ฉลามไม่เคยรัก (03) เด็กในสังกัด
994 Words
“อย่าโดนตัวสิ” มือเรียวดันแผงอกกว้างพร้อมกับการพาตัวเองเข้าไปในรถของเขาทันที
ไม่มีอาการเขิน ไม่มีหวั่นไหว มีแต่หวงตัวราวกับว่าผู้ชายที่เธอรักเท่านั้นถึงจะได้เชยชม!
ขนาดผมยังหอมขนาดนี้ แก้มนี่ต้องหอมเบอร์ไหนกันวะ มารู้สึกตอนที่เทสาวไว้ที่ห้อง ว้าวุ่นกันเลยทีเดียว!
“หนูถามอะไรหน่อยดิ”
“ว่า”
“นิสัยผู้ชายนี่ประหลาดกันทุกคนปะคะ หนูนึกว่าเขาจะชอบผู้หญิงน่ารักๆ อ้อนเก่ง เอาใจเก่งอะไรแบบนี้ซะอีก ซึ่งหนูไม่เป็นแบบนั้นเลยนะ แล้วทำไมยังถูกผู้ชายตื้ออยู่อ่ะ”
“รู้สึกว่าเราจะรำคาญผู้ชายนะ ชอบผู้หญิงด้วยกันปะเนี่ย”
“ไม่ใช่ แต่หนูก็มีสเปคของหนูไง ไม่ได้ชอบที่ถูกคลุมถุงชนซะหน่อย นี่มันปีสองพันยี่สิบสี่แล้วนะ”
“แล้วทำไมพ่อเราถึงอยากให้มีแฟนนักล่ะ ดูรีบๆ ไปป่าว”
“ก็น่าจะเป็นห่วงแหละ หนูก็บอกเขาตลอดนะว่าดูแลตัวเองได้ไม่เห็นต้องรีบมีแฟนเลย”
“เคยมีแฟนไหมเนี่ย”
“เคยดิ” ฉลามมองคนข้างๆ ทันทีเช่นเดียวกับขนมที่อมยิ้มแล้วมองมาที่เขาเช่นกัน
“มีตอนเรียนอยู่อนุบาลสาม ตอนนั้นฮอตมากเลยนะ หนุ่มร่วมห้องแย่งกันจีบอ่ะบอกเลย”
“เดี๋ยวนะ ลากไปถึงอนุบาลสาม จะบอกว่าตั้งแต่ที่โตมาเนี่ยไม่เคยมีแฟนเลย?”
“ไม่มีค่ะ คิดว่าชีวิตนี้จะมีแฟนแค่สองคน คนแรกตั้งแต่เรียนอนุบาล แล้วถ้าจะมีอีกครั้งก็คงเป็นคนสุดท้ายในชีวิตไปเลย”
“ใครจะเป็นคนโชคร้ายคนนั้นวะ”
“แรงไป~” ฉลามหลุดขำเมื่อโดนฟาดอย่างแรงที่แขน ตัวเล็กแค่นี้แต่มือนี่หนักฉิบหาย เกิดมาไม่เคยโดนผู้หญิงแตะตัวด้วยการตีเลย อยากมากก็ลูบไล้ตอนที่อยู่บนเตียงด้วยกัน
“อยากกินข้าวร้านไหน”
“ไม่รีบกลับไปหาสาวแล้วเหรอ”
“ที่อยู่ด้วยตอนนี้ก็สาวไม่ใช่เหรอ อารมณ์เดียวกันมั้ง”
“เหมือนที่ไหนกันเล่า เสือน่ะเวลาที่ไม่ได้กินมันจะดุนะ แล้วหนูก็ไม่ใช่เหยื่อของเสือเหมือนสาวๆ ของพี่ด้วย”
“รู้ดี” คนตัวเล็กยิ้มมุมปากก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
ไม่ได้รู้สึกอะไรกับการที่แฟนปลอมๆ มีสาวไปทั่ว แค่รู้สึกว่าเขาทั่วถึงจนเกินไป แต่สุดท้ายก็คิดได้ว่าระหว่างเธอและเขาเราแค่มีเหตุผลบางอย่างร่วมกัน ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องของความรู้สึกเข้ามาเกี่ยวข้อง แฟร์ทั้งสองฝ่าย เธอได้ผลประโยชน์ เขาได้ผลประโยชน์เท่านั้นพอ
“ต้องพามากินร้านที่หรูขนาดนี้เลยเหรอคะ”
“ผู้หญิงก็ชอบแบบนี้ด้วยกันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ หรือเราไม่ใช่หนึ่งในนั้น” ขนมไหวไหล่เสมือนไม่ได้สนใจในคำถาม เรื่องของความชอบและรสนิยมไม่ใช่เรื่องถูกผิด การที่คนเราชอบไม่เหมือนกันมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดเหมือนกัน
ขาเรียวขยับก้าวให้ช้าลงเมื่อเห็นสายตาของสาวๆ ในร้านที่มองมาที่หนุ่มฮอตที่มาพร้อมเธอด้วยความสนใจ คนตัวเล็กทำทีเป็นล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า ทำทีเป็นสนใจสิ่งที่อยู่ในมือมากกว่าคนที่มาด้วยกันจนกระทั่งคนตัวโตหยุดเดินส่วนเธอเดินชนแผ่นหลังกว้างของเขาเต็มแรง
ปึก~
“โอ๊ยนี่ พี่จะหยุดเดินทำไมเนี่ย”
“ทำไรอ่ะ”
“ปะ เปล่า”
“แบตหมดไม่ใช่เหรอ แล้วจะเอามือถือมาเล่นเพื่อ” คนถูกหักหน้ากระพริบตาปริบๆ ไอ้เราก็ทำทีเป็นไม่รู้จักส่วนเขาดันมาทักแบบสนิทสนม พังไม่เป็นท่าแล้วสิ่งที่ตั้งใจมา
“เร็วๆ หิวแล้ว” ฉลามรวบมือเล็กมาจับ จากนั้นก็ออกแรงดึงให้เธอเดินละลิ่วมาพร้อมกัน
“ไอ้เราก็อุตส่าห์รักษาระยะห่าง”
“สุดท้ายก็นั่งโต๊ะเดียวกันอยู่ดี”
“นี่หนูช่วยพี่เลยนะ ก็เห็นๆ อยู่ว่าสาวมองเยอะอ่ะ ระวังเรตติ้งตกนะ”
“อยากเห็นอะไรในมือถือพี่ปะ” คนถูกถามกัดปากตัวเองเบาๆ เมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนมุมปากเขา จากนั้นก็เลือกที่จะส่ายหน้ารัวๆ แทนคำตอบ
“ไม่อ่ะ”
“เถอะน่า เดี๋ยวพี่เปิดให้ดู”
“ไม่เอา~”
“ให้ดูฟรี ไม่คิดตังค์เลยสักบาท ผู้หญิงทั้งโลกไม่มีใครได้จับหรือดูมือถือพี่เลยนะ เธอโชคดี”
“ไม่เอา ไม่อยากเป็นคนที่โชคดีเรื่องนี้”
“เถอะน่า” คนตัวโตกว่าที่ตอนแรกนั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามหยัดตัวลุกแล้วเดินอ้อมมานั่งฝั่งเดียวกัน คนตัวเล็กลนลานกลัวว่าจะเห็นภาพอนาจารในโทรศัพท์เครื่องหรูถึงขั้นต้องยกมือขึ้นปิดตาตัวเอง
“ไม่ดู”
“ต้องดู”
“โอ๊ยพี่ฉลาม” ขนมร้องเสียงหลงเมื่อท่อนแขนแกร่งตวัดมาโอบลำคอจากทางด้านหลังแล้วแกะมือเธอออก
“ไม่ดูก็ไม่จบอ่ะ ถ้ายังดื้อพี่หอมแก้มโชว์นะ”
“หยุด!” คนตัวเล็กร้องห้ามพร้อมกับเปิดตาขึ้น
ส่วนคนที่ได้ทุกอย่างดั่งใจยิ้มออกมาทันที
“ก็แค่นี้ ให้ดูของดีครับไม่ใช่ของพี่” ขนมถลึงตาใส่คนทะลึ่ง หนุ่มหล่อยิ้มกว้างจากนั้นก็ปลดล็อกหน้าจอโทรศัพท์ตัวเอง
“อะไรเนี่ย ชื่อใครเต็มไปหมดเลย ชมพู่นี่คือคนขายชมพู่ปะ ส้มก็คือขายส้มใช่ไหม แก้ม กิ่ง ก้าน ใบ โอ๊ยเยอะเกินไปแล้วอ่ะ จะเมมไว้ทำไมนักหนา”
“ทุกชื่อที่เธอเอ่ยมา เด็กในสังกัดพี่ทั้งหมดเลย!”
————————————-
ความมั่นหน้าระดับร้อย ส่วนความอ่อยระดับล้าน 55555555 อ่านจบคอมเมนต์ให้เนมหน่อยนะคะ
- Writer
