หมอหลวงหญิงหอบหลวมยาเข้ามา เร่งรีบโม่โฉว่ยืนตะลึงจังงังทำอะไรไม่ถูกกระบี่คมถูกจี้ไปที่หมอหลวง
“หาทางรักษานาง ให้ฟื้นโดยเร็ว”หมอหลวงตัวสั่นงันงก รู้ดีว่าโม่โฉว่หาใช่ผู้ที่ยามโกรธเกรี้ยวจะฟังเหตุผลของใครไม่
“ท่านอ๋อง ให้หมอหญิงทำงานของนางไปท่านอ๋องออกมาข้างนอกก่อน พอหมอหญิงตรวจอาการก็จะออกมาถึงเวลานั้นค่อยถามไถ่นาง”
“ข้าไม่ไว้ใจ นางอาจทำให้อิงฮวาตาย”เสี่ยวซันถอนหายใยใจ ในที่นี้ โม่โฉว่เคยไว้ใจใครบ้างตั้งแต่จงยี้แต่งเข้าเป็นสนมโม่โฉว่ก็ไม่เคยไว้ใจใครแม้แต่น้อยจะกินจะน้อยยังต้องระแวดระวัง แม้กระทั่งตรวจพิษในเครื่องเสวยเขายังทำเอง เสี่ยวซันได้แต่ยืนมองทำตาปริบๆ
“เสี่ยวซันส่งข่าว ให้ต้านหยูมาพบข้า”
เพียงครู่เดียวจงยี้ก็ก้าวเท้าเข้ามาในตำหนักปราศจากความเศร้า โม่โฉว่ขยับกาย ออกมาด้านนอก กลัวว่าหากรั้งอยู่ด้านในสิ่งที่เขาจะพูดจะกระทำจะทำให้เกิดความอับอาย ภายในใจกับรู้สึกห่วงใยแต่หาเป็นจงไปข้
