ก่อนที่มันจะหยุดไม่อยู่

1197 Words

เพื่อนของเขาพยักหน้ารับก่อนจะลากพวกนั้นออกไปข้างนอก สุดจะรู้ได้ว่าเอาไปทำอะไร แต่เชื่อว่าไม่ได้เอาไปร้องเพลงกล่อมนอนแน่ ๆ “ เดินไหวหรือเปล่า ” ผู้ชายคนนั้นก้มลงมองเธอแล้วเอ่ยถาม น้ำหนาวพยักหน้า พยายามทรงตัวแล้วเดิน ทว่าก้าวได้สองก้าวเธอก็เซจนเกือบล้ม ดีที่ร่างใหญ่นั้นเข้ามาพยุงไว้ก่อนก่อนจะช้อนอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วออกเดินไปสู่ลานจอดรถ น้ำหนาวรีบคว้าต้นคอเขาไว้แน่นด้วยความตกใจ “ ทีหลังจำเอาไว้นะ ไปเที่ยวเธอผับกลางคืนอย่าได้รับเครื่องดื่มที่เปิดขวดแล้วจากคนแปลกหน้ามาดื่ม มันคงใส่ยาอะไรบางอย่างลงไปแน่ ๆ ” เขาพร่ำบอกอยู่ข้างหู “ ดะ... เดี๋ยว พี่จะพาหนาวไปไหนคะ ” เขาไม่ตอบ แต่สาวเท้าเดินจนไปถึงรถยนต์คันหนึ่งก่อนจะกดรีโมทเปิดมัน เปิดประตูรถฝั่งติดกับคนขับแล้ววางเธอลงบนเบาะ น้ำหนาวเงยหน้าขึ้นมอง เธอพึ่งจะเห็นรูปร่างหน้าตาของเขาเต็ม ๆ ก็คราวนี้ เขาสูง สูงมาก สูงใหญ่กว่าผู้ชายไทยทั่วไป แน่ละ เพราะเขาไม่ใช่คนไทยร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างแน่นอน ผิวขาวอย่างชาวตะวันตก ดวงตาสีน้ำตาลทองคมกริบอยู่ใต้ปีกคิ้วหนา จมูกโด่งเป็นสันคมรับกับปากได้รูป ทั้งหมดนี้อยู่ภายใต้กรอบหน้ายาว มีไรเคราเขียวครึ้มล้อมรอบ ผมสีเดียวกับดวงตานั้นคงจะถูกเซ็ทมาอย่างดีในทีแรก แต่จากเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ทำให้มันดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย ทว่าไม่ได้ลดทอนความหล่อเหลาคมเข้มของชายหนุ่มเบื้องหน้าได้เลย โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น ยามที่จ้องมองมา ยามที่เขาประสานสายตาเข้ากับดวงตากลมหวาน มันทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง ริมฝีปากสวยเกินชายเผยอขึ้นถาม “ ชื่อหนาวเหรอ ” น้ำหนาวพยักหน้า “ ค่ะ ” “ แปลกดี ไม่เคยได้ยิน แล้วนี่ทำไมมาผับคนเดียว มันอันตรายมากนะ ” เธอหลบสายตาเขาที่ต้องมองมา ราวกับเด็กกลัวความผิด ก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ “ ขอบคุณพี่มากนะคะที่ช่วยหนาว ” เขายิ้มที่มุมปาก ไม่ได้ตอบอะไร “ เดี๋ยวพี่ไปส่ง บ้านเราอยู่ไหน ” เธอส่ายศีรษะ “ ไม่ค่ะ หนาวไม่อยากกลับบ้าน ” “ อ้าว ” เขาอุทานอย่างแปลกใจ เธอเงยหน้ามองแล้วเอื้อมมือไปเขย่าแขนเขาอย่างวิงวอน “ พี่อย่าไปส่งหนาวที่บ้านเลยนะคะ พี่จะไปไหน หนาวก็จะไปด้วย ” เขาเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ มือน้อยเอื้อมไปเกาะกอดร่างใหญ่แนบแน่น เสียงหอบหายใจเธอถี่กระชั้นแปลก ๆ “ นะคะ ให้หนาวไปด้วยนะ ” เธอกอดเสียแน่น แน่นจนสองเต้าอวบอิ่มมันเบียดเสียดสีอยู่ที่บริเวณหน้าท้องครัดเคร่งแน่นหนั่นไปด้วยมัดกล้ามเป้ากางเกงเริ่มนูนตุงขึ้นเรื่อยเมื่อเสียงหวานเริ่มออดอ้อนไม่หยุด “ นะคะพี่ขา พี่จะพาหนาวไปทำอะไรที่ไหน หนาวก็ยอม ” แล้วสติอันไม่ค่อยจะมีไว้ต้านทานกับเรื่องผู้หญิงเท่าไรนักของหนุ่มลูกครึ่งเพลย์บอยวัยฉกรรจ์ที่เติบโตมาจากเมืองนอกก็ขาดผึง เขาก้มลงประคองใบหน้าหวานไว้ในอุ้งมือ แล้วก้มใบหน้าลงมาใกล้ “ ยอมพี่หมดเลยเหรอ ” “ ค่ะพี่ ยอมทุกอย่าง ” แล้วทุกอย่างมันก็มาจบลงที่เตียงของเขาในบ้านหลังนี้ น้ำหนาวสลัดศีรษะไปมาคล้ายกับจะอยากให้ทุกอย่างลบเลือนไปจากความทรงจำ แต่มันกลับกระจ่างชัดทุกลมหายใจ ทุกสัมผัส ทุกรอยประทับยังคงตราตรึงเวียนวนมันเร่าร้อนราวไฟนาบทุกครั้งที่นึกถึง เธออาจจะเสียใจน้อยกว่านี้ที่ตัดสินใจทำบ้า ๆ ลงไป อาจจะรู้สึกแย่น้อยกว่านี้ที่ตัดสินใจมอบความสาวให้ใครก็ไม่รู้ที่จะไม่ได้พบหน้ากันหลังจากจบเรื่อง แต่นี่มันคราวซวยอะไรจะต้องให้ผู้ชายคนนั้นเป็นน้องชายของว่าที่เจ้าบ่าวด้วย ! เสียงเคาะประตูดังขึ้น ร่างบอบบางสะดุ้งเฮือกก่อนจะรวบรวมสติให้กลับมา เดินไปเปิดมันออก แล้วสติที่พึ่งเรียกกลับมาก็กระเจิดกระเจิงอีกครั้ง โรมยืนยิ้มอยู่ที่หน้าประตู เธอพยายามปิดมันลง แต่เขาไวกว่า ร่างใหญ่ยกอุ้มร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนอย่างรวดเร็วก่อน ดันเธอไปติดประตู แล้วใช้เรือนกายกำยำของตนเบียดบดกับ ร่างนุ่มนิ่มแนบแน่น “ ยะ... อย่า ออกไปนะ ” เธอเอ่ยห้ามปราม แต่เขาฟัง เสียที่ไหน ใบหน้านั้นก้มต่ำมาซุกไซ้ที่ซอกคอขาวผ่อง ริมฝีปากร้อนรุ่มขบเม้มดูดดึงเบา ๆ “ อย่า อื๊อ ” เมื่อเสียงห้ามปรามมากับเสียงครางเครือมันจึงดูไม่ศักดิ์สิทธิ์นัก เขาเลื่อนใบหน้าขึ้นมาขบเม้มเล็มไล้ที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มเบา ๆ เธอพยายามสะบัดหน้าหนี “ ออกไปเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า ” “ เห็นแล้วไง ” “ คุณจะบ้าหรือไง หนาวกำลังจะเป็นพี่สะใภ้ของคุณ เป็นว่าที่เจ้าสาวของพี่ชายคุณนะ ” “ พูดจาห่างเหินจัง ทีตอนนั้นยังเรียกพี่จ๋า หนาวอยากได้แบบนี้ แรงอีกนะคะ อยู่เลย ” “ ตอนนั้นก็ส่วนตอนนั้น มันเป็นสิ่งผิดพลาด ลืมมันไปเสียเถอะค่ะ หนาวขอร้อง ” “ เอาสิ หนาวจะร้องดังแค่ไหนพี่ก็ไม่ว่า ” เขาว่าพลางก้มลงซุกไซ้ไปยังสองเต้าอวบ อ้าปากครอบครองจุดที่เป็นยอดถันแล้วดูดดึงมันผ่านเสื้อนอนผ้า บางเบา ความสยิวซ่านแล่นพล่านแม้จะมีอาภรณ์เป็นปราการก็ตามที ไม่ได้ เธอต้องหยุด ก่อนที่มันจะหยุดไม่อยู่ ! “ พี่โรม หยุด ! ” เขาเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาคมฉายแววฉ่ำเยิ้มหื่นกระหายอย่างปิดไม่มิด “ หนาว ” “ ขา ” “ ปากหนาวห้ามพี่ แต่ทำไมขาหนาวรัดเอวพี่แน่นเลย ” ใบหน้าหวานแดงก่ำ รีบปลดขาเรียวของตนตัวเองที่ยกขึ้นกระหวัดรัดเอวสอบไว้แน่น มือน้อยทุบตีผลักไสอกแกร่งหากเขาไม่ระคาย เสียงแหบห้าวกระเส่าเอ่ยคุกคาม “ หนาวดื้อ ดื้อแบบนี้ต้องโดนลงโทษนะ รู้ไหม ” ว่าพลางพยายามประกบปากหมายบดจูบ เธอสะบัดหน้าหนีพัลวัน “ พี่โรม หนาวกำลังจะแต่งงานกับพี่ชายของพี่นะคะ ” “ แล้วไง คิดว่าพี่แคร์เหรอ ไอ้ภพมันก็แค่ว่าที่ แต่พี่เป็นผัวหนาวแล้ว ” “ หนาวบอกแล้วว่าคืนนั้นมันเป็นเรื่องผิดพลาด ” “ ผิดพลาด แต่หนาวก็เป็นเมียพี่แล้ว แถมพี่ยังเป็นผู้ชายคนแรกของหนาวด้วย ” น้ำหนาวเบิกตาโพลง ส่ายศีรษะดิก “ มะ... ไม่จริง ” เขาหัวเราะอยู่ในลำคอ “ เลือดหนาวเปื้อนผ้าปูที่นอนพี่ ” “ ไม่ หนาว หนาวแค่เป็นเมนส์ ” เธอโกหก เขาเลิกคิ้ว “ จริงเหรอ ” “ ใช่ จริงที่สุด ” “ ถ้าอย่างนั้นขอพิสูจน์หน่อยนะ ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more