โซ่ทอง Talk
เวลา 22.00 น. @ห้องนอนไทโยและโซ่ทอง คฤหาสน์ยูกิโอะ
"ไทไปเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงโซ่ โซ่อยู่ได้" ฉันบอกออกไปขณะที่ไทกำลังหวีผมให้ฉันตรงหน้ากระจก
ไทเล่าถึงโครงการแพทย์อาสาที่อยากไปทำ แต่เพราะต้องไปถึงเจ็ดวัน แล้วมันเป็นจังหวัดแถวตะเข็บชายแดนภาคเหนือที่สัญญาณมือถืออาจไปไม่ถึง การเป็นแพทย์อาสามันเป็นสิ่งที่ไทอยากทำมาโดยตลอด สาเหตุที่เขาอยากเป็นหมอเพราะเขาอยากช่วยผู้อื่น ฉันรู้ดีในสิ่งนี้เพราะเขาพูดมาตลอดว่าอยากรักษาคนที่ยากไร้ ตามแหล่งทุรกันดาร แต่พอวันนั้นมาถึงเขากำลังลังเลใจที่จะตัดสินใจทำในสิ่งนั้นเพราะเขาห่วงว่าในช่วงที่เขาไม่อยู่ อาจจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันได้ แล้วเขาไม่สามารถมาปกป้องและดูแลฉันได้
"แต่พี่.."
"ไท โซ่อยู่ได้จริงๆนะคะ มีพี่โอโซนและลูกน้องตั้งเยอะคอยดูแล แถมตามประกบโซ่ตลอดเวลาขนาดนี้ โซ่ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ไทไปทำในสิ่งที่ตั้งใจอยากทำนะคะ ไม่ต้องห่วงโซ่หรอก" ฉันหันหลัง
