Ghost สืบวิญญาณหารัก

Chapter 1

" ฮ้าาาาา สดชื่นสุดๆสอบย่อยวันนี้ผ่านไปด้วยดี "

ฉันเงยหน้ามองสบตากับยัยต้นข้าว ที่ทำท่าทางดี้ด้าสุดๆเมื่อการสอบย่อยผ่านไป ฉันชิวๆอยู่แล้วเพราะฉันเข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยที่แพงแสนแพงนี้ได้เพราะฉันได้ทุนของที่นี่ยังไงล่ะ เด็กเรียนดีอย่างฉันคงไม่มานั่งกังวลเรื่องสอบย่อยๆอะไรแบบนี้หรอก หลายคนคงยังไม่รู้จักฉันสินะ ฉันชื่อเมเปิ้ล อายุ22แล้วนี่ก็ปีสุดท้ายที่จะเรียนเพื่อออกไปฝึกงานแล้ว บ้านฉันก็ไม่ได้ถึงกับร่ำรวยอะไรพ่อฉันกับแม่ฉันเปิดร้านอาหารอยู่ก็พออยู่ได้เราก็เลยไม่ได้ลำบากอะไรมาก 

"ยิ้มอะไรยะ ฉันไม่ได้เรียนดีเหมือนหล่อนจ้า ไม่ต้องมายิ้มเยาะฉันยะ ชิ อย่าให้เรียนเก่งบ้างแล้วกัน"

ยัยต้นข้าวมองหน้าฉันแล้วเชิดหน้าใส่ฉัน ฉันยิ้มจำๆก่อนจะก้มหน้าลงงานส่งอาจารย์ต่อ 

"นี่เมเปิ้ล แกพูดอะไรกับฉันบ้างสิ อย่าทำเหมือนฉันนั่งอยู่คนเดียวได้มะ"

ฉันเงยหน้าสบตากับยัยต้นข้าวแล้วมองหล่อนอย่างงงๆ

"ว่ามาสิ "

"จะบ้าตาย แกคุยกับฉันบ้างก็ได้มะ โอ๊ยยย หงุดหงิด"

ฉันหลุดขำออกมาเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ คือฉันขี้เกียจพูดอ่ะไม่ได้มีอะไรมากนักหรอก ถ้าจะพูดก็พูดแค่นั้น 

"พอเถอะทำงานไปจะถึงกำหนดส่งแล้ว"

ฉันเอ่ยออกไปก่อนจะนั่งทำงานต่อ สักพักก็มีเพื่อนร่วมห้องเดินมาอีกสองสามคน คือเราเรียนเสรีกันนะก็เลยต่างคนต่างไป

"ยัยเมเปิ้ล ยัยต้นข้าว คืนนี้ไปแดนซ์กัน"

ฉันรีบส่ายหน้าทันที นี่ฉันคบกับพวกมันไปได้ยังไงก็ไม่รู้ ชอบดื่ม ชอบเต้น ชอบเที่ยว ส่วนฉันชอบอ่านหนังสือเข้าวัดมากกว่า 

"ฉันขอบายนะ"

"แกปฏิเสธมาตลอดแล้วนะถ้าครั้งนี้ปฏิเสธอีกรอบ พวกฉันจะเลิกคบแกแล้วนะ"

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ โดนพวกมันขู่อีกล่ะก็ฉันไม่รู้จะไปทำไมก็มันไม่สนุกนี่นา

"ไปเถอะนะเมเปิ้ล แกไม่ต้องจ่ายอะไรสักบาท พวกฉันเลี้ยงเอง น้าๆๆ ไปน้า"

ยัยสายฝนจับไหล่ฉันแล้วเขย่าเบาๆ กระพริบตาปริบๆทำตาแป๋ว เห้ออออออ

"เอาเถอะ ไปแป๊บๆนะ"

"เย้ๆๆๆๆ ป่ะงั้นไปแต่งตัวห้องฉันนะ"

แล้วพวกมันก็เก็บของใส่กระเป๋าให้ฉันแถมหิ้วไปให้เสร็จสรรพ ดีจริงๆ ฉันเดินตามพวกมันไปเงียบๆ เอาเถอะถือว่าไปเปิดหูเปิดตาบ้างแล้วกัน 

.

.

@Gospup

"จองไว้ชั้น VVIP ชื่อสายฝนค่ะ"

สายฝนบอกพนักงานจากนั้นพวกเขาก็พาฉันเดินขึ้นไป ไม่ชอบสายตาพวกผู้ชายที่มองมาเลยจริงๆให้ตายสิ ฉันก็ไม่ได้แต่งตัวล้อเป้าขนาดนั้นซะหน่อย

"เมเปิ้ลจ๋านั่งตรงนี้น้า พวกฉันจะไปสั่งเครื่องดื่มแล้วก็จะไปห้องน้ำแกเฝ้าโต๊ะกับยัยต้นข้าวก่อน เคมะ"

"อื้ม ไปเถอะ"

ฉันหยิบโทรศัพท์มากดส่งข้อความให้พ่อกับแม่ฉัน จริงๆฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดนะ แต่เนื่องด้วยความสามารถที่มีส่งผลงานเข้าประกวดจนได้ทุนมาเรียนที่นี่ ฉันก็เลยต้องห่างจากบ้าน แต่นี่ดีนะที่ฉันค่าใช้จ่ายไม่ได้ใช้อะไรมาก แต่เกรดผลการเรียนต้อง3.8ทุกเทอม ถึงจะได้เรียนฟรี แต่ก็นะฉันเรียนเก่งนี้เนาะ ฉันกดส่งข้อความให้พ่อกับแม่ฉันเรียบร้อยก็เก็บเข้ากระเป๋าเงยหน้าขึ้นไปสบตากับผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาหล่อมากเลยแหละแต่ฉันไม่ได้ติดใจตรงหน้าตาเขาหรอกเพราะฉันไม่ได้สนใจ แต่ที่ฉันสนใจก็คือ ผู้หญิงที่เดินตามเขาไปมา 

"เธอไม่ใช่คนนี่นา"