ผ่านไปห้านาทีอรุณนารีก็กลับมาพร้อมกับชุดของเขา ชาลกางมันออกด้วยสีหน้าประหลาดใจ หันไปมองหน้าของอีกคนคล้ายจะถามว่าแน่ใจนะที่จะให้เขาใส่
“ชุดนี้แหละเหมาะ ตัวอื่นมันเล็กคุณชาลใส่ไม่ได้หรอก” เอ่ยจบก็เดินออกจากห้องของเขาไป ชาลหันไปหยิบชุดที่เขาต้องใส่อีกครั้งหนึ่ง รู้สึกอนาถใจเหลือเกินก็ชุดที่อรุณนารีนำมาให้นั้นก็คือ เสื้อยืดตัวยาวลายแกะกับกางเกงขาสั้นเอวยางยืดนั่นเอง เขาลองดึงขอบยางยืดดูว่ามันพอจะใส่ได้ไหม โชคยังดีที่เจ้าของคงจะใส่บ่อยครั้งยางยืดเลยขยายตัว พอที่ตัวเขาจะใส่ได้บ้าง ความคิดหนึ่งผุดขึ้นเมื่อเขาจะต้องใส่ชุดของผู้หญิง
“ใส่แล้วจะเป็นตุ๊ดไหมนี่”
หลังอาบน้ำเสร็จเขาก็กลั้นใจใส่ชุดที่อรุณนารีเตรียมมาให้ ระหว่างที่กำลังใช้มือจับผ้าขนหนูเช็ดเส้นผมหมาดน้ำของตัวเอง เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
“คุณชาลนี่นิ้งนะคะ” ปลายสายแนะนำตัว ค
