม่ไหวหรอก"
ลูกฟูกที่ได้ยินอย่างนั้นก็ อ๋อ ขึ้นมาทันทีก่อนจะเดินหาร้านอาหาร จนได้
ร้านอาหาร
หลังจากเข้าร้านมาทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตาสั่งอาหารโดยเฉพาะลูกฟูกที่สั่งไม่หยุด จนทุกคนสั่งแค่อย่างสองอย่าง เพราะแค่ลูกฟูกสั่งมาก็กินแทบจะไม่หมดอยู่แล้ว มีแค่เจ้าขาที่ไม่สั่งเพราะราคาของอาหารแพงไม่เบา เธอจึงเลือกที่จะไม่สั่ง ลูกฟูกที่เห็นเจ้าขาไม่สั่งอาหารเธอจึงหันมาถาม
“ไม่สั่งหรอเจ้าขา"
“ไม่ดีกว่าน่ะ แค่ลูกฟูกสั่งมาก็จะกินไม่หมดอยู่แล้ว"
“อ๋อ งั้นเอาแค่นี้ค่ะ" ลูกฟูกหันไปบอกพนักงาน
ระหว่างที่รออาหารเจ้าขาก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ตอนแรกลูกฟูกจะมาด้วยแต่เจ้าขาเกรงใจจึงปฏิเสธไป
ห้องน้ำ (ญ.)
“อื้อ ซี๊ด ซีนาย พี่เสียวจัง อ๊ะ อ่าส์" เสียงหวานของหญิงสาวครางทำเอาเจ้าขารู้สึกขนลุกไม่น้อย
“ซี๊ด ผมจะเสร็จแล้วครับ อ้าาา ซี๊ด"
ตับ!! ตับ! ตับ! เสียงกระแทกดังขึ้นเรื่อยๆทำเอาเจ้าขาไม่กล้าเข้า เจ้าขาก็รีบกลับไปนั่งที่ร้านอาหารทั้งๆที่ตัวเองยังคงอยากเข้าห้องน้ำที่ก็ต้องกลั้นเอาไว้ก่อน
ร้านอาหาร
หลังจากเข้ามาในร้านเจ้าขาก็เอาแต่คิดถึงชื่อที่โดนเรียก ว่าใช่คนนั้นรึเปล่า ความที่เจ้าขาเอาแต่เหม่อลอย ลูกฟูกก็พูดขึ้น
“นี่เจ้าขา!"
“ห๊ะ! วะ ว่าไง" เจ้าขาพูดอย่าเลิ่กลั่ก
“เป็นอะไรรึเปล่า คั้งแต่กลับมาจากห้องน้ำก็เอาแต่เหม่อลอย ไปเจออะไรมารึเปล่า?" ลูกฟูกถามอย่างสงสัย
“ปะ เปล่า เราคิดไปเรื่อยนะ กินๆกันเถอะ" เจ้าขาบอกลูกฟูกก่อนจะกินข้าวอย่างเกร็งๆ
ทั้งสามคนมองเจ้าขาอย่างสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามออกมา
- Writer
