รอยราคิน

ตอนที่ : 1 ราคีร้าย

1

ราคีร้าย

         หญิงสาวในชุดเสื้อผ้าฝ้ายสีขาวพิมพ์ลายดอกไม้ความยาวคลุมขอบกางเกงยีนขาสั้น กำลังเดินไปตามคนงานชายที่อยู่ด้านหลังของตัวบ้าน ในมือถือโทรศัพท์มือถือพูดคุยกับเพื่อนอย่างคนอารมณ์ดี ด้วยความเคยชินเธอจึงไม่นึกกลัวในความมืดแสนเปลี่ยว และไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีใครแอบอยู่หลังพุ่มไม้ตรงทางที่เธอกำลังจะเดินผ่าน

           "อุ๊บ !" เสียงอุทานด้วยความตกใจแกมจุก ที่จู่ ๆ เจ้าของร่างใหญ่ก็โผล่ออกมาจากพุ่มไม้ด้านหน้า ตรงเข้ารวบตัวของเธอเอาไว้แน่นจนกระดูกแทบลั่น

           "ปล่อยนะ !"

           "ปล่อยอารายคนสวย" แค่ได้ยินเสียงที่ถูกเอ่ยออกมาพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ เธอก็ดิ้นรนหนีจนสุดชีวิตเพื่อเอาตัวรอด ทั้งเท้าทั้งมือระดมถีบเตะต่อยเขาไปสุดกำลัง

           "ไม่อาวน่า" ไม่เพียงเขาไม่ปล่อยซ้ำยังลากเธอเข้าไปในห้องที่อยู่ใกล้ที่สุดในเรือนคนงาน

           ดนตรีในทำนองเร้าใจถูกเปิดประกอบจังหวะการเต้นเสียงดังกระหึ่มอยู่ด้านนอก ขณะที่ภายในห้องแห่งหนึ่งยังมีหญิงสาวอีกคนกำลังส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลืออย่างสุดน้ำเสียง ชายหนุ่มผู้ซึ่งมีอาการเมามายจนควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ ทำการฉุดกระชากลากเธอให้ขึ้นไปอยู่บนเตียงนอน เสียงกระแทกเปิดประตูกับเสียงร้องขอความช่วยเหลือของเธอถูกฝ่ามือของเขาปิดจนแน่นสนิท สามารถเล็ดลอดออกมาได้เพียงแค่บางส่วน ทว่าก็ไม่อาจดังเพียงพอที่จะทำให้ผู้อื่นได้ยิน ร่างเพรียวส่วนถูกเขาเหวี่ยงลงไปนอนแผ่ราบอยู่บนเตียง คนเหวี่ยงตามไปคร่อมทับจนหญิงสาวขยับร่างหนีไปไหนไม่ได้ คนเมาลงมือปลุกปล้ำเธอในทันที แสงสว่างจากหลอดไฟภายในห้องทำให้คนใต้ร่างสามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้ถนัดอย่างชัดเจน

           “ปล่อยนะคุณชาล !” คำร้องขอถูกตอบแทนด้วย แควก ! แควก ! เม็ดกระดุมที่เรียงตัวตรงสาบเสื้อหลุดร่วงกราวออกจากกัน แววตาของเขากำลังแผดเผาเรือนกายที่โผล่ผิวเนื้อออกมาให้เห็น ปลายจมูกโด่งซุกลงตรงซอกคอนุ่มกลิ่นหอมกรุ่นของกายสาวทำให้ความเป็นชายตื่นตัวขึ้นมา คนที่ถูกทับตัวอยู่ด้านล่างพยายามข่วนตามเนื้อตามตัวของเขาเพื่อหาทางเอาตัวรอด น้ำตาไหลทะลักออกมาเต็มเบ้าด้วยความหวาดกลัว

           “ช่วยด้วย !” ปากก็ตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ เผื่อว่าคนที่อยู่ด้านนอกจะได้ยินบ้าง แต่เปล่าเลยเสียงร้องไห้ปนสะอื้นไม่อาจสู้เสียงกระหึ่มของดนตรีด้านนอกได้ จะทุบจะตีคนด้านบนเขาก็ไม่สะดุ้งสะเทือนแต่อย่างใด

           “ไม่ !” หญิงสาวร้องเสียงลั่นเมื่อชั้นในสีสวยถูกกระชากออกอย่างแรง เต้างามทั้งสองข้างอวดโฉมออกมาอย่างละลานตา คนเมาไม่รอช้าเขารีบใช้ปากตะครุบฉกชิมยอดงามสีระเรื่ออย่างตะกรุมตะกราม หญิงสาวที่ถูกรุกเร้าหนักแรงถึงกับแอ่นอกอิ่มขึ้นสูง ใช้สองมือดึงทึ้งเส้นผมของเขาให้ออกห่าง คนเมาผละออกเพียงเล็กน้อยก่อนจะกดข้อมือทั้งสองข้างให้แนบลงกับที่นอน จากนั้นก็ตักตวงจ้วงชิมเรือนกายสาวสดต่ออย่างเอาเป็นเอาตาย

“ปล่อย...” เสียงที่หลุดรอดออกมาช่างเบาหวิว ชาลครางฮือฮาอย่างถูกใจในรสชาติแสนหวานของกายสาว เลื่อนมือข้างหนึ่งลงไปปลดหัวเข็มขัดออก ทั้งที่มืออีกข้างยังคงกดทับข้อมือทั้งสองข้างของหญิงสาวเอาไว้แน่น

“ช่วยด้วย !” เมื่อได้สติคืนกลับมาอีกครั้ง คนที่นอนอารมณ์สะท้านอยู่ก็ดิ้นรนส่ายลำตัวหนีอย่างสุดฤทธิ์

“อารายของเธอ” น้ำเสียงบ่งบอกถึงความรำคาญในเรี่ยวแรงอันน้อยนิดของอีกฝ่าย เขาก้มลงปิดปากของคนร้องเอะอะโวยวายเอาไว้เสียแนบสนิท ลิ้นสากดุนเข้าไปในโพรงปากนิ่มดูดดึงเรียวลิ้นหวานฉ่ำเอาไว้อย่างดูดดื่ม ฝ่ามือหนาก็เคลื่อนลงไปปลดเม็ดกระดุมบนกางเกงยีนขาสั้นออก ก่อนจะใช้มือดันรูดให้ลงทางด้านล่าง หญิงสาวผู้รู้ตัวว่ากำลังจะเปลือยเปล่าไปทั้งร่างพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อไม่ให้กางเกงยีนของตัวเองหลุดพ้นออกไปได้ คนนึกรำคาญจึงกระแทกริมฝีปากเข้าหาอย่างดุดัน ก่อนจะใช้ปลายเท้าดันเจ้ากางเกงอุปสรรคให้ออกพ้นทางไป

“อื้อ !” คนที่นอนดิ้นอยู่ด้านล่างหมดโอกาสจะต่อต้าน เมื่อชาลทิ้งร่างหนักของตัวเองลงไปทับจนกระดิกตัวแทบไม่ได้

“ไม่นะ !” เสียงร้องดังขึ้นด้วยความหวั่นกลัว ยิ่งปลายลิ้นสากเลื่อนลงไปไล้วนรอบ ๆ ยอดถันสีชมพูสด เจ้าของอกอิ่มก็แทบจะแดดิ้นลงไปต่อหน้าต่อตา

“หืม” คนเมาครางในลำคอเบา ๆ อย่างถูกใจ เปลี่ยนจากการไล้ปลายยอดสีสวยมาเป็นขบเม้มดูดดุนเข้าออกเป็นจังหวะ เนิบช้าทว่าหนักหน่วงก่อนจะเริ่มระรัวปลายลิ้นให้เร็วขึ้นกว่าเดิม

“อื้อ !” อีกคนก็ส่ายอกหนีไปมาอย่างห้ามอารมณ์หวามไม่อยู่ หญิงสาวพยายามดันศีรษะของเขาให้ออกห่าง แต่ก็ถูกเขาดันกดข้อมือลงด้านข้างลำตัวเอาไว้แน่น ชาลดันผ้าชิ้นสุดท้ายที่ขวางกั้นความต้องการของเขาออก พร้อมกับใช้ปลายเท้าดันจนหลุดพ้นข้อเท้าไปอีกครั้ง

“มะไม่...” เสียงร้องขาดหายเมื่อเรียวขาถูกแยกห่างออกจากกัน เสียงรูดซิปกางเกงดังขึ้นเหมือนได้กระชากวิญญาณอีกคนให้ออกจากร่าง ชาลทำเพียงแค่ร่นชั้นในลงด้านล่างแล้วผลักดันตัวตนล่วงล้ำเข้าหาอย่างรวดเร็ว

“ฮึก !” อาการเจ็บร้าวลึกไปทั่วบริเวณส่วนกลางของกายสาว จิกปลายเล็บลงบนหัวไหล่ของเขาด้วยความรู้สึกรวดร้าว เรือนกายที่ถูกพรากความสาวไปอย่างทารุณ กำลังจะปริแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ จากการเข้าหาอย่างรวดเร็ว แม้ปากจะวอนพร่ำขอให้เขาหยุด ร้องไห้จนสุดเสียงสะท้านไหวไร้เรี่ยวแรง คนที่สติเลือนรางจากฤทธิ์ของน้ำเมาก็ใช่จะรู้สึกรู้สาอะไร

นานนับชั่วโมงก่อนที่ชาลจะอิ่มหนำแก่ใจยอมละกายออกห่าง แล้วทิ้งร่างนอนหลับลงไปในทันที ความป่าเถื่อนรุนแรงไม่ได้ปรานีต่อหญิงสาวที่เป็นฝ่ายถูกกระทำ หยาดน้ำตาไหลนองหน้าด้วยความเสียใจ ที่ต้องมาสังเวยความสาวของตัวเองให้กับเขาอย่างโหดร้าย เจ้าของดวงตาชอกช้ำก้มลงสำรวจดูร่องรอยแห่งความชอกช้ำที่ผุดขึ้นเต็มทรวงอกอวบ ก่อนจะทิ้งกายลงนอนเคียงข้างกับเขาอย่างคนสิ้นไร้ซึ่งเรี่ยวแรง

 “เฮ้ย !” เสียงห้าวเปล่งออกมาอย่างตกใจ เมื่อตื่นขึ้นมาพบกับหญิงสาวอีกคนที่นอนหลับสนิทอยู่ด้านข้าง ชาลสะบัดศีรษะของตัวเองไปมาสองสามที ก่อนจะระลึกความหลังในค่ำคืนที่ผ่านมาได้ พลาดจริง ๆ  เขาพลาดในช่วงเวลาก่อนที่จะมางานเลี้ยงวันเกิดของเพียงจันทร์ ที่เขาดันแวะเข้าไปในผับของคนรู้จักก่อนมาที่นี่ หนึ่งในบรรดาหญิงสาวในผับแห่งนั้น ต้องมีใครสักคนเล่นตลกวางยาเขาอย่างแน่นอน ยิ่งมาดื่มเหล้าอย่างหนักเข้าไปเมื่อคืนนี้ ยิ่งทำให้เขาไม่สามารถจดจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้เลย แต่สภาพที่เห็นอยู่ตอนนี้ชาลคงไม่ต้องนึกแล้วว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไปบ้าง หลักคามันคาตาอยู่เห็น ๆ

           ผลัวะ ! ชาลรีบหันไปมองตรงประตูห้องทันที นี่เขาประมาทขนาดไม่กดล็อกลูกบิดประตูเลยหรือ นึกแล้วก็อดต่อว่าตัวเองไม่ได้ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูก็คือนางเพียงตากับนายมาตย์ผู้เป็นบุพการีของหญิงสาวที่นอนอยู่ด้านข้างกับเขา

“แก !” ผัวะ ! นายมาตย์ปล่อยหมัดกระแทกเข้าใส่หน้าของชาลอย่างจัง คนถูกชกถึงกับหน้าหันกลับไปด้านข้าง ชาลยังคงรู้สึกมึนงงต่อเรื่องนี้อยู่ ฉากแบบนี้เหมือนเห็นในละครมาหลายเรื่องแล้ว ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเองจริง ๆ ในวันนี้

“คุณพ่อ” เพียงจันทร์สะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ หญิงสาวร้องห่มร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร คนเป็นพ่อเห็นแล้วต้องเข้าไปกอดปลอบลูกสาวตัวเองเอาไว้

“คุณชาลคุณทำอะไรลูกสาวฉัน !” นางเพียงตายกมือขึ้นปิดปากด้วยความตกใจ มองดูสภาพของทั้งสองคนบนเตียงนอนเดียวกันแล้วก็รู้ได้ในทันที ว่าเมื่อคืนนี้ได้เกิดอะไรขึ้นบ้าง