พอเจอคำขอบคุณหลาย ๆ คำ เฉินหว่านเยว่ก็ได้แต่แปลกใจ เธอไม่คิดว่าการที่ชายหนุ่มเจอตนเอง เขาจะดีใจมากแบบนี้
“แต่เรื่องของเราจะบอกกับทุกคนยังไงดีค่ะ เราอยู่กันแบบนี้ไปก่อนได้ไหม” หญิงสาวก้มหน้าถามอยู่ในอ้อมแขนพ่อของลูก
“แต่ท้องคุณจะต้องโตขึ้นทุกวันนะหว่านเยว่ เราจะปิดบังเรื่องทั้งหมดกับครอบครัวได้อีกนานแค่ไหนกัน และการที่คุณได้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ย่อมหมายความว่าทุกคนในบ้านรองหมิงล้วนรู้สึกดีกับคุณทั้งนั้น อีกทั้งเวลานี้คุณคือลูกสะใภ้คนโตของพวกท่าน มีแต่ท่านทั้งสองจะดีใจล่ะไม่ว่าที่รู้ว่าผมมีภรรยาและกำลังจะมีหลานให้ทุกคน” หมิงหวงซานพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ฉันไม่ได้หมายถึงครอบครัวของคุณ แต่ฉันหมายถึงคนนอกต่างหากล่ะ อย่าลืมว่าฉันหนีมาเป็นยุวปัญญาชนที่นี่ และฉันยังไม่อยากให้ตระกูลเฉินรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน คุณเข้าใจเรื่องนี้ไหม ส่วนเรื่องแต่งงานแล้วแต่คุณเลย แต่อย่าบอกใครว่าฉันคือลูกสาวท
