เฉินอวี้หรานถูกนางรับใช้จับไปชำระร่างกายอีกครั้ง ด้วยร่องรอยที่เพิ่มขึ้นจนเกือบเต็มไปทั่วทั้งท่อนบน ทำให้สีหน้าของนางรับใช้มีความหวาดเกรงมากขึ้น เมื่อหญิงสาวเห็นสีหน้านั้นก็เริ่มจะเข้าใจแล้วว่า ความโปรดปรานของแม่ทัพหานเซ่อนั้นทำให้เธอมีอภิสิทธิ์อย่างที่ทาสคนใดก็ไม่เคยได้รับมาก่อน
จะว่าไปแล้ว ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจนถึงวันนี้ เธอก็ยังไม่รู้ชื่อของนางผู้นี้เลย เผื่อในอนาคตได้เจอกันอีกครั้ง จะได้ขอบคุณที่ช่วยดูแลทาสอย่างเธอเป็นอย่างดี
“เจ้าชื่ออะไรหรือ ข้าชื่อเฉินอวี้หราน” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างเป็นกันเอง ขณะกำลังแช่ตัวอยู่ในถังไม้อันเต็มไปด้วยกลีบดอกไม้ป่า โดยมีนางรับใช้คอยนวดผิวให้อย่างนุ่มนวล
นางรับใช้ชะงักมือไปเมื่อถูกถามด้วยภาษาของอาณาจักรตน ดูเหมือนว่าทาสนางนี้จะเป็นชนชั้นสูง ถึงสามารถเรียนภาษาต่างเมืองได้ หากนางได้เป็นที่โปรดปรานของท่านแม่ทัพ ตนอาจจะได้ดีไปด้วยก็เป็นได้
“ข้าชื่อหมิน
