ภูตะวันขับรถฝ่าฝูงรถมากมายที่มันติดแหง็กทุกวี่วันในกรุงเทพที่มีแต่การแข่งขันชิงดีชิงเด่นกันแม้แต่การขับรถกลับบ้าน กว่าจะถึงบ้านได้ก็ราวๆหกโมงเย็น
"โหใช้เวลานั่งอยู่ในรถเกือบสี่ชั่วโมงจะบ้าตายสักวันกูจะสร้างประตูไปไหนก็ได้ไว้ใช้สักอัน เหรือจะเป็นเครื่องจั๊มเปอร์ที่กระโดดทีเดียวก็ว๊าบไปทั่วทุกที่ที่อยากไป"
"ไร้สาระนะมึงดูหนังดูการ์ตูนมากใครมันจะไปทำได้"
พิมพ์พรรณฟังทั้งคู่คุยกันก็นึกถึงคืนนั้นที่ภูตะวันกลับบ้านมาตัวเปล่าโดยที่ไม่ได้ขับรถมา ธรรมชาติของเสือจะวิ่งเร็วและกระโดดไกลมากยิ่งคิดพิมพ์พรรณก็ยิ่งสงสารและเห็นใจภูตะวันยิ่งนัก ถ้าเขารู้ว่าเขาเป็นเสือสมิงจะทำยังไงนะ ตอนนั่งรถกลับมาภูตะวันได้ขอร้องให้พิมพ์พรรณช่วยเป็นแฟนให้หน่อย ทุกครั้งที่เพื่อนๆชวนไปสังสรรค์เขาไม่อยากปฏิเสธขอให้พิมพรรณไปด้วยในฐานะแฟนของเขาเพราะมิ้นไม่ปล่อยเขาไปแน่ พิมพ์พรรณสงสัยว่าภูตะวันได้มีสัมพันลึกซึ้งกับมิ้นหรือเปล
