เขาปล่อยมือออกจากเธอราวกับคนตกใจ เพราะน้ำตาของเธอหยดลงมาบนมือของเขา เธอคงจะจำเขาได้แม้เขาจะพยายามหลบหน้าเธอมากแค่ไหน แต่ใบหน้าของเขาไม่ได้แสดงอาการอะไรเหมือนหัวใจที่มันกระตุกอยู่ตลอดเวลา เขาเก็บความรู้สึกทางสีหน้าเก่งเพราะงานที่เคยทำสอนให้เขามีหน้าเดียวตลอดเวลา
"ทายาให้ลูกจันทร์หน่อยนะคะ"
มือที่ถูกชักออกไปถูกคว้ากลับมาใหม่ สัมผัสจากมือเขาไม่เคยเปลี่ยน อบอุ่นแบบไหนวันนี้ก็ยังเหมือนเดิม น้ำเสียงเคยเข้มแบบไหนวันนี้ก็ยังชัดเจน ใบหน้าที่ไม่เคยแสดงอารมณ์ดีใจ เสียใจ ตกใจก็ยังคงไว้แบบเดิม เขาไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ
เอดานจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าเขานานแสนนาน เธอเปลี่ยนไปมากในช่วงที่ไม่เจอกัน เธอดูโตขึ้น สวย น่ารัก มือที่เคยอวบอิ่มของเธอกลับเล็กลงและแสนนิ่มน่าสัมผัส ใบหน้าที่เคยกลมกลับกลายเป็นใบหน้าหวานๆสวยกว่าผู้หญิงเอเชียทุกคนที่เขาเคยเจอมา และดูเหมือนเธอจะไม่สูงขึ้นเลยยั
