ตอนที่ 18 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
วันวิสาเกลือกกลิ้งไปมาบนที่นอน ช่วงนี้ไต้ฝุ่นกลับบ้านช้าเกือบทุกวัน เขาบอกเธอแค่ว่ามีงานยุ่ง แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดมากมาย ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอคงจะหลับไปตั้งแต่หัวค่ำแล้ว แต่ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร ถ้าคนตัวโตไม่ถึงบ้าน เธอก็แทบจะนอนไม่หลับ
...คิดถึง... มีแต่คำ ๆ นี้วนเวียนอยู่ในหัว
ติ๊ง! เสียงข้อความเข้าดังขึ้น วันวิสาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที แล้วมันก็เป็นเหมือนทุกวัน
ข้อความจากไต้ฝุ่น : วันนี้กลับช้านะ ยังเคลียร์งานไม่เสร็จ นอนก่อนได้เลย ไม่ต้องรอ..
ถึงจะบอกว่าไม่ต้องรอ แต่มันก็ข่มตาหลับไม่ได้อยู่ดี
นาฬิกาแขวนที่ผนังบอกเวลาเกือบตีหนึ่งแล้ว แต่ก็ยังไร้เงาของคนที่เธอกำลังรอจะกลับมา คนตัวเล็กนั่งสัปหงกอยู่บนที่นอนไปหลายครั้ง จนสุดท้ายดวงตากลมโตก็ค่อย ๆ ปิดลง แล้วก็หลับไปทั้งที่ยังอยู่ในท่านั่งพิงหัวเตียง
เกือบตีสี่ ประตูห้องเปิดออกช้า ๆ ร่างสูงแทรกก
