เมฆอยู่พักรักษาตัวที่โรงพยาบาลแค่ 3วัน เขาก็ขอหมอกลับบ้าน ด้วยความดื้อหมอก็ห้ามเขาไม่ได้ บวกกับร่างกายเขาแข็งแรงจึงฟื้นตัวเร็วกว่าปกติ หมอจึงอนุญาตให้กลับไปพักรักษาตัวต่อที่บ้านได้ กลับมาถึงบ้าน..เมฆก็อ้อนให้ไหมพยุงเขาขึ้นไปนอนพักบนห้อง ระหว่างเดินไปยังห้อง ไหมก็บ่นเขาไปด้วย
“คุณหมอบอกว่ายังไม่หายๆ แล้วยังจะดื้อรีบกลับมาที่บ้านทำไม เลยต้องมาเดือดร้อนฉันเนี่ย!”
“กลับมาบ้านให้น้องไหมช่วยรักษาพี่จะได้หายเร็วขึ้นไงคะ” เมฆบอกไหมเมื่อเข้ามาในห้อง ไหมปล่อยมือที่ช่วยพยุงเมฆแล้วมองหน้าเขาอย่างเอะใจ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร เมฆก็ช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มแล้วเดินตรงไปวางยังเตียงนุ่ม เมฆจู่โจมโดยที่ไหมไม่ทันตั้งตัว
“พ่ะ..พี่เมฆจะทำอะไร ไม่เจ็บแผลแล้วเหรอคะ” ไหมถามอย่างหวั่นใจ
“พี่ก็จะรักน้องไหม ให้น้องไหมรักษาพี่ไงคะ” เมฆตอบพร้อมกับก้มหน้าลงซุกไซร้ซอกคอไหมอย่างเร่าร้อนเป็นพัลวัน
“ไม่ได้นะ! หมอบอกว่า
