Demonic King Consort

Chapter 1: Recollection

Sa malayong lugar nang bahay ng heneral, makikita ang maruming patio at marupok ang bahay. Sa loob ng sira-sirang bahay, may isang payat at naghihinang pigura na nakaratay sa kama. Pawisan siya at namumutla rin ang buong maliit niyang mukha.

Mula nang matangap niya ang balita na gustong ikansela ng crown prince ang kanilang engagement ay tila pinagsakluban siya ng langit at lupa. Ang lungkot at dismaya na naramdaman niya ngayon ay hindi dahil sa pagmamahal niya dito; Simula palang noong nalaman niya ang engagement nila ng crown prince, iniisip niya na ito ang kanyang pag-asa na makaalis sa kanyang miserableng buhay at ito rin ang magbibigay sa kanya ng saya.

Subalit mukhang hangang pangarap lang pala `yon.

May pamilya nga, pero hindi rin niya matatawag na pamilya rin lalo na’t wala silang pakialam sa kanya.

Wala din kaibigan.

Tila ba pinabayaan siya ng Diyos dahil kung hindi, ba’t kailangan niyang naranasin ang ganitong miserableng buhay? Ano pa ba ang silbi niya para mabuhay sa mundong ito?

Yamang wala naman silang pakialam sa akin, mas mabuti pang mawala ako sa mundong ito.

Nang isipin niya `yon, unti-unting nanlalabo ang kanyang paningin at kasabay nun ang pagtulo ng kanyang luha.

Tama…mas makakabuti pa na mamatay ako…

Sumilay sa kanyang labi ang mapait na ngiti. Pero bigla din naglaho `yon. Kinagat agad niya ang ibabang labi nang naramdaman niya ang sobrang sakit ng buong katawan niya, at kinakapusan siya ng hininga.

Hindi rin nagtagal ay unti-unting sumara ang talukap ng kanyang mga mata. Naghari ang katahimikan sa paligid.

Subalit, di rin nagtagal nagsimula naglabas ng liwanag ang buong katawan ng dalaga. Sa noo niya ay mayroon lumitaw na isang mahiwagang simbolo ng isang witchcraft.

.

.

.

Pagkagising nang dalaga ay natagpuan niya ang sarili sa loob ng sinaunang kwarto. She lazily rose up from her bed, tilted her head to ponder a bit but she momentarily ceases her thought when a pain assaulted her head.

Bead of sweats starting to form on her forehead, memories which was familiar to hers floods like a wave into her mind. She felt nausea as those images kept piling up, but she resists the urge to vomit.

Oh God, the current life of hers were all unpleasant and unacceptable! After the pain subsided, she once again immerses herself into her own world.

Gayunman, hindi niya maiwasan na namangha sa buong pangyayari. Hindi niya inaasahan na nagtagumpay siya sa kanyang eksperimento bago tuluyan siyang namatay sa dati niyang buhay.

Micha Wistra ang pangalan ng dati niyang buhay. Isa siya sa kilalang triple-s rank magician sa buong kontinente ng lurra. With that just identity, her future is limitless. Subalit, tila pinagkaitan siya ng tadhana nang madiskubre niya na nagkaroon siya ng sakit. Isang bagong sakit na kahit ang eksperto ay walang magawa.

But how could Micha be willing to die? She’s only 24 years old! She hasn’t yet enjoyed her life and fulfill her dream to create her own guild. Thus, she researches about magic which will retained her memories once she will be reincarnated in the next life. It took her several years to conduct her research and experiment. Tons of failure that made her almost give up until she saw her glimmer of hope.

It was then when she went to the black market and happened to participate their auction and saw the ancient black magic book.

Out of curiosity, she bought the ancient black magic book and brought it to her lab. The content of the book was full of taboo magic; one of it was to be able to regained the past life memories.

It was disappointing not to able to see any useful other than this one. However, as someone who has a limited time, it is better than nothing.

The rest of the story ay heto siya ngayon, buhay na buhay. Iyon nga lang, sa ibang katauhan at hindi na Micha Wistra.

Siya na ngayon si Meisha Yuen. Isang tahimik at introvert na tao.

Siya ang pangatlong anak ni Balcan Yuen. Si Balcan Yuen ay ang pangawalang anak na lalaki ng pinuno ng kanilang angkan.

Ang ina naman ni Meisha ay namatay sa panganganak sa kanya kaya hindi na niya ito nagisnan. Tanging alam lang niya ay isa itong mananayaw. Nagkataon na natipuhan ito ng kanyang ama dahil sa tintaglay nitong alindog at ginawang pangalawang asawa nito.

Meisha’s mother was doted ever since she married to her father.

Subalit kahit gaano pa kahumaling ang kanyang ama sa kanyang ina, hindi ibig sabihin na maganda ang trato nito at iba pang pamilya sa kanya lalo na’t patay na ang kanyang ina matapos siyang isilang.

Isa pa, maliban siya tinik siya sa mata ng unang asawa ng kanyang ama kaya parati siya inaapi ng mga tao dito sa bahay dahil narin sa depekto niyang anyo.

Meisha has a long silvery white hair and eyes as white as pearl. It is said that this color was ominous, a curse which led to everyone ostracize her.

"Haa...a curse, huh?" Hinawakan niya ang ilang hibla ng kanyang buhok. Bahagyang tumaas ang isang kilay nang isipin niya ang pamahiin ng mga tao dito.

How dumb those people can they be?

Sa mundong ginagalawan niya ngayon ay tinatawag na Oestrell at nasa kaharian ako nang Rethem dito sa kontinente ng Serranean . Ang mundong ito ay kabaliktaran ng dati niyang mundo. Nasa panahon ng medyebal siya ngayon kung saan mayroon sistemang kasta at polidyini sistema.

Maya't maya ay marahan tinabing niya ang puting kulambo at tuluyan ng umalis sa kama. Dumiretso siya sa salamin upang tingnan ang sarili. Nang makita niya ang sarili sa salamin; maliban sa kulay ng mata at buhok at mas mukhang bata kesa sa dati niyang buhay, walang nagbago sa kanyang mukha.

With her white unline garment, she would definitely mistakenly as a white lady. Puti na nga ang buhok tas ganun din ang mata niya. Kapag may isang tao na gagala sa gabi at makita siya ay paniguradong nanayo ang balahibo sa takot at hindi magdalawang isip na kumuripas palayo sa kanya.

"Tsk."

Meisha slowly force back all the leaking mana in her body. From roots till its tip of her silvery white hair turned into lustrous black hair while her white eyes change to blue with black slit.

She fazed at her own reflection. Sa pagkakaalam niya sa history ng azure dragon clan, ang founder nila na si Saul Yuen ay may ganitong uri ng mata dahil nananalaytay sa dugo nito ang dugong ng dragon at tinuring nilang simbolo ng kanilang clan.

Subalit dahil na rin nag-asawa ang myembro na iba ang genetic ng kulay ng buhok at mata ay unti-unting kumunti ang nagkaroon ng ganitong mata na maikompara sa dragon. Simula sa eight generation hangang sa tenth generation ay wala ng makikitang ni isang membro ng azure dragon clan na may ganitong feature...o `yon ang pag-aakala nila.

Anyway, ang dahilan kaya naging puti ang buhok at mata niya ay dahil masiyadong malaki ang mana niya at dahil maliit ang container ng mana ay tumagas 'yun, the previous her was not aware about it kaya hindi niya na kontrol ang sariling mana. Maraming side effect kapag tumagas ang mana at isa na doon ang magiging puti ang mata at buhok.

Knock!

Knock!

Nagmadali na binalik sa dati ang anyo niya.

Ngayon bumalik ang kanyang alaala sa dating buhay, siyempre walang balak na bumalik sa dating miserableng buhay si Meisha. However, to be able to do that, she need to restore her full strength. Now she still in weaken state.

"Miss Meisha, gising na po ba kayo?"

"Pasok." Inabala niya ang sarili na suklayan ang kanyang buhok.

Sa repleksyon, nakita niya ang isang katulong na kinakabahang pumasok sa loob. May bitbit itong insulated lunch box. Nang pumunta ito sa lamesa at malamyang inilabas nito ang pagkain sa loob ng insulated lunch box.

Tumayo siya sa kanyang kinaupuan at naglakad patungo sa lamesa.

Mas lalong naging balisa ang katulong ng makitang papalapit si Meisha dito. Napansin din naman `yon ni Meisha.

Lintik talaga! Hindi naman siya nangangagat!

Sinulyapan niya ito. Now that she thinks of it, this was the maidservant who always send her food. Nagkibit balikat na lamang siya. Hindi naman bago iyon sa kanya dahil wala talagang gusting magsilbi sa kanya.

Nang magtagpo ang kanilang mga mata ay parang tinakasan ito ng dugo, kitang-kita ni Meisha ang sariling reflection sa itim at takot nitong mata. Bago pa magsalita si Meisha, bigla na lang nawalang ito ng malay.

For fourteen years living in this world, this was the first time someone fainted by just staring at Meisha's eyes! Gano’n ba talaga siya nakakatakot?!

She pinches the bridge of her nose; three imaginary lines appeared in her forehead. "Kung gusto mong matulog, pwede ba doon ka matulog sa maid quarters?" Unfortunately, the other person remained unresponsive.

Hinayaan na lamang niya ito na nakahandusay sa sahig at umupo sa harap ng hapag-kainan. Tinuon niya ang pansin sa pagkain, she presses her lips into thin line. Puro gulay at kanin ang tanging meron siya, ikompara sa mga katulong rito ay mas masarap pa `ata ang kanilang pagkain kesa sa kanya.

Hindi na makapagtaka kung parang walis-tingting siya sa sobrang payat!

Gusto man mag-reklamo ni Meisha ay wala siyang magawa. Inubos na lang niya ang pagkain na nasa hapag-kainan kahit na wala siyang gaanong nalalasahan sa pagkain.

Katatapos lang niya kumain ng magising ang katulong.