32
“ถ้าเธอไม่ไป อัลบาโรกับฉันก็อดกินอาหารไทย” เขาเรียงคำพูดใหม่ ไม่ให้เหมือนกับที่เธอดักทางถูก
“คุณแย่มาก พูดอย่างนี้เรื่อยเลย” ไลลาเหลืออด
“แย่ตรงไหน เธอบอกว่าถ้าฉันพูดว่าถ้าเธอไม่ไป ฉันก็ไม่พาอัลบาโร พราะถ้าคุณพูด คุณจะเป็นพ่อที่แย่มาก ฉันไม่ได้พูดประโยคนี้เลยนะ ฉันพูดใหม่ว่าถ้าเธอไม่ไป อัลบาโรกับฉันก็อดกินอาหารไทย ชัดไหมล่ะ” เขายักคิ้ว ยิ้มกวนใส่ไลลาที่เวลานี้อยากจะอัดหมัดใส่หน้าฟรานเซสโก้ให้จังหนับลงไปนอนเลือดกำเดาไหลบนพื้น เกิดมาเธอไม่เคยเจอใครกวนอารมณ์เท่าเขามาก่อน กะล่อนไม่มีใครเกิน
“ไลลาจะไม่ไปกินกับเราเหรฮะ” อัลบาโรถามไลลา ส่งสายตาออดอ้อนให้อีกฝ่าย “ไปนะฮะ ผมอยากกินข้าวผัดกุ้งกับไข่เจียว”
อีกแล้ว... ไลลาแพ้สายตาของอัลบาโรอีกตามเคย
ไลลาอยากจะปฏิเสธ แต่ไม่รู้ทำไมว่าคนอย่างเธอที่กล้าทุกอย่าง ตัดสินใจเด็ดเดี่ยว คิดว่าตนทำอะไรก็ต้องทำอย่างนั้น นิสัยของตนใช้ไมได้เลยกับสองพ่อลูก
“
