[เฮียธีม] EP2

2248 Words

ยีนส์จำไม่ได้แล้วว่าตัวเองดื่มหมดไปแล้วกี่แก้ว ทั้งแก้วที่เพื่อนตัวดีขยันชง ไหนจะแก้วจากโต๊ะอื่นที่แวะเวียนมาขอชนแก้วแลกไลน์ ไอจี ไว้พูดคุยพบปะนัดเจอกันอีก ไม่รู้ว่ายีนส์ควรปวดหัวกับแอลกอฮอล์ที่ดื่ม หรือหนุ่มๆ ที่เข้ามาจีบก่อนดี? ผลั่ก!! “ขอโทษครับ ผมไม่ทันได้มอง” ยีนส์รีบก้มหน้าขอโทษขอโพยคนที่เขาเดินเซไปชนอย่างไม่ได้ตั้งใจ ครั้นจะขอตัวเดินหลบออกมาจากบริเวณนั้นก็ไม่ได้ เมื่อคู่กรณีดันถือวิสาสะจับข้อมือเล็กของเขาไว้ซะแน่น น่าเสียดายที่แสงไฟหน้าห้องน้ำมันสลัวจนเขาเห็นหน้าฝ่ายตรงข้ามไม่ค่อยชัด แต่กรอบหน้าที่เขาได้เห็นรำไรก็เรียกได้ว่าหล่อไม่หยอก “เอ้า ไม่เจอกันนานเลยนะ” อีกฝ่ายทักทายเขาเยี่ยงคนสนิทสนม มิหนำซ้ำการเข้าถึงเนื้อถึงตัวก็จัดว่าสกินชิพกันเกินเหตุอย่างกับรักใคร่กันมานานทั้งๆ ที่ความรู้สึกของยีนส์กลับรู้สึกแค่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน “ขะ..ขอโทษนะครับ แต่ผมจำคุณไม่ได้จริงๆ” ยีนส์ค่อยๆ แกะมือที่ลุ่มล่ามกับเนื้อตัวของเขาออก พยายามทำอย่างไม่เสียมารยาท แล้วเดินหันหลังออกมาดื้อๆ แม้ว่าชายแปลกหน้าคนนั้นจะเรียกเขาให้หันกลับไปนับครั้งไม่ถ้วนก็ตาม “ยีนส์มึงคุยอะไรกับพี่ไนท์อะ” ทันทีที่ถึงโต๊ะน้ำตาลก็รีบดึงตัวเขาเข้าไปถามอย่างร้อนรน “ใครคือไนท์” “ก็คนที่มึงคุยไง มึงไม่รู้จักเขาหรอ” น้ำตาลแสดงอาการตกใจกับคำพูดของเพื่อนที่บอกว่าไม่รู้จักไนท์ เจ้าของไนท์คลับ คลับที่ขึ้นชื่อว่าหรูหราที่สุดในประเทศไทบ “ไม่นะ กูบังเอิญไปชนเขา แล้วเขาก็บอกว่าไม่ได้เจอกันนานเลยนะ กูเคยเจอกับเขาหรอวะ” “กะ…กูไม่รู้- “เพื่อนสาวคนสวยกำลังจะพูดอะไรต่อก็ไม่รู้ แต่จู่ๆ ก็เงียบนิ่งไป น้ำตาลที่เห็นไนท์ยังมองมาที่เธอกับยีนส์ไม่เลิกก็เริ่มอยู่ไม่สุข ไหนเคยบอกว่าไม่เข้าร้านทุกเสาร์อาทิตย์ไง ทำไมถึงมายืนหัวโด่อยู่ในคืนวันอาทิตย์แบบนี้ละ น้ำตาลได้แต่คิดในใจ “แต่กูว่า..เรากลับกันเถอะ พรุ่งนี้กูลงฝึกงานวันแรก เดี๋ยวสาย” พูดจบน้ำตาลก็รีบชิ่งเดินนำลิ่วออกมาก่อน “เอ้า เฮ้ย รอกูก่อน” ยีนส์กลับมาบ้านทั้งๆ ที่ตั้งใจว่าจะไม่กลับ แต่เพื่อนตัวดีก็พาเขามาส่งจนได้ ทั้งที่คิดไว้ว่าจะไปต่อกับหนุ่มน้อยต่างมหา'ลัยแท้ๆ ไม่รู้ว่าวันนี้น้ำตาลไปกินอะไรมา ถึงคะยั้นคะยอให้เขากลับมานอนที่บ้านให้ได้ หมับ! “เฮ้ย!!” ยีนส์ตะโกนเสียงดังทั่วบ้าน เมื่อร่างเพรียวบางของตัวเองต้องตกไปอยู่ในอ้อมกอดของร่างกายเปลือยเปล่าจากคนในความมืด “มึงเป็นใคร มึงเข้ามาทำอะไรในบ้านนี้ ขโมยหรอห๊ะ!” เสียงแหบถามดังชิดอยู่ที่เหนือใบหู ทั้งดุดันน่าเกรงขาม และทำให้ขนลุกชันในเวลาเดียวกัน ลมหายใจร้อนที่รินรดอยู่แถวใบและบ่าทำให้หัวใจยีนส์ตื่นเต้นโครมครามไม่น้อย “ปะ..ปล่อยนะ!” ลมหายใจยีนส์สะดุดขาดช่วงไปวูบหนึ่ง เมื่อรู้สึกว่าวงแขนใหญ่นั่นรัดตัวเขาแน่นขึ้น “ถ้าเป็นขโมยก็เหี้ยแล้ว! ปล่อยนะเว้ย” “กูไม่ปล่อย ถ้าไม่ใช่ขโมยไหนลองบอกมาหน่อยสิว่าเข้ามาทำไม” ยิ่งยีนส์ออกแรงดิ้นพยายามจะหลบหนีไปจากร่างกายใหญ่ ธีมก็ยิ่งกอดรัด เบียดชิดกล้ามอกลงกับแผ่นหลังเล็กที่กอดจนจมกาย “เข้ามาเดินเล่นมั้ง ปล่อยเลยนะ” “เฮ้ยธีม เสียงอะไรวะ- ยีนส์!?” ยอร์ชเบิกตากว้างเมื่อเปิดไฟชั้นล่างแล้วเจอเพื่อนสนิทกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่กับน้องชายที่เหลือเพียงคนเดียวของตัวเอง ฝ่ายยีนส์เองก็แน่นิ่งไปตั้งแต่รู้ว่าไอ้คนที่กอดและว่าเขาเป็นขโมยคือเฮียธีมคนที่เขาลอบมองเมื่อตอนบ่าย ก็พอจะรู้หรอกว่าคนที่กอดคือเพื่อนเฮียยอร์ชแต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนที่ชื่อธีมก็เท่านั้น ‘ทำไมแค่ได้รู้ว่าคนที่กำลังกอดตัวเองจากด้านหลังอยู่เป็นธีมหัวใจยีนส์ถึงได้สั่นคล่อนได้ขนาดนี้กันนะ หัวใจเต้นแรงและเร็ว ยากเกินจะจับได้ว่ามันเต้นกี่ครั้งในเวลา60วินาที ทำไมกัน?’ “เนี่ยน่ะหรอน้อ- “ธีมหยุดเคลื่อนไหวไปในทันทีเมื่อผู้ชายตัวเล็กในอ้อมแขนบังเอิญเงยหน้าขึ้นมามองเขา สวย.. คำนี้มันผุดขึ้นมาในหัวเขาในทันทีที่ได้เห็นหน้าคร่าตาของยีนส์ในตอนนี้ ใบหน้าเรียว ผิวเนียน จมูกโด่งสวยได้รูป ริมฝีปากอิ่มเป็นกระจับชวนประทับรอยจูบ ดวงตากลมโต หยาดเยิ้มชวนมองและน่ารังแกในเวลาเดียวกัน “ปะ..ปล่อยผมได้แล้ว” ยีนส์ขยับตัวให้ธีมรู้ว่าเขาอึดอัด เมื่ออยู่ๆ คนตัวโตก็หยึดนิ่งไป “เอ่อ..โทษที พอดีไอ้ยอร์ชมันบอกว่าน้องชายมันไม่น่าจะกลับบ้าน” “เออ เห็นปกติกลับเช้าตลอด แล้วนึกไงถึงกลับเร็วได้” “ช่างมันเถอะ เรื่องยีนส์ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก” ยีนส์ตอบเลี่ยงๆ แล้วเบี่ยงตัวหลบออกมาจากธีม ดวงตากลมโตยังไม่วายปรายหางตามองเพื่อนพี่ชายที่เขารู้สึกคุ้นเคยอีกครั้งก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นสอง “น้องกูเป็นไง” ยอร์ชจับอาการผิดปกติของเพื่อนได้ตั้งแต่นิ่งไปเมื่อเห็นยีนส์เต็มๆ ตา “สวย..” ธีมพูดอย่างล่องลอยเหมือนคนไร้สติ ยีนส์รู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่เช้านี้บนโต๊ะอาหารของบ้านเขามีสมาชิกเพิ่มมาอีกหนึ่งคน ธีมนั่งประจำอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขา ร่างสูงมัดรวบผมสีน้ำตาลแดงที่ยาวปิดครึ่งใบหน้าไว้ด้านหลังยุ่งๆ ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่าโชว์รอยสักสีสันหลากหลายและสวยงาม “ยังเรียนไม่จบหรอ” ธีมเงยหน้ามองคนเด็กกว่าที่เพิ่งลงมาจากชั้นบนด้วยชุดนักศึกษาพอดีตัวชวนมอง “ตามจริงก็จบปีนี้แต่พอดีดรอปเรียนไป3ปีอ่ะ แล้ว..ไม่กลับบ้านหรอ” ที่ถามแบบนี้เพราะปกติเฮียยอร์ชไม่ค่อยให้เพื่อนมาค้างที่บ้าน เรียกว่าไม่เคยมีเพื่อนมาค้างเลยจะดีกว่า “ก็กะว่าจะกลับตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ แต่พอดีติดใจน้ำหอมกลิ่นเซ็กซี่ไนท์ของใครบางคนเข้าเลยขออยู่ต่อ” แก้มขาวขึ้นรอยริ้วแดงทันที ก็ไอ้กลิ่นน้ำหอมที่ว่าเมื่อกี๊นั่นมันคือกลิ่นที่เขาฉีดเมื่อคืน “แสดงว่าก็เจอคนมาไม่น้อยนะ แค่ดมไม่กี่วิก็รู้แล้วว่ากลิ่นอะไร” ดูจากการไม่เขินอายกับการถอดเสื้อของคนตรงหน้าก็พอรู้หรอก ว่าผู้ชายที่ดูดีคนนี้ผ่านหญิงชายมาแล้วนับไม่ถ้วน “จะให้เฮียบอกชื่อยี่ห้อที่คุณใช่ยังได้เลยนะ” ธีมลอบมองสังเกตกิริยาท่าทางของยีนส์ทุกท่วงท่า ล้วนแต่น่าดูน่ามอง ชวนให้หลงไหล ไหนจะใบหน้าสวยนี่อีก ให้ความรู้สึกคุ้นเหมือนเด็กผู้ชายคนนั้น แต่ใบหน้านี้กลับไม่ใช่คนที่เขาเคยร่วมหลับนอนด้วย มีเพียงแค่ความรู้สึกที่บ่งบอก “กำลังจะไปเรียนใช่ไหม…ยีนส์?” ธีมไม่แน่ใจว่าเขาจำชื่อน้องชายเพื่อนถูกหรือเปล่า “ใช่ พี่ทำไมหรอ” “เฮียธีม” คิ้วสวยหย่นเข้าหากันเมื่อไม่เข้าใจกับคำพูดของคู่สนทนา ธีมส่ายหัวให้กับใบหน้าที่น่าเอ็นดู “เรียกเฮียว่าเฮียธีม ไหนลองเรียกสิ” “เฮียธีม..” แค่เรียกชื่อมันจะอะไรมากมาย แต่ทำไมหัวใจของยีนส์มันถึงได้เต้นตึกตักแบบนี้ด้วยตอนที่ธีมหันมาสบตากับเขา “เฮียจะขอติดรถกลับด้วยได้รึเปล่า” “เราก็ไม่ขัดถ้า..เฮียธีมจะไปด้วย” @บนรถ “เฮียมองเรานานเกินไปแล้วรึเปล่า” ยีนส์ชักจะอยู่ไม่เป็นสุขเมื่อถูกจ้องมองเป็นเวลานาน เขาไม่เคยเจอใครที่สามารถมองเขาโดยไม่ละสายตาไปไหนได้เลย ถึงจะคลั่งอยากจะได้เขาขนาดไหนก็ไม่เคยมีใครมเขาได้เท่าเฮียธีม “อาการเฮียมันชัดมากเลยหรอ” ถึงจะรู้ว่าอาจจะทำให้เด็กน้อยกลัวได้ แต่หาเสสายตาไปมองสิ่งอื่นไม่ ธีมไม่อยากละสายตาไปจากยีนส์จริงๆ “มองเราแบบนี้เฮียพูดมาเลยดีกว่าว่าเฮียต้องการอะไร เราเป็นคนเข้ากับคนง่าย ง่ายๆ ทุกเรื่อง” พูดจบประโยคยีนส์ก็เผยรอยยิ้มร้าย แถมมุมปากยังโชว์เขี้ยวสวย น่าให้มากัดเล่นแถวลำคอของเขานัก ธีมได้แต่คิดในใจ “พูดแบบนี้ตั้งใจอ่อยเฮียรึเปล่า” “ก็แล้วแต่ว่าเฮียจะตีความคำพูดเราไปในทิศทางไหน” ถึงครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่ได้พูดคุยกันยีนส์กลับต่อบทสทนาธีมได้โดยไม่ขัดเขินสักนิด ทำเหมือนรู้จักกันมานานและเข้ากันได้เป็นอย่างดี “ที่เฮียมองคุณก็เพราะว่าคุณคล้ายกับคนที่เฮียกำลังตามหา…แต่หาเท่าไรก็หาไม่เจอ” “งั้นหรอ” ยีนส์จอดรถนิ่งเมื่อเห็นไฟสีแดง ใบหน้าสวยหันกลับมาสบตากับคนข้างกาย การสบตาในขณะที่ยีนส์คุยกับธีมมันกลายเป็นความท้าทายของยีนส์ไปแล้ว ว่าต้องทำยังไงให้ใจเขามันไม่สั่น “แล้วระหว่างเรากับคนที่เฮียตามหาใครสวยกว่ากัน” “ทำไมต้องถามด้วยว่าใครสวยกว่า” “เราก็อยากรู้ไงว่าจะมีใครสวยได้เท่าเรา” “มั่นใจดีเนอะ” ยีนส์ยิ้มกว้างรับคำพูด เขาจะมั่นก็ไม่แปลก เพราะเขาสวยจริงๆ “หรือเฮียว่าเราไม่สวย” ครั้งนี้ยีนส์ไม่ทำแค่หันมาสบตา หนุ่มหน้าสวยยังยื่นหน้ารับริมฝีปากน่าจูบมาใกล้ธีมอีกต่างหาก นี่จะล้อเล่นกับความต้องการของร่างกายเขารึไงกัน “เฮียไม่ใช่คนดี พี่ชายคุณไม่เคยบอกหรอ” ธีมบอกกับยีนส์ด้วยตัวเองเผื่อเพื่อนรักเขามันไม่ได้บอกว่าเขาน่ะ แค่ครั้งเดียวแล้วจบมีออกจะบ่อยไป ถ้าอีกฝ่ายโอเคเค้าก็พร้อมจะย่ำยีร่างกายนั้นให้จมอก แต่หากเป็นเคสของยีนส์เขาออาจจะต้องคิดหนัก และห้ามปรามคนสวยตรงหน้าไว้บ้าง ยังไงเขากับยอร์ชก็เป็นเพื่อนสนิทกันมานาน “เราก็ไม่ใช่คนยากอะไร เฮียควรจะรู้ไว้นะ” ประโยคที่แสนจะกำกวมทำเอาความอยากและความอดทนธีมลดลงเรื่อยๆ “จะพูดว่าเราแรดก็ได้นะเฮีย” “เฮียเปล่าสักหน่อย คุณคิดไปเอง” “ถึงเฮียจะว่าเราแรดเราก็ไม่ซีหรอก เราถือว่าการนอนด้วยกันมันเป็นแค่ความพึงพอใจของคนสองคน คนอื่นจะมองไงก็ชั่งสิ” คำพูดที่ไม่แยแสคนรอบข้างทำให้ธีมสนใจในตัวยีนส์มากกว่าเดิมหลายเท่าตัว “ทำไมถึงคิดแบบนั้นละคุณ มันง่ายขนาดจริงๆ หรอ” “สำหรับเฮียนะ ระหว่างความรักกับเรื่องอย่างว่า อะไรมันง่ายกว่ากัน” คำถามนี้ทำให้ใบหน้าหล่อของธีมต้องขมวดคิ้วใช้ความคิดขึ้นมาในทันที คำถามฟังดูง่าย แต่เขาหาคำตอบให้ไม่ได้ “เฮียไม่รู้หรอก เฮียไม่เคยรักใคร” “นั่นไง! เพราะเราต่างไม่รู้ว่ารักคืออะไร เพราะงั้นเรื่องอย่างว่ามันก็ง่ายอยู่แล้วล่ะ ใช้แค่ความต้องการไม่ต้องใช้หัวใจ” “งั้นที่ยอร์ชมันบอกว่าคุณไม่ค่อยกลับบ้านก็เพราะว่าไปนอนกับคนอื่นนั้นก็-” “อย่ามองว่าง่ายขนาดนั้นดิ เราไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายกับทุกคนนะ” ยีนส์ส่งยิ้มหวานให้กับธีมอีกครั้งก่อนจะกดเบรคมือเมื่อถึงสถานที่ที่ธีมบอก “อ่ะ ถึงแล้วที่เฮียให้เรามาส่ง” “ขอบคุณนะคุณ” “จะขออะไรเราไว้ไหม ไลน์ เฟสบุ้ค ไอจี ทวิตเตอร์” ยีนส์ไม่ใช่เด็กน้อยนะ เขามองออกว่าธีมน่ะสนใจในตัวเขาไม่น้อย แล้วตัวยีนส์เองก็รู้สึกว่าอยากรู้จักธีมให้มากกว่านี้ แต่อยากจะรู้จักถึงขั้นไหนอันนี้ก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน “ไว้เฮียไปเจอคุณที่บ้านดีกว่า อยากคุยกับคุณแล้วเห็นหน้าสวยๆ ของคุณไปด้วย” “เราจะบอกให้นะเฮีย ว่าเฮียน่ะมายั่วผิดคนแล้ว เราก็อาจจะไม่ต่างจากเฮีย” “เฮียก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะผิดหรือไม่ผิดคน ไว้เจอกันนะคุณ” “ไว้เจอกันนะคุณ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more