เล่ห์กลของคนรักเก่า

5

วลัญช์รู้สึกตัวตื่นในห้องที่ถูกพามาเมื่อคืนนี้

หลังจากนั้นทั้งคืน เธอก็ไม่มีเสื้อผ้าใส่ติดตัวอีกเลย ทั้งยังถูกผู้ชายคนนั้นล่วงเกินเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เขาตักตวงจากเธอและสอนให้เธอทำท่วงท่าน่าละอายใจหลายต่อหลายรอบ

แต่แล้วแทนที่เธอจะรังเกียจ วลัญช์กลับตอบสนองเขาไปตามแรงดิบเถื่อนภายในร่างกายของตัวเธอเอง

เขากัดเธอเบา ๆ ทุกรอยกัดล้วนจุดอารมณ์ปรารถนาที่ซุกซ่อนให้โหมกระหน่ำแผดเผาเธอมากยิ่งขึ้น

และเธอเองก็ออกแรงขบกัดตอบเขากลับไปเช่นกัน

เขาฟาดมือใส่เธอ ไม่ว่าจะเป็นที่ตรงก้นหรือสะโพก เธอเองก็จะออกแรงกระทำต่อเขากลับไปในแบบเดียวกัน

วลัญช์คงไม่รู้ว่าการที่เธอตอบโต้เขาไปแบบนั้น จะเป็นการจุดอารมณ์ดิบให้กับชายคนที่เธอไม่รู้จักหน้า และแน่นอนไม่รู้จักชื่อของเขาด้วย

“อยากต่อ?”

เสียงถามทุ้มต่ำเจือรอยพึงพอใจแฝงอยู่ในน้ำเสียงลึก ๆ ดังอยู่ที่ด้านข้างของวลัญช์ เธอเพิ่งรู้สึกตัวได้สักพักหนึ่งแล้ว หลังจากเหนื่อยจัดจากการถูกสูบเรี่ยวแรงจนเคลิ้มหลับไป ค่อยหันไปมองยังเจ้าของเสียงถาม

ใบหน้าของเขาดูคุ้น ๆ เหมือนว่าวลัญช์จะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

เขาสบตาเธออยู่นาน ไม่ได้ถามคำถามอะไรออกมาอีก ดวงตาของเขาเป็นสีน้ำตาลเข้ม ดูนิ่งเรียบ อ่านอารมณ์และความรู้สึกในแววตาของเขาไม่ค่อยออกว่ากำลังรู้สึกเช่นไรอยู่ ตอนที่มองสบตากับเธอ

"ต้องการเงิน?"

เสียงทุ้มของเขาถามขึ้นอีกหนึ่งประโยค

สายตาที่มองมากำลังประเมินเธออยู่

พอไม่ได้คำตอบ เขายื่นมือลงไปคว้ากางเกงขึ้นมา แล้วล้วงเอาเงินมาวางไว้ให้ที่ข้าง ๆ

แต่วลัญช์ไม่ได้ต้องการเงิน

เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายินยอมที่จะมีเซ็กส์กับคนแปลกหน้าได้อย่างไร คนอย่างวลัญช์มองเห็นเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องสำคัญมาก ๆ เธอไม่เคยคิดอยากลองด้วยซ้ำ เธอเป็นพวกหัวอนุรักษ์นิยม เซ็กส์ของเธอคือต้องเป็นคืนเข้าหอ และต้องเป็นเซ็กส์กับคนที่เธอรักเท่านั้น ไม่ใช่นอนกับใคร แบบไหน ที่ใดก็ได้แบบนี้

ครุ่นคิดไปมาแล้วก็นึกได้ว่าเมื่อคืนเธออาจดื่มเครื่องดื่มที่มียาปลุกเซ็กส์อะไรทำนองนั้น เหมือนที่เคยเห็นในนิยายออนไลน์ตามเว็บที่เธอชอบอ่านอยู่เสมอ ๆ หากว่ามีเวลาว่างมากพอ หรือเพิ่งสอบเสร็จ เพื่อเป็นการผ่อนคลายสมองของตัวเธอเอง

วลัญช์คิดทบทวนไปมาแล้วก็เครียดมากยิ่งขึ้น ไม่นึกว่าเรื่องแบบนี้จะมีอยู่จริง ไม่คิดด้วยว่าตัวเองจะซวยถึงขนาดนี้ แล้วผู้ชายคนตรงหน้าเธอคนนี้มีโรคติดตัวอะไรมาหรือไม่ เขาได้ป้องกันหรือเปล่าตอนที่มีอะไร ๆ กับเธอ คิดมาถึงตรงนี้แล้ววลัญช์ก็อยากจะอาเจียนออกมาเสียจริง ๆ

หญิงสาวไม่ได้ตอบอะไรออกไปแม้แต่คำเดียว อยากหนีออกไปจากเตียง ไปให้พ้นจากห้องนี้ แต่แล้วก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของเธอตอนนี้เปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าติดตัว เช่นเดียวกับผู้ชายคนนั้นนั่นเอง

ทันทีที่เห็นเขาเดินเปลือยกายลุกตรงไปยังประตู ที่คงจะเป็นห้องน้ำภายใน วลัญช์ก็รีบมองหาเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง เธอเห็นชุดที่เป็นเพียงเดรสเกาะอกตัวสั้นถูกเหวี่ยงออกไปไกล ก็รีบข่มอาย วิ่งไปรวบมาใส่ แล้วตัดสินใจหยิบเสื้อเชิ้ตของเขามาใส่ทับอีกชิ้น เตรียมจะออกไปจากห้องห้องนี้

"เป็นพวกขโมยหรอกหรือ"

เสียงของเขาถามขึ้น ตอนที่เดินกลับมา เนื้อตัวของเขายังคงแห้งสนิท น่าจะยังไม่ได้อาบน้ำ สายตาของเขาเรียบนิ่งและกำลังมองมายังเสื้อของตัวเขาเองที่ถูกเธอหยิบมาสวมทับแล้วเรียบร้อย

"ฉันขอยืมเสื้อของคุณก่อนได้ไหม แล้วเดี๋ยวจะส่งคืนให้"

"รู้ไหมว่าเสื้อตัวนั้นแพงกว่าเงินที่ผมให้คุณอีกนะ"

เสียงเขาบอกราบเรียบ แต่สายตาที่ใช้มองเธอนั้นเริ่มฉายแววหยันเหยียด ก่อนจะพูดออกมาอีกประโยคที่ร้ายกาจไม่แพ้ประโยคก่อนหน้า "ที่ไม่เอาเงิน ก็เพราะว่าอยากได้เสื้อนี่เอง"

"เดี๋ยวฉันคืนให้ แค่อยากขอยืมใส่กลับแค่นั้นเอง"

วลัญช์บอกซ้ำอีกครั้ง แล้วหมุนตัวจะไป แต่แล้วผู้ชายคนนั้นที่มีเพียงผ้าขนหนูปิดท่อนล่างไว้ก็เดินไปหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมากดเปิดอะไรบางอย่าง ก่อนหันหน้าจอมาทางเธอ

"แลกกับคลิปนี้แทนก็แล้วกัน"

วลัญช์หยุดแล้วหันกลับไปหาเขา คิ้วที่เพิ่งถูกกันให้เป็นทรงสวยเมื่อวานนี้ ขมวดเข้าหากันจนแทบจะผูกเป็นเงื่อนได้อยู่แล้ว เธอยื่นหน้าเพื่อจะมองเข้าไปในจอโทรศัพท์ แล้วถึงได้พบว่าสิ่งที่อยู่ในนั้นคือคลิปที่บันทึกกิจกรรมทางเพศ

คลิปนั่นคือตัวเธอเอง

เธอที่กำลังทำเรื่องน่าอับอายอยู่กับเขาอยู่ในคลิปนั้น

วลัญช์กลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอแล้วพูดเสียงแผ่วเบาแบบที่เต็มไปด้วยความโมโหออกไป "คุณมัน..."

"เลว" เขาต่อให้ "ใคร ๆ ก็พูดแบบนั้น ผมชินแล้ว"

วลัญช์เห็นว่าเขาเก็บโทรศัพท์ลง แล้วเอามันไปวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง เธอมองนิ่ง ๆ ที่โทรศัพท์เครื่องนั้นก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงสั่น ๆ

"ฉันขอคลิปนั้นได้ไหม"

"ช่วงนี้ผมว่าง" นั่นไม่ใช่คำตอบที่เธออยากได้ยิน เขาจะว่างหรือไม่ว่าง เอามาบอกเธอทำไม เธอไม่ได้อยากรู้เสียหน่อย

เขามองสำรวจท่าทีของเธอเห็นว่ายังนิ่งอยู่ ก็พูดขึ้นต่อจากนั้นว่า "แล้วก็เบื่อพวกสวย ๆ แล้วเหมือนกัน อยากลองแบบอื่นดูบ้าง เพื่อจะหายเบื่อ"

นี่เขาคิดว่าเธอเป็นแบบอื่น อย่างที่เขานึกอยากลองอย่างนั้นหรือ

"และนี่ก็คือข้อตกลงระหว่างเรา"

พระพายบอกเงื่อนไขขวางความคิดของเธอแล้วเงียบไปเป็นครู่

"ห้องพักห้องนี้จะเป็นห้องของคุณ ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ถ้าผมเรียกเมื่อไร คุณต้องมาหาผมทันที" เขาหยุดพูด เพื่อสำรวจอากัปกิริยาท่าทีของเธอ เห็นว่าเธอนิ่งเงียบไม่พูด ไม่ถาม ก็พูดเงื่อนไขของเขาต่อไป

"ห้ามเรียกร้อง ห้ามรู้สึก ถ้าบอกว่ารักผมเมื่อไหร่ เราจบกัน มีเท่านี้เองเงื่อนไขของผม ฟังทันใช่ไหม"

วลัญช์สูดลมหายใจเข้าปอดช้า ๆ ยาว ๆ เพื่อข่มกลั้นอารมณ์โมโห ผู้ชายคนนี้เห็นแก่ตัวมาก น่าจะติดอันดับจักรวาลไปแล้ว และตอนนี้เธอต้องการคลิปที่เขาบันทึกอันนั้น เอามาทำลายทิ้งเสีย

วลัญช์จึงพยักหน้าเบา ๆ คนยื่นข้อเสนอมองว่าคล้ายกับเป็นการตอบรับเขา แต่ใจจริงของวลัญช์แค่อยากทำลายคลิปนั่นทิ้งให้สิ้นซากแล้วก็ออกไปจากที่นี่ให้ได้เท่านั้น

แต่ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้ จึงได้หยั่งเชิงอีกฝ่ายแล้วจำใจนั่งรอเขาอาบน้ำ ทีแรกวลัญช์คิดไว้ว่าหากเขาเข้าห้องน้ำไป เธอจะทำตัวเสียมารยาทสักครั้ง ด้วยการหยิบโทรศัพท์ของเขามาลบข้อมูลทิ้ง หรือบางทีเธอน่าจะออกไปพร้อมกับโทรศัพท์ของเขาเสียเลยน่าจะดี

‘อ้อ ผมสำรองข้อมูลไว้ในคลาวด์แล้ว ต่อให้โทรศัพท์พังหรือหาย ก็ไม่มีผลอะไรกับคลิปนั่น’