“หนักไหม”
“อะไรหนัก?”
“เพื่อนมึงไง มึงว่าสภาพของมันตอนนี้หนักไหม” องศาสบตากับทุกคนเรียงตัว และหยุดสายตาที่ลีโอนานสุด อยากได้ยินความคิดเห็นของมัน
“ก็หนัก แต่ก็ช่างมัน วันไหนมันร้องเดี๋ยวกูโอ๋แล้วซับน้ำตาให้มันเอง”
“สภาพ รักเพื่อนจริงนะมึงอ่ะ”
“ก็เพื่อนกู เตือนแล้วมันไม่ฟัง”
“ไหนตอนแรกบอกรอซ้ำ”
“ให้โอกาสมันมีความสุขบ้าง เด็กคนนี้ก็น่ารักดี เปลี่ยนจากรอซ้ำมันโอ๋มันตอนมันร้องแทนละกัน” แล้วก็ยิ้มไปตามๆ กัน ที่จริงก็คิดเหมือนกันนั่นแหละ เพื่อนสุขก็สุขตาม พอมันช้ำก็กระทืบซ้ำ เอ๊ย! ซับน้ำตาให้มัน ปล่อยให้มันเรียนรู้เอง โตแล้ว ตรงไหนมีความสุขก็อยู่ตรงนั้นนานๆ
ในขณะที่ด้านนอกกำลังนึกสภาพของเสือที่กำลังกลายร่างเป็นหมา คนด้านในก็ใส่กันยับ!
ฉลามพลิกร่างบางให้อยู่ในท่าคุกเข่า รั้งเอวคอดกิ่วเข้ามาประชิดลำตัวก่อนจะกระแทกหนักๆ เน้นๆ ในท่าคลานเข่า แก่นกายขยับเข้าออก ตอกลึกเข้าสุดออกสุดจนร่างบอบบา
