ผมละอยากจับหน้ามันกระแทกกับเสาจริงๆ ถ้าไม่ติดว่าเรื่องวันนั้นมันค้ำคอผมอยู่ละก็ ผมไม่มีทางที่จะยอมให้ไอ้เหี้ยหยกมาป้วนเปี้ยนอยู่ในสายตาผมหรอก!
“มึงมาละเหรอ” ผมเปลี่ยนไปเอ่ยทักทายไอ้ยิม เพราะขี้เกียจจะพูดกับไอ้หยก ไอ้ยิมมองผมเล็กน้อยแล้วก็หันไปทางอื่น
ไม่ได้ตอบ ไม่เหี้ยไรทั้งสิ้น! นี่มันสงครามเย็นๆสุดๆ
“เฮ้ย มึงเป็นไงบ้าง ตกลงเรื่องหอเอาไงวะ” ไอ้เหี้ยหยกทำตัวตีสนิทแล้ววิ่งเข้าไปประชิดตัวไอ้ยิมทันที แขนข้างนึงมันกระโดดขึ้นคล้องคอคนตัวสูง ตบบ่าเหมือนสนิทกันมาแปดชาติ ไอ้ยิมเงียบไปนิดนึงแล้วมองหน้าผมเหมือนจะพูดอะไร แต่ผมกลัวว่าประโยคนั้นจะเป็นประโยคตอบรับไอ้เหี้ยหยก ผมก็เลยรีบแทรกขึ้นมาก่อน
“เข้าเรียนกันเถอะ เดี๋ยวสายแม่งไม่เช็คชื่อให้อีก”
“โอ๊ย จะรีบเข้าไปไหนว้า ยังไม่ได้คุยกันเลย” ไอ้เหี้ยหยกยกมือขึ้นมาเบรก
“แล้วทำไมกูต้องเข้าเรียนสายเพื่ออยู่คุยกับมึงวะ”
“นั่นสิน้า ทำไมกันน้อออออออ” ไ
