วันต่อมา...
ท้องฟ้ายังไม่ทันสว่างคนบ้านรองต่างก็ตื่นขึ้นมาเพื่อช่วยกันจัดการไส้ที่จะใส่ในข้าวปั้นกันมือระวิง
“หว่านเยว่ แม่คิดว่าลูกเข้าไปนอนต่อดีกว่าไหม กำลังท้องอยู่นะ” เมิ่งเซี่ยอีเห็นว่าลูกสะใภ้ช่วยงานจนไม่ยอมพักจึงเอ่ยเตือนให้กลับเข้าห้องไปนอน
“ไม่เป็นไรค่ะแม่ อีกหน่อยก็จะเสร็จแล้ว ให้ฉันทำงานบ้างเถอะนะคะ จะได้คลอดเจ้าซาลาเปาได้ง่าย ๆ แม่และทุกคนไม่ต้องห่วงนะฉันสัญญาว่าจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี จริงสิ เห็นคนงานของพี่ฉางเฟิงบอกว่าบ้านเราไม่ต้องมีใครไปทำงานในคอมมูนแล้วนะ เขาทำเรื่องให้แล้ว”
เรื่องนี้วันก่อนอี้ฉางเฟิงเข้ามาพูดว่าจะคุยกับหัวหน้าคอมมูนให้ว่าบ้านรองหมิงไม่ต้องกลับไปทำงานในคอมมูนอีก ให้ตั้งใจขายของเพื่อฝึกความเคยชิน หากเมื่อไรที่ย้ายเข้าในเมืองและเปิดร้านเองจะได้ไม่ตื่นเต้นและได้คุ้นชิน ซึ่งเรื่องนี้คงจะหมายถึงพ่อกับแม่สามีนั่นเอง ไม่คิดว่าเรื่องจะทำเสร็จได้รวดเร็วขนาดน
