ร่างเล็กๆของหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ข้างๆภูตะวันสายตาของชายหนุ่มพินิจพิจารณาไปทั่วเรือนร่างหัวใจ ของเขามันเต้นระรัวจนแทบจะควบคุมไม่ได้พิมพ์พรรณพลิกร่างเขยิบมาใกล้ภูตะวันหลังเธอเข้ามากอดริมฝีปากเล็กบางสีชมพูระเรื่อ ยิ่งเพ่งพิศก็ยิ่งจะหัก ห้ามใจตัวเองไม่ได้
“ไม่น่าตื่นขึ้นมาเลยจริงๆ เห้อ!..… จะทนได้อีกสักเท่าไหร่นะ”
ชายหนุ่มหญิงสาวอยู่ด้วยกันทุกคืน อารมณ์หวั่นไหวความต้องการทางร่างกายจึงบังเกิดขึ้น แต่ภูตะวันก็เป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่ล่วงเกินพิมพ์พรรณ หญิงสาวที่เขาหลงรัก อาจจะเป็นเพราะว่า เขาและเธอเคยเป็นคู่กันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนก็ได้ ภูตะวันออกไป ระงับสติอารมณ์อยู่ตรงระเบียงได้สักพักก็กลับมานอนที่เดิม
“เอาหมอนข้างกั้นไว้ อย่าข้ามมานะไม่งั้นผมจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว”
ภูตะวันนอนหลับเต็มตามาหลายเดือนแล้วเพราะมีพิมพรรณนอนอยู่ข้างๆเหตุการณ์ไม่น่าจะเลวร้าย แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น ภูตะวันยังไม่รู้ว่าห
