When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ELIZABETH Tunog ng heart rate monitor ang tanging naririnig ko sa buong kwarto kung saan nakaratay ngayon si Zeym. Naniniwala pa rin kaming mabubuhay siya kahit pa sabi ng doctor, monitor nalang ang bumubuhay sa kaniya. “Zeym,” tawag ko kahit alam kong hindi niya ako maririnig. “Hinihintay ka na ng anak mo,” sabi ko. Hindi ko mapigilan ang luha sa mata ko. Nalulungkot akong makita si Zeym na ganito. Inaasahan ko na after operation, gagaling siya kaagad. “Bumangon ka na diyan oh. Maraming naghihintay sa paggising mo e,” Umupo ako sa tabi niya at umiyak. Matapos ibalita ni Rachelle sa akin 2 days ago ang kalagayan niya, para na ako no’ng binagsakan ng langit at lupa. At ngayon pa ako nagkalakas loob na dalawin siya dito sa kinalalagyan niya. Ang sabi, hindi alam kung kailan siya magi