ตะวันเถื่อน
ตอนที่22
[พี่รักดาวนะครับ]
รุ่งเช้าของวันใหม่ ตะวันยังคงนอนกอดร่างนุ่มนิ่มมาทั้งคืน สายแล้วก็ยังไม่อยากปล่อยมือออกห่างกาย นานมากแค่ไหนที่เขาปล่อยให้เขาและเธอนอนอยู่กันคนละห้อง เมื่อคิดทบทวนเรื่องราวของสองเราที่ผ่านมา ทำให้ตะวันนึกเสียใจเสียดายวันเวลาที่ผ่านมาไม่น้อย
ตะวันกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม เหมือนกลัวว่ามันจะห่างหายไปอีกครั้ง
"อื้อ! พี่ตะวันตื่นนานแล้วเหรอค่ะ ทำไมไม่ปลุกดาวละคะ" เสียงเล็กเอ่ยถาม เมื่อลืมตาขึ้นสบตาคู่คม ที่จ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว
"พี่ไม่อยากปลุก อยากให้ดาวนอนให้พี่กอดอยู่แบบนี้ไปนาน ๆ ครับ" เสียงทุ้มเอ่ยพร้อมโน้มใบหน้าหล่อลงจุมพิตที่หน้าพากมนเบา ๆ
"อื้อ! ชื่นใจจัง เราไม่น่าปล่อยวันเวลาให้ล่วงเลยผ่านมาถึงขนาดนี้เลยน่ะ" ตะวันเอ่ยอย่างนึกเสียดายวันเวลา
"ก็ที่ผ่านมาพี่ตะวัน เอาแต่วิ่งหนีดาวนี่คะ" เสียงเล็กเอ่ยตัดพ้อระคนน้อยใจ
"พี่ขอโทษครับ พี่อาจจ
