“ยิ้มไร” เซย์ยืนพิงขอบผนังถามคนที่เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกมาจากห้องนอน หย่อนสะโพกลงบนเก้าอี้พร้อมกับตวัดขายาวๆ ขึ้นไขว้ห้าง
“กูยิ้มเหรอ ไม่เห็นรู้ตัว”
“สัด!” ก็เห็นอยู่ว่ามันยิ้ม ยังมีหน้ามาทำเป็นไม่รู้ว่าตัวเองยิ้มทั้งที่มุมปากของมันยกขึ้นมากกว่าเดิม
“คนอื่นๆ ไปไหนกันวะ”
“สั่งของ”
“จำเป็นต้องไปเองด้วยเหรอ เขามีบริการส่งถึงที่อยู่แล้วปะวะ”
“แล้วมึงคิดว่าไง”
“คนส่งของสวย?”
“ก็นิสัยเหมือนมึง” เซย์ตอบกลับเบาๆ พร้อมกับนั่งบนเก้าอี้ตัวที่ว่าง ถึงฉลามจะกำลังด่าว่าเขากวนตีนก็ช่าง มันเสือกกวนตีนก่อนเอง
“เซย์…” คนถูกเรียกไม่ตอบรับ แต่ยื่นบุหรี่ให้คนข้างๆ เพราะเข้าใจว่ามันขอ แต่พอไม่เห็นว่ามันยื่นมือออกมารับตาคมกริบจึงตวัดไปมอง
“อะไรของมึง เรียกกูเพราะจะขอบุหรี่ไม่ใช่เหรอ”
“กูมีแล้ว”
“แล้วเรียกทำไม”
“มีถุงไหม”
“ถุง? มึงจะถือไปเก็บเปลือกหอย”
“เปลือกหอยเหี้ยไรของมึงสัด เอาไว้ยัดกล้ว
