ไอ้ยิมว่าแล้วดึงแขนผม
“รับผิดชอบอะไรวะ” ผมงง
“เออน่ะ”
“ยีนส์ มึงไปนั่งข้างปืนสิ เดี๋ยวกูดูยิมเอง”
ไอ้เหี้ยหยกพยายามจะแยกผมกับไอ้ยิมออกจากกันโดยการไล่ให้ผมเข้าไปนั่งด้าน
ในก่อนแล้วมันจะนั่งแทรกกลางระหว่างผมกับไอ้ยิม
ผมหันรีหันขวางขยับตัวไม่ได้เพราไอ้ยิมจับมือผมแน่นมาก
มันถอนหายใจก่อนจะมองไปที่ไอ้หยก
“ไอ้ปืนเขยิบไป”
ไอ้ยิมไม่พูดพร่ำทำเพลงใช้เท้าดันตัวไอ้ปืนเข้าไปข้างในก่อนที่มันจะแทรกตัวเข้า
ไปก่อนและนั่งข้างไอ้ปืน โดยให้ผมนั่งข้างมันอีกฝั่ง ส่วนริมสุดก็เป็นไอ้เหี้ยหยก
ดูเหมือนไอ้หยกจะไม่พอใจผมนัก มันถลึงตาใส่พร้อมจิ๊จ๊ะ
แต่มันก็ทำไรไม่ได้เพราะเจ้าหน้าที่เป่านกหวีดดังปรี๊ดให้ทุกคนประจำที่และมาดึงเหล็กตรงหน้าให้ล็อกขาพวกเราพร้อมเช็คเครื่องเตรียมออกแล้ว
“เฮ้อ อะไรของมึงวะ กลัวความสูงแล้วยังจะมาอีก
มึงก็น่าจะรู้ว่าคาร์นิวัลมันมีแต่เครื่องเล่นน่ากลัวๆ”
ผมส่ายหัวแล้วกระซิบไอ้ยิมเบา
