บทที่ 2 ถูกลงโทษ
1606 Words
คุณน้ำเพชรมองดูหลานสาวที่ทำหน้าบึ้งตึงอยู่ใกล้ๆ ก็มองแบบเอือมๆ “ฟ้า อย่าเพิ่งไปรบกวนคุณนาเลย ตั้งแต่เขาผ่าตัดสมองมาก็อารมณ์หงุดหงิดมาตลอด ดีนะที่ไม่ได้อยู่บ้านด้วยกัน ไม่งั้นอาเองก็กลัวเหมือนกัน”
“ก็เพราะไม่ได้อยู่บ้านด้วยกันกับอาเพชรนั่นล่ะค่ะ ฟ้าก็เลยหมดโอกาสที่จะได้อยู่ใกล้ชิดพี่นา ที่คอนโดนั่น ฟ้าขึ้นไปได้ที่ไหนล่ะคะ เขาไม่ให้คนนอกเข้า ถ้าไปก็ต้องนั่งรออยู่ห้องรับแขกด้านล่าง แล้วทักไปหรือโทรไปพี่นาก็ไม่ยอมตอบ”
“อาว่าเปลี่ยนเป้าหมายดีไหม? คุณเนศก็หล่อเหมือนกันนะ ตอนนี้ใกล้จะกลับมาแล้ว คุณกรดีใจใหญ่เลย เห็นว่าอยากจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับแต่ว่า คุณเนศไม่ยอม”
ธเนศเป็นน้องชายฝาแฝดของธนา สองพี่น้องไปร่ำเรียนอยู่ต่างประเทศหลายปี ธนากลับมารับช่วงการบริหารบริษัทวินเนอร์เบฟเวอเรจซึ่งเป็นบริษัทเครื่องดื่มขนาดใหญ่ต่อจากบิดาที่ถอยกลับไปเป็นคนอยู่เบื้องหลัง ส่วนธเนศที่ร่ำเรียนมาด้านศิลปะปฏิเสธไม่รับงานนี้ เมื่อสามปีก่อนธนาถูกรถชนปางตาย ตำรวจสืบสวนแล้วพบว่าเป็นการจัดฉากเพื่อฆาตกรรม ธเนศจึงยอมไปเรียนต่อปริญญาโทจนจบเพื่อกลับมาช่วยงานพี่ชาย
คุณน้ำเพชรแต่งงานใหม่กับคุณธนากรซึ่งเป็นบิดาของสองหนุ่ม แต่ธนากับธเนศไม่ยอมอยู่ร่วมรั้วเดียวกันจึงได้ย้ายไปซื้อคอนโดมิเนียมหรูหราสองยูนิตใหญ่เอาไว้อยู่อาศัย
น้ำฟ้าส่ายหน้า “ไม่เอาหรอกค่ะ พี่เนศทั้งกะล่อนทั้งร้าย ยิ่งกว่าปลาไหลไฟฟ้าซะอีก หล่อเหมือนกันก็จริงแต่คนละนิสัยเลย ฟ้าชอบแบบพี่นามากกว่าค่ะ สำหรับน้ำฟ้า ขจรเกียรติกิจควรจะคู่กับท่านประธานธนามากกว่า”
“คุณนาเขาเปลี่ยนไปแล้ว ฟ้ารับอารมณ์เขาไม่ไหวหรอก”
“ไม่ค่ะ พี่นาจะเป็นยังไง ฟ้าก็ไม่เปลี่ยนใจ”
“อาได้ยินว่าฟ้าไปทำร้ายณัฐเขาเหรอ?”
พอได้ยินชื่อผู้ชายที่เป็นอุปสรรคระหว่างเธอกับธนา น้ำฟ้าก็หน้าตึง
“อา ฟ้าเกลียดผู้ชายคนนี้ที่สุดเลยค่ะ คอยขวางไม่ให้ฟ้าได้เข้าใกล้พี่นา รู้ไหมคะ? ฟ้าโทรไปทีไรก็ติดเบอร์หมอนี่ทุกที พอไปหาถึงหน้าห้องก็ยังถูกเขาลากออกมาหน้าห้องอีก อาเพชรให้อากรไล่นายณัฐออกได้ไหมคะ?”
“ไม่ได้ เรื่องนี้แตะไม่ได้เด็ดขาด อาเคยเกริ่นๆ แล้ว ณัฐเป็นเสมือนคนในครอบครัวของภรรยาเก่าเขาที่ฝากเอาไว้ อาแค่ลองแย็บๆ ดู อากรก็ทำหน้าตึงแล้ว อาไม่อยากให้สามีไม่พอใจ”
น้ำเพชรต้องคอยระวังท่าทีของสามีอยู่เสมอ แม้เขาจะตามใจเธอหลายอย่างแต่เรื่องอดีตภรรยา ลูกชายหรือคนใกล้ชิดล้วนเป็นเรื่องที่เธอไม่ควรไปแตะ ตอนที่น้ำฟ้าหลานของเธอบอกว่าชอบธนา เธอก็ยังไม่กล้าเชียร์ออกนอกหน้าเพราะกลัวสามีจะเคือง ที่ฝากน้ำฟ้าเข้าทำงานได้เพราะผู้จัดการฝ่ายบุคคลเห็นว่าน้ำฟ้ามีผลการศึกษาที่ดีและมีความสามารถซึ่งข้อนี้น้ำฟ้าก็ไม่ทำให้เธอเสียหน้า
“นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ ตกลงว่าคนของครอบครัวเก่าอากรนี่ เราแตะต้องไม่ได้เลยใช่ไหมคะ?”
“ถูกต้อง ฟ้าก็รู้นี่ว่าอากรเป็นคนยังไง? มองดูเผินๆ เขาเหมือนคนใจเย็นแต่ที่จริงเป็นคนใจร้อนและเด็ดขาด”
น้ำฟ้ามองดูอาของตนเองด้วยความผิดหวัง “อาเพชร ที่จริงอาเพชรเป็นสาวสวยที่ไม่เคยมีครอบครัวมาก่อน อุตส่าห์ยอมแต่งงานกับอากรที่มีลูกติดตั้งสองคนแถมอายุมากกว่าสิบปี อากรก็น่าจะตามใจอาเพชรไม่ใช่เหรอคะ?”
“นั่นมันเป็นความเข้าใจของคนภายนอก แม้อากรจะตามใจอา ซื้อของข้าวของเครื่องใช้และให้เงินไม่ขาดมือ แต่เรื่องคนรอบตัวเขาโดยเฉพาะคนที่เกี่ยวพันกับภรรยาเก่า อาไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย”
“เฮ้อ! มาคุยกับอาเพชรก็ช่วยฟ้าไม่ได้ ช่างเถอะค่ะ ฟ้าไปหาวิธีเอง”
เช้าวันต่อมา พิมลักษณ์ก็ยิ้มกว้างรีบยื่นแท็บเล็ตมาให้น้ำฟ้าดู
“งานปาร์ตี้ริมทะเลของบริษัทค่ะคุณฟ้า สองวันหนึ่งคืนที่วิลล่าเมืองตราด ชายหาดสวยใส ที่พักหรูหรา พนักงานที่ทำงานเกินสามปีจะได้ไปค่ะ ท่านประธานไปค้างคืนด้วยนะคะ”
“ฮ้า! นี่มันโอกาสดีชัดๆ เย็นนี้ฉันต้องรีบเตรียมเสื้อผ้าแล้วล่ะ”
“คุณฟ้าคะ ช่วงนี้อย่าเพิ่งไปให้คุณณัฐเห็นหน้านะคะ”
“ทำไมล่ะ? เขาจะฆ่าฉันหรือไง?”
“คือว่า...เมื่อเช้า พิมได้ยินคุณณัฐพูดกับคุณดาวว่าถ้าเห็นคุณอีกครั้งเธอจะหักข้อมือคุณน่ะเพราะคุณฟ้าไปข่วนคางเขาจนเป็นรอยยาว พวกสาวๆ ในบริษัทก็แซวกันใหญ่ คุณณัฐโกรธมากเลยค่ะ”
น้ำฟ้ายักไหล่ “ช่างสิ อยากโกรธก็โกรธไป เอาไว้ฉันกลายเป็นแฟนของพี่นาได้เมื่อไหร่ ฉันจะไล่เขาออกเป็นคนแรก”
น้ำฟ้ากดลิฟต์ลงไปชั้นหนึ่งอย่างอารมณ์ดี เธอเดินไปยังร้านกาแฟตึกตรงข้ามสั่งลาเต้ร้อนและขนมที่ธนาชอบใส่ถุงแล้วขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นสูงสุดซึ่งเป็นห้องทำงานของท่านประธาน
“นี่ พี่นาอยู่ไหม?”
ณัฐวุฒิที่กำลังหันหลังค้นหาแฟ้มงานได้ยินเสียงน้ำฟ้าก็รีบหันมา สายตาของเขาจิกเธอทะลุแว่นสายตากรอบสีดำ
“ถึงอยู่คุณก็เข้าไปไม่ได้ครับ? ผมบอกแล้วคุณไม่ได้รับอนุญาต”
“ได้ ไม่เข้าก็ได้ ฉันซื้อกาแฟกับขนมที่พี่นาชอบมาให้ ฝากเอาไปให้พี่นาด้วยก็แล้วกัน”
ณัฐวุฒิก้มหน้าลงมองกระดาษโน้ตที่แปะอยู่บนแก้วกาแฟ เขาอ่านแล้วหยิบไปขยำทิ้งถังขยะ
“นี่แก แกจะเสียมารยาทเกินไปแล้วนะ โน้ตนั่นฉันจะส่งให้พี่นา แกมีสิทธิ์อะไรมาทิ้งของฉัน? อย่าคิดว่าเป็นเลขาพี่นาแล้วจะทำแบบนี้กับฉันได้นะ คอยดูเถอะ ฉันจะไปฟ้องอากรให้ไล่แกออก”
เลขานุการหนุ่มยกมือขึ้นลูบคางที่มีแปะพลาสเตอร์อันใหญ่แล้วจ้องเธอด้วยความโมโห “รอยเล็บของคุณยังเหลืออยู่ที่คางผมเลยนะ คุณต่างหากที่ทำร้ายผม”
“นั่นเพราะแกใช้แรงกับฉันก่อน ก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอ?”
ณัฐวุฒิสุดจะทน เขาต้องรับมือกับน้ำฟ้ามาหลายปีแล้ว ตั้งแต่ตอนที่ธนายังดีกับน้ำฟ้า ลับหลังเจ้านายของเขา น้ำฟ้าก็ทำตัวไม่เห็นหัวตามประสาคุณหนูในตระกูลร่ำรวยที่มักจะดูถูกคนฐานะด้อยกว่า หลังจากที่ธนารู้ว่าน้ำฟ้าพยายามวางยาปลุกเซ็กส์ น้ำฟ้าที่เข้าใกล้ธนาไม่ได้ก็หันมาเหวี่ยงใส่ณัฐวุฒิแทน เมื่อเขากีดกันเธอ เธอก็ตอบโต้กลับ และเริ่มใช้คำเรียกที่จิกหัวเขา
“ผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่ชอบให้คุณเรียกผมว่าแก” ชายหนุ่มร่างสูงหนาพอประมาณใบหน้าคมคายย่างสามขุมเข้ามาใกล้
ดวงตาของเขาดุดันจนน่ากลัว น้ำฟ้าเผลอถอยหลังสองสามก้าว แต่ปากยังคงแจ๋วอยู่ “ฉันจะเรียกแบบนี้ แกจะทำไม?”
ชั้นที่ธนาอยู่ ส่วนหน้าเป็นห้องทำงานของทีมเลขานุการที่มีถึงห้าคน ณัฐวุฒิมีโต๊ะทำงานตั้งอยู่ก่อนทางเข้าห้องท่านประธานธนาซึ่งเป็นมุมเงียบๆ ที่ไม่มีคนผ่าน
น้ำฟ้ามองซ้ายมองขวา “อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ ฉันร้องจริงๆ ด้วย”
“แน่ใจเหรอว่าคุณจะร้อง? ส่วนนี้เก็บเสียงนะ ท่านประธานใส่หูฟังกำลังประชุมออนไลน์กับคู่ค้า ส่วนทีมเลขาของผมก็ไม่กล้าออกมา ยกเว้นว่าผมจะสั่ง”
ร่างของเขาสูงกว่าเธอหนึ่งช่วงศีรษะ เมื่อณัฐวุฒิก้าวเข้ามาใกล้จนเป็นการเผชิญหน้าระยะประชิด ลมหายใจของน้ำฟ้าก็ขาดห้วง นึกโมโหตัวเองที่ไม่ฟังคำเตือนของพิมลักษณ์
“คุณฟ้า คราวก่อนรอยข่วนหลังมือผมเพิ่งจะหาย ครั้งนี้ก็รอยข่วนใต้คางอีก ผมเตือนคุณสองครั้งแล้ว คุณคิดว่าผมจะไม่กล้าลงโทษคุณใช่ไหม?”
น้ำเสียงของเขาแข็งกร้าว น้ำฟ้ารู้สึกเป็นครั้งแรกว่าผู้ชายตรงหน้าน่ากลัว แต่เธอคิดว่าอย่างน้อยเขาก็ต้องเกรงใจอาของเธอบ้าง
“ลงโทษ แกมีสิทธิ์อะไร? ที่ฉันข่วนมือแกครั้งก่อนก็เพราะแกไม่ยอมให้ฉันเปิดประตูรถเข้าไปนั่งรอพี่นา ส่วนครั้งนี้แกอุ้มฉันไปทิ้ง”
“ตกลงว่าคุณจะไม่ขอโทษผมใช่ไหม?” เขายื่นหน้ามาสบตาเธอ
“ไม่!” น้ำฟ้าเบือนหน้าหนี
ฟอด! ฟอด!
“เอ๊ะ!” เธอร้องได้เท่านั้น คางที่ถูกมือใหญ่บีบก็ถูกบังคับให้หันไปอีกทาง ชายหนุ่มหอมแก้มเธออย่างแรง
ฟอด! ฟอด!
เขาปล่อยมือที่แข็งราวกับคีมเหล็กแล้วผลักเธอให้เซไป “ต่อไป ถ้าคุณเรียกจิกผมอีก ผมจะบอกทุกคนว่าคุณมาอ่อยผมและคุณก็ชอบให้ผมหอมแก้มคุณ”
***************
- Writer
