ผ่านมามากกว่า 2 เดือนแล้วหลังจากเหตุการณ์ห้องสมุดหลอน เหตุการณ์ครั้งนั้นนอกจากจะทำให้ผมเกิดความกลัวต่อห้องสมุด มันยังทำให้เกลียดสิ่งที่เรียกว่า "กฎ" ไปเลย..
ผมจ้องมองข้อความที่น้องสาวของผมส่งมาให้ เธอเล่าว่าตัวเองได้ไปเจอกับเรื่องสยองขวัญที่เกี่ยวกับห้องดนตรีของโรงเรียน พร้อมทั้งหลังจากนั้นเธอก็ได้สนิทกับผีสาวที่อยู่ในห้องอีกด้วย
"เฮ้ออ.."
เสียงถอนหายใจของผมดังไปทั่วห้อง ผมไม่ได้เหนื่อยใจกับสิ่งที่เธอเล่าหรอกนะ เพราะเรื่องสยองขวัญแบบนั้นผมก็เคยเจอมาก่อนแล้วนี่เนอะ แต่สิ่งที่ทำให้ผมเหนื่อยใจก็คือ...
...เงินเก็บผมหมดแล้ว
เมื่อเงินเก็บหมดก็ได้เวลาหางานทำ แต่ที่โชคดีก็คือผมได้งานมาแล้ว มันเป็นงานที่ให้ผมไปเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อ โดยที่ค่าจ้างของงานนี้สูงเอามากๆ สูงชนิดที่ว่าทำงานเพียงวันเดียวผมอยู่ได้เป็นเดือนเลย งานง่ายๆ แบบนี้ทำไมผมจะปฏิเสธล่ะ...จริงไหม..
ผมใช้เวลาไม่นานในการเดินทางมา
