ขยี้รัก มาเฟีย : 15
“รู้ไหมว่าทำไมมันถึงตาย!” ไบรอันต์
กึก!
พริบพราวหยุดชะงักทันที เมื่อเธอเดินผ่านหน้าไบรอันต์ไปได้เพียงนิด เธอค่อยๆ เสตามองไปยังใบหน้าหล่อของมาเฟียหนุ่มอย่างช้าๆ
“พะ...พราว...ไม่อยากรู้ค่ะ”
“ไม่ได้สิ....ความลับนี้เธอจะต้องรู้ให้ได้....” ไบรอันต์
“อึก...ละ..แล้ว..ทะ..ทำไม..เหรอคะ...” พริบพราวลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เมื่อตอนนี้ไบรอันต์กำลังยกแขนขึ้นเล่งปลายกระบอกปืนสีเงินเงาวาววับมายังทิศทางของเธอ
“ที่มันตายก็เพราะว่ามัน....สอดรู้สอดเห็นเหมือนเธอไง!” ไบรอันต์
ปัง!
“กรี๊ดดดดดดดด ฮือๆๆๆ พราวขอโทษ พราวไม่เห็นอะไรทั้งนั้น พราวขอโทษๆ ” เธอกรีดร้องอย่างสุดเสียงเมื่อไบรอันต์ลั่นไกปืนใส่เธอ พร้อมรีบทรุดตัวนั่งลงไปกับพื้นที่เย็นเฉียบ มือบางรีบพนมมือไหว้ไบรอันต์ด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทาราวกับเจ้าเข้า
“มึงนี้ยังยิงปืนแม่นเหมือนเดิมเลยนะ เฉียดผมสาวน้อยไปนิดเดียวเอง” เซนเดินเข้ามา
