หลังจากพอใจแล้วศัลยแพทย์หนุ่มก็ลุกออกจากเตียง ทว่าในตอนที่อัจจิมายังนอนหอบหายใจอยู่เขาก็พูดขึ้น
“ออกไปใช้ห้องน้ำข้างนอกนะ ส่วนคืนนี้คุณก็กลับไปได้เลย ครั้งหน้าผมจะติดต่อไป” สิ้นน้ำเสียงเย็นชาเขาก็ปลีกตัวไปห้องน้ำ
อัจจิมาก้มมองร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองด้วยความอัปยศอดสู แต่ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมานั่งเสียใจกับสิ่งที่เลือกแล้ว
คิดได้ดังนี้เธอก็ลุกออกจากเตียง แต่ก็ต้องสูดปากออกมาด้วยความเจ็บ กึ่งกลางลำตัวของเธอปวดระบมเหมือนถูกสิบท้อทับก็ไม่ปาน ขยับเพียงนิดก็รู้สึกแสบระหว่างเรียวขา แจ่มแจ้งแล้วว่าทำไมเช้าวันนั้นเธอถึงรู้สึกแบบเดียวกัน เป็นเพราะขนาดอันใหญ่โตของคุณหมอแถมยังกินดุอย่างที่เธอแทบอยากจะยกธงขาว
อัจจิมาแทบคลานลงจากเตียง แข้งขาปวดเมื่อย บั้นเอวปวดร้าว สองแก้มร้อนซู่เมื่อคิดถึงยามที่ตนเองนอนครวญครางอยู่ใต้อาณัติของผู้ชายที่เจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง
มัวคิดอะไรอยู่ อัจจิมาเธอต้องรีบออกไปจากท
