“กลับเข้าเมืองได้แล้ว” เพราะพระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าแล้ว ยิ่งอยู่นอกเมืองนานจะยิ่งอันตราย
“ทรงปล่อยตัวอาอู๋ก่อนสิเพคะ ถ้าท่านอ๋องยินยอม หม่อมฉันจะเข้าเมืองแต่โดยดี” ถางเมิ่งหรูอ้อนวอน ตอนนี้นางรู้สึกเวียนศีรษะอีกแล้ว อาจจะเป็นเพราะว่านางลืมกินยาบำรุงครรภ์เพราะมัวแต่เร่งรีบเดินทางมาช่วยคนขับรถม้า แล้วก็หนีจากชายชุดดำพวกนั้น
“นี่เจ้ากลับมาก็เพราะคนขับรถม้านั่นหรือ” แน่นอนว่าคนที่หึงหวงเข้าใจผิด ทั้งที่เขาก็จงใจใช้คนขับรถม้าเป็นเหยื่อล่อเอง ทว่าพอนางมาติดกับดักจริง ๆ กลับไม่อาจยอมรับเหตุผลข้อนี้ได้
โฉมสะคราญหน้ามืดแล้ว อยู่ดี ๆ ก็ล้มลงมาและบุรุษก็รับตัวนางไว้ได้ทัน เขาสัมผัสได้ว่านางตัวร้อนเหมือนจะมีไข้
“เมิ่งหรู...เจ้าเป็นอะไรไป” น้ำเสียงของหานเถิงซีสั่นเครือ ซ่งเอ๋อเห็นว่าพระชายาสลบไปแล้วก็เป็นห่วงมาก เผลอหลุดปากพูดความลับออกมาว่า
“ท่านอ๋องอย่าทรงลงโทษพระชายาเลยเพคะ ตอนนี้ร่างกายของพระนา
