ตะวันเถื่อน
ตอนที่17
[ฟุ้งซ่าน]
"ตะวันเป็นยังไงบ้างค่ะ เราสองคนเป็นพ่อแม่ของคนไข้คะ" เสียงคุณหญิงเอ่ยซักถาม พยาบาลถึงบุตรชายด้วยอาการร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด
"คนไข้ปลอดภัยแล้วค่ะ แค่รอให้ฟื้นก็ย้ายไปห้องพักฟื้นได้เลยคะ" เสียงพยาบาลเอ่ยจบ คุณหญิงก็โผเข้าสวมกอดสามีอีกครั้ง
"คุณได้ยินแล้วใช่ไหม พ่อตะวัน ของเราปลอดภัยแล้ว" เสียงสั่นเครือคลอหน่วย ดวงตาระยิบระยับอีกครั้ง ด้วยความปิติยินดีกับข่าวที่ได้ยินมาเต็มสองหู
"ผมก็ได้ยินเหมือนคุณนั้นแหล่ะ" ว่าจบก็กระชับอ้อมกอด แน่นขึ้นกว่าเดิม โดยไม่สนใจสายตาหลายคู่ที่จ้อง มองมาอย่างสงสัยบ้าง ยิ้มตามบ้าง
"ในที่สุด เราก็มีรอยยิ้มแบบนี้ อีกครั้งนะคะคุณพี่" เสียงเรียบของคุณหญิงส่งยิ้มพราวให้สามี
"ต้องยกให้พ่อตะวันสินะ ที่เข้มแข็งกว่าที่เราคิดเอาไว้เยอะ ไอ้ลูกคนนี้มันหัวแข็งอยู่แล้วคุณ" เสียงนุ่มของสามีบ่งบอกว่ามีความสุขแค่ไหนที่ได้ข่าวว่าลูกชายคนเดียวปลอ
