พักเที่ยงมินตรานั่งคุยกับเพื่อนของเธอ เรื่องที่จะไปเรียนรู้งานที่ออสเตรเลีย ทุกคนต่างตั้งความหวังที่จะได้ไป
“ฉันอยากไปมากจริงๆ นะ นี่ถ้าฉันได้ไปเนี่ย มันคือการเดินทางไปต่างประเทศครั้งแรกในชีวิตเลยนะแก” ลลิตาวาดฝันกับการเข้าร่วมเรียนรู้งานในครั้งนี้มาก แม้เธอจะรู้ดีว่าทางบริษัทจะเลือกไปเพียงแผนกละหนึ่งคนเท่านั้น และแผนกของเธอก็มีตัวเต็งเข้าสมัครหลายคน
“ฉันไม่กล้าหวังเลย ตัวตึงบัญชียื่นกันหมด เหอะถ้าจะพูดให้ถูกคงต้องบอกว่ายื่นกันทั้งแผนก” เมทินีเองก็เพิ่งจะรู้วันนี้ ว่าแผนกของเธอสมัครกันจนเต็มไปหมด แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องแปลกอะไร เพราะใครๆ ก็ต้องอยากได้รับโอกาสดีดีกันทั้งนั้น
“แผนกจัดซื้อก็สมัครกันทุกคน อย่าไปคิดมากน่า ถ้าจะได้ไปยังไงมันก็ได้ไป” มินตราว่าขึ้น แม้เธอจะหวังกับเรื่องนี้มากกว่าเพื่อน แต่ก็ไม่อยากตั้งความหวังให้มันเกินไป ผิดหวังขึ้นมาเดี๋ยวจะเจ็บหนักเข้าไปอีก
“ไม่มี
