หนึ่งวันของหนูเล็ก
คืนนี้เป็นคืนแรกในรอบ1เดือนที่เด็กหญิงรัมภาวีร์รู้สึกมีความสุขที่สุด แต่ไม่ใช่สำหรับคนเป็นแม่ที่รู้สึกมึนงงและหายใจไม่ทั่วท้องเอาเสียเลย
“หนูเล็กคะ แม่รุ้งว่ามันผิดที่ผิดทางหรือเปล่าคะลูก หนูควรมานอนตรงกลางนะคะ” คุณแม่ยังสาวเอ่ยพร้อมกับเป่าปากขับไล่อาการใจเต้นแรงที่เธอกำลังเป็น จะไม่ให้เธอใจเต้นแรงและหายใจไม่ทั่วท้องได้ยังไงล่ะก็ทันทีที่เตรียมตัวจะนอนยัยหนูจอมแก่แดดก็จัดแจงให้เธอนอนอยู่กลางเตียง ข้าง ๆ ด้านขวาคือราชนาวี ข้าง ๆ ด้านซ้ายคือตัวหนูน้อยเอง ซ้ำทั้งสองยังนอนตะแคลงกอดเธอไว้ทั้งคู่เสียด้วย
มันไม่ใช่อย่างนี้สิ ที่ตรงกลางตรงนี้มันควรเป็นที่ของหนูน้อยต่างหากล่ะ ไม่ใช่เธอ
ตั้งแต่เด็กหนูน้อยรัมภาวีร์จะนอนตรงกลาง คนเป็นพ่อจะอยู่ด้านขวา ส่วนเธอจะอยู่ด้านซ้าย กอดหนูน้อยไว้คนละข้าง ไม่ใช่เธออยู่กลางสักหน่อย แล้วเด็กหญิงรัมภาวีร์คิดอะไรอยู่ล่ะเนี่ย
“ไม่ค่ะ หนูเล็กคิดว
