7
851 Words
หญิงสาวแอบชะเง้อคอมองจนกระทั่งเห็นรถยนต์คันหรูขับออกไปจึงยิ้มกว้าง กดโทรศัพท์หาชานนท์ให้มารับไปทานอาหารเย็นนอกบ้าน ชานนท์พาหล่อนมาทานอาหารในร้านอาหารกึ่งร้านเหล้า มีดนตรีสดให้ฟังตลอดมื้ออาหารอีกทั้งยังมีสาวเชียร์เบียร์สวยๆ เต็มไปหมด
“ร้านนี้บรรยากาศครึกครื้นจังเลยนะคะ”
“น้องรันไม่เคยมาเหรอครับ”
ชานนท์ถามด้วยความแปลกใจ ร้านนี้อยู่ไม่ไกลจากบ้านของดารัณเท่าไหร่นัก ทั้งดารัณและเขาต่างเรียนปริญญาตรีที่ภูเก็ตทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าหล่อนไม่เคยมาทานอาหารที่นี่เลยเหรอ ร้านออกจะดังเป็นศูนย์รวมของคนวัยหนุ่มสาว
ดารัณยิ้มอายๆ “ไม่เคยค่ะ นี่เป็นครั้งแรก แล้วพี่นนท์ล่ะคะ”
“พี่มาบ่อยแล้ว ส่วนใหญ่มาภูเก็ตครั้งไหนก็จะมาทานอาหารที่ร้านนี้ประจำ เพื่อนพี่เป็นหุ้นส่วนที่นี่น่ะ” ชานนท์อธิบาย ยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มฟังเพลงไปด้วยอย่างสบายอารมณ์ ร้านนี้อาหารอร่อย เพลงเพราะ แต่อะไรก็ไม่สู้ดวงหน้าหวานใสที่อยู่บนโต๊ะเดียวกัน ดารัณจะรู้ตัวไหมหนอว่าเขาอยากจีบถึงได้ชวนไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขนาดนี้
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง”
ดารัณยิ้มหวานรับประทานอาหารต่ออย่างมีความสุข นานทีปีหนจะได้มาทานอาหารนอกบ้านร้านหรูแบบนี้ฉะนั้นหล่อนต้องมีความสุขกับอาหารมื้อนี้ให้ถึงที่สุด
อีกทางด้านหนึ่งของร้านอาหาร โต๊ะวีไอพีในมุมที่ดีที่สุดของร้านมีร่างสูงสง่าของภามินนั่งอยู่หัวโต๊ะดื่มสังสรรค์เฮฮากับคนสนิทมีน้องๆ สาวเชียร์เบียร์นั่งเอาอกเอาใจสองคนแนบกาย แต่ไม่รู้ทำไมสายตาของภามินถึงไม่สามารถหยุดมองดวงหน้าหวานของยัยน้องสาวกาฝากได้!
ตอนกลางวันว่าตัวติดกันมากแล้วตกตอนกลางคืนก็ยังออกมาเจอกันอีก ขนาดต่อหน้าเขายังทำถึงขนาดนี้แล้วลับหลังเขา ดารัณกับไอ้หมอนั่นไม่แก้ผ้าขึ้นขย่มกันเรียบร้อยแล้วเหรอ มุมปากคมเข้มแสยะยิ้มหยันโลกไม่พอใจความสำส่อนของผู้หญิงคนนั้น
“คุณภามขา ดื่มอีกนิดนะคะ”
จอมขวัญ สาวเชียร์เบียร์คนสวยของร้านยกแก้วขึ้นจดริมฝีปากคมคายของเศรษฐีหนุ่มรูปงาม ป้อนเบียร์ไปริมฝีปากสีแดงจัดก็ขบเม้มติ่งหูชายหนุ่มเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ไปด้วยส่วน เพียงขวัญ สาวสวยอีกคนก็ใช่ย่อยเลื่อนมือลูบซิบยีนแบรนด์ดังหนักหน่วง
ภามินไม่สนใจทั้งสองสาวแต่ก็ไม่ได้คิดอยากจะห้าม ไม่สนใจแม้กระทั่งเจ้าหล่อนจะปลดเข็มขัดเขาแล้วส่งมือเข้าไปลูบไล้แก่นกาย
“นายหัวครับ นั่นคุณหนูรันนี่ครับ”
นายพร้าวที่เริ่มเมานิดๆ เบนสายตามองไปตามสายตาของภามินแล้วจำได้จึงพูดขึ้น ทำให้อัศวเมฆินทร์ต้องมองตาม
“จริงด้วยครับนายหัว นั่นคุณหนูรันไม่ผิดแน่” อัศวเมฆินทร์หรือนายเมฆเอ่ยเสริม
“นายหัว คุณหนูรันมากับใครครับ”
“ไม่รู้สิ คงจะเป็นผัวของหล่อนมั้ง”
ภามินไม่แคร์อะไรทั้งนั้นหยิบแก้วเบียร์จากมือสาวสวยมาดื่มก่อนจะแยกระหว่างขาออกเล็กน้อยให้สาวสวยอีกคนได้ทำอะไรถนัดมากยิ่งขึ้น ใต้โต๊ะนั้นความเป็นชายแข็งขืนถูกปลดปล่อยออกมาให้สาวสวยได้ใช่ปลายลิ้นกับริมฝีปากครอบครอง ขนาดของมันใหญ่โตจนสาวสวยอีกคนตาร้อนผ่าวด้วยความอิจฉาอยากครอบครองบ้าง
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะครับนายหัว”
“ใช่เรื่องของนายไหมเมฆ อย่าออกอาการให้มากนัก” ภามินต่อว่าลูกน้องคนสนิท
“ขอโทษครับนายหัว”
“เออ!” ตอบเสียงแข็งก่อนจะหลุบสายตามองศีรษะบอบบางของสาวที่เพิ่งรู้จักไม่ถึงชั่วโมงแต่อาจหาญปลุกเร้าร่างกายเขาถึงขนาดนี้กับสาวสวยอีกคนที่ลูบไล้มือไปตามร่างกายกำยำ มันคงจะดีมากกว่านี้ถ้าทั้งสองสาวมาทำให้ช่วงเวลาที่เขาอารมณ์ดีมากกว่านี้
แต่ภามินก็ไม่ได้ผลักไสปล่อยพวกหล่อนให้เล้าโลมอยู่อย่างนั้นจนอารมณ์พุ่งขึ้นสูงก่อนทุกอย่างจะแตกสลายออกมากลายเป็นลาวาร้อน แล้วแม่สาวคนนั้นก็จัดการกวาดเช็ดออกไปจนหมดสิ้น พอหล่อนเริ่มขยับมือขึ้นลงหยอกล้อเขาอีกครั้งภามินทำเสียงเหมือนรำคาญรีบฉุดไหล่บอบบางให้ขึ้นมานั่งข้างจัดการเก็บตัวตนรูดซิปขัดเข็มขัดให้เรียบร้อยโดยไม่อาย ไม่แคร์สายตาของลูกน้องทั้งสอง
“พวกเธอไปได้แล้ว นี่ทิป”
วางเงินให้สองสาวไม่เท่าเทียมกันเพราะให้สาวใจกล้ามากกว่าถึงสองเท่า ทำให้สาวสวยอีกคนหน้าหงิกแต่ก็ยอมไปแต่โดยดี
- Writer
