พ่อสามีช่วยข้าที

พ่-อ-ส-า-มี ช่วยข้าที นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น ผู้​เขียน เฉ่าฟ่าน ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​ หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เจ้าของ​หนังสือ​เท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารอะไรนักหนา ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง *เราเตือนท่านแล้ว ณ เมืองอู้เหยียน มณฑลเจียงซุ่ย ในคืนค้างแรมที่แสงของพระจันทร์หายไปจากผืนฟ้า เสียงสะอื้นของ ‘จางลี่’ หญิงสาววัยสี่สิบต้นๆ ผู้มีใบหน้างดงามสะสวยและทรวดทรงสะดุดตาที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่ใต้ต้นใหญ่หลังบ้าน ทำให้ ‘เจียวหย่ง’ ผู้เป็นพ่อสามีต้องเดินออกมามองด้วยความเป็นห่วง “จางลี่… เจ้าเป็นอะไร… บอกข้าได้ไหม ข้ารู้สึกไม่สบายใจที่เห็นเจ้าเป็นแบบนี้… ” แม้ว่าเจียวหย่งไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของสะใภ้กับลูกชาย แต่หลายครั้งแล้วที่บังเอิญได้ยินเสียงร้องไห้ของนางน่าสงสาร นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็น ทำให้เจียวหย่งตัดสินใจเอ่ยถามออกมาในที่สุด “ท่านพ่อ… ข้าขอโทษที่ทำให้ท่านไม่สบายใจ แต่ไม่นานท่านก็จะไม่ได้เห็นหน้าข้าอีกแล้ว… ” คำพูดของสะใภ้สาวที่เอ่ยออกมา ทำให้หัวคิ้วของเจียวหย่งชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย “เจ้ากล่าวอะไรเช่นนี้จางลี่ หยุดร้องไห้เถอะนะ… เจ้าเป็นสะใภ้ของบ้านหลังนี้ และข้าก็ไม่เคยคิดที่จะผลักไสไล่ส่งเจ้าแต่อย่างใด… ” เจียวหย่งเห็นมาตลอดว่าสะใภ้คนนี้ขยันในงานบ้านงานเรือน หนักเอาเบาสู้นางไม่เคยบ่น ที่ผ่านมานางทำงานบ้านและดูแลเขากับลูกชายได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องในหน้าที่ อีกทั้งจางลี่ยังเก่งในเรื่องทำอาหารและงานตัดเย็บผ้า “ข้ารู้ว่าท่านพ่อใจดีไม่ขับไล่ข้าก็จริง… แต่เมื่อเช้าเจียวจิ้นลูกชายของท่านเพิ่งยื่นคำขาดว่าถ้าอีกสามเดือนข้ายังไม่มีลูกให้เขา… เจียวจิ้นจะไล่ข้าออกจากบ้านแล้วไปมีเมียใหม่… ” จางลี่บอกเรื่องที่อยู่เบื้องหลังหยาดน้ำตา เรื่องทำให้นางต้องแอบมานั่งร้องไห้ “ที่แท้ก็เรื่องนี้เองหรอกรึ… ” เจียวหย่งนึกในใจว่าไอ้ลูกชายคนนี้มันช่างโง่บัดซบที่กล้าขับไล่สะใภ้ที่ทั้งสวยและเก่งงานบ้านงานเรือนอย่างสะใภ้คนนี้ จางลี่คือสตรีที่มีรูปโฉมเป็นที่ต้องตาต้องใจของบุรุษเพศ ถ้าต้องโดนสามีทิ้งก็จะมีผู้ชายมากมายมารอต่อคิวขอสมัครเป็นสามีของนาง “นี่แหละคือเรื่องที่ทำให้ข้ากลัดกลุ้มใจยิ่งนัก” สะใภ้คนงามยกหลังมือขึ้นกรีดน้ำตาที่รินไหลลงมาอาบร่องแก้ม “อันที่จริงเรื่องแบบนี้จะโยนให้เป็นความผิดของเจ้าแต่เพียงผู้เดียวได้อย่างไร เพราะเท่าที่ข้าเห็นเจ้าเป็นสตรีที่แข็งแรงสุขภาพดี ไม่เคยเจ็บเคยป่วย หรือบางทีอาจเป็นเพราะความผิดปกติของลูกชายข้า” คำพูดของพ่อสามี สะกิดใจของจางลี่เข้าอย่างจัง เพราะนางเคยสงสัยอยู่เหมือนกัน “ท่านพ่อคิดเหมือนข้า… ” จางลี่กล่าว… นางเคยคิดเรื่องนี้ แต่ก็ไม่อาจปริปากบอกใคร คิดว่าสาเหตุที่นางยังไม่ตั้งครรภ์เสียทีทั้งที่แต่งงานอยู่กินกับเจียวจิ้นมาปีกว่า น่าจะเป็นเพราะว่าน้ำเชื้อของเจียวจิ้นไม่แข็งแรง “ข้าเห็นใจเจ้ายิ่งนัก เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะไปเอายาสมุนไพรของซินแสจางมาให้เจ้าต้มกิน… ” เจียวจิ้นแสดงน้ำใจต่อสะใภ้ “ท่านพ่อไม่ต้อง… เพราะว่าก่อนหน้านี้ข้าได้ยาสมุนไพรของซินแสจางมาแล้ว… แต่ก็ไม่ได้ผล… ” จางลี่หมายถึงสมุนไพรจีนที่ช่วยปรับสมดุลการไหลเวียนของโลหิตให้สะดวก ช่วยบำรุงเลี้ยงตัวอ่อนที่จะมาฝังตัวอยู่ในมดลูกให้เจริญเติบโตเป็นทารกในครรภ์ แต่ที่ไม่ได้ผลนั้นเป็นเพราะอะไรก็มีแต่จางลี่คนเดียวเท่านั้นที่รู้ดี “แล้วข้าจะช่วยเจ้าได้ยังไง… ” เจียวหย่งย่นหน้าผากจนปัญญา “อันที่จริงคนที่มีปัญหาก็คือลูกชายของท่านนั่นเอง… ” ไหนๆ วันนี้นางก็มีโอกาสได้พูดในสิ่งซึ่งค้างคาใจมานาน จางลี่จึงตัดสินใจระบายความอึดอัดออกมาจนสิ้น “เจ้าหมายความว่ายังไง… ” หัวคิ้วสีดอกเลาของเจียวหย่งชิดเข้าหากัน “ท่านพ่อคงไม่ว่าข้าลามก… ถ้าข้าจะพูดตรงๆ ว่าอวัยวะเพศของลูกชายท่านนั้นทั้งเล็กและสั้น… ” “ชะอุ๊ย… ” สิ่งที่ได้ยินจากปากของสะใภ้ ทำเอาเจียวหย่งอุทานตกใจ จางลี่สังเกตเห็นว่าเขามีท่าทีสนใจที่จะรับฟังนางก็รีบกล่าวต่อ “แต่เรื่องขนาดที่ว่าเล็กและสั้นก็ยังไม่ร้ายแรงเท่าเรื่องที่เจียวจิ้นหลั่งเร็วมาก เกือบทุกครั้งที่มีอะไรกันเขาสอดใส่เข้ามาได้ไม่ถึงนาทีก็หลั่งออกมาแล้ว… ” “อะไรนะ… ” เจียวหย่งตกใจกับความลับที่ได้รู้ “ก็อย่างที่ข้าบอก… ข้าเคยแนะนำให้ลูกชายของท่านไปปรึกษาซินแสจาง แต่เจียวจิ้นกลับไม่ฟังเลยสักนิด ซ้ำยังเอาแต่กล่าวโทษข้า โยนบาปว่าเป็นความผิดของข้าเพียงผู้เดียวที่ไม่อาจตั้งครรภ์ได้อย่างที่เขาต้องการ… ” ได้ยินที่สะใภ้กล่าว… เจียวหย่งถึงกับถอนใจแรง… เพราะรู้จักนิสัยของลูกชายคนนี้เป็นอย่างดีว่าเป็นคนเช่นไร เจียวหย่งนึกตำหนิตัวเองที่เลี้ยงดูเจียวจิ้นมาอย่างตามใจ ที่ผ่านมาเจียวหย่งไม่เคยดุด่าว่ากล่าว เพราะว่าแม้เจียวจิ้นจะมีนิสัยดื้อรั้นทะนงตน แต่ก็มีข้อดีคือความขยันในการทำมาหากิน เรื่องที่เจียวจิ้นไม่ยอมรับว่าตัวเองบกพร่องที่ไม่มีน้ำยาทำให้ภรรยาตั้งครรภ์ได้นั้น เจียวหย่งพอจะเข้าใจได้ว่าเรื่องแบบนี้ถือเป็นศักดิ์ศรีของบุรุษเพศ จึงไม่อาจยอมรับว่าเรื่องบนเตียงของตัวเองไม่เอาไหน