ร้านอาหารของนุชจรีเป็นกิจการขนาดเล็กแต่ก็มีลูกค้าแน่นร้านทุกวัน ส่วนหนึ่งเพราะได้รับสืบทอดต่อจากครอบครัว ทว่าในยุคสมัยที่มีการแข่งขันสูงอาศัยขายรูปแบบเดิมอย่างเดียวเห็นทีร้านจะไปไม่รอด
ไม่กี่วันมานี้เลยมีบริการจัดส่งเพิ่มเข้ามา แต่เนื่องจากยังไม่มีพนักงานใหม่มาสมัคร อัจจิมาเลยต้องพ่วงตำแหน่งไรท์เดอร์ด้วย
“น้องจี๊ดคนสวย ออเดอร์นี้ไปส่งที่โรง’ บาลนะจ๊ะ ถามไอ้นิกได้เลยว่าเขาให้ไปส่งตรงไหน แล้วช่วยรีบให้หน่อยนะเพราะลูกค้าให้ทิปมาด้วย ใช่ไหมเจ๊” พ่อครัวในวัยสามสิบปลายๆ หันไปพูดกับนุชจรีก่อนจะรีบร้อนกลับเข้าไปในครัวเพราะยังมีลูกค้านั่งรออยู่เต็มร้าน
“ได้ทิปด้วยเหรอคะ เท่าไหร่เหรอคะเจ๊” เสียงพนักงานอีกคนดังขึ้น
“ห้าร้อย” เจ๊เจ้าของร้านตอบหน้าบาน นาน ๆ จะมีลูกให้ทิปสักราย
“สงสัยคนสั่งจะเป็นหมอแน่เลยถึงให้ทิปด้วย”
“ใครก็ช่างเถอะขอให้สั่งแบบนี้ทุกวันก็พอ พี่ฝากไปส่งให้ถึงมือลูกค้าด้วยนะ”
รับ
