เลขาแสนรักของท่านประธาน NC20+

11. สาวน้อยขี้เมาคนนั้น

สองสัปดาห์ต่อมา

"ผมเห็นฝนตก ให้ผมไปส่งนะ" รามิลพูดขึ้นเมื่อเลขาคนสวยเข้ามาส่งงานในห้องทำงานในเวลาใกล้จะเลิกงาน เขาเพิ่งไปเข้าห้องน้ำด้านหลังเลยเห็นสายฝนกระหน่ำอยู่ข้างนอกผ่านผนังกระจกห้อง

"ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญเกรงใจ" ขวัญนรีรีบปฏิเสธ ถึงจะสนิทกับเจ้านายมากกว่าแต่ก่อนเพราะได้รับประทานอาหารกลางวันด้วยกันทุกวัน แต่เธอก็ไม่กล้ารบกวนเขา

"ฝนตกแบบนี้คุณจะกลับบ้านยังไง ไกลก็ไกลแถมต้องนั่งวินเข้าบ้านอีก" รามิลถามเสียงขุ่น ตั้งใจจะไปส่งแท้ ๆ จะได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น

"วันนี้มีนัดกินเลี้ยงกับเพื่อนร่วมรุ่นค่ะ แล้วขวัญก็ย้ายออกมาอยู่ข้างนอกแล้ว ใกล้ ๆ นี่เอง" ขวัญนรีตอบเจ้านายตามความเป็นจริง วันนี้เพื่อน ๆ ได้นัดเจอกันที่ร้านอาหารใกล้ ๆ เธอจึงว่าจะไปพบปะเพื่อน ๆ เสียหน่อย และอีกอย่างเธอก็ออกมาอยู่ข้างนอกแล้ว พอดีว่าพี่สาวของก้านแก้วเพื่อนสนิทปล่อยคอนโดให้เช่าเพราะจะย้ายไปอยู่กับแฟนที่ต่างประเทศ และเห็นว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทกับก้านแก้วจึงได้ราคาปล่อยเช่าที่ถูก แต่พี่สาวของก้านแก้วมีข้อแม้ว่าให้เธอดูแลรักษาคอนโดห้องนี้ดี ๆ ซึ่งตรงนี้ไม่เป็นปัญหากับขวัญนรีอยู่แล้ว

"งั้นเหรอ คุณออกไปเถอะ" เมื่อหมดหวังที่จะไปส่งเลขาคนสวยแล้ว รามิลเลยเอ่ยไล่ให้เธอออกไปทำงานต่อ ปรายตามองคนตัวเล็กที่คำนับเล็กน้อยแล้วเดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก

ผ่านมาตั้งสองสัปดาห์แล้วที่เลขาคนใหม่มาทำงานกับเขา เขาถูกใจเธอมากจนอยากจะกลืนกินเธอทั้งตัวแต่ก็ยังหาช่องว่างใกล้ชิดเธอไม่ได้ จะเดินรุกเร็วก็กลัวว่ากระต่ายจะตื่น พอปล่อยให้เหตุการณ์ดำเนินไปแบบปกติ ลูกชายของเขาก็อัดอั้นจะตายอยู่แล้ว มันไม่เคยต้องอดอยากนานขนาดนี้ ตั้งแต่ที่ไปอาบอบนวดแล้วไม่เกิดอารมณ์วันนั้น เขาก็ไม่ได้เฉียดไปใกล้อีกเลย ทุกวันก็ได้แต่ชักให้มันโดยจินตนาการว่าเลขาคนสวยนอนหอบกระเส่าอยู่ใต้ร่าง สงสัยเย็นนี้ต้องชวนเพื่อนไปดื่มคลายเครียดเสียหน่อยแล้ว

คิดได้ดังนั้นจึงได้หยิบโทรศัพท์มาโทรหามาวินและตุลย์ภพ มาวินนั้นเดินทางไปดูแลกิจการโรงแรมที่เกาะจึงมาไม่ได้ ส่วนตุลย์ภพนั้นมาได้แค่สองชั่วโมงแล้วก็ต้องรีบกลับ

'ก็ดีกว่าไม่เพื่อนระบายแหละวะ' รามิลคิดในใจ

รามิลนัดดื่มกินกับตุลย์ภพที่ร้านอาหารร้านประจำ เขาไปถึงร้านอาหารประมาณหนึ่งทุ่ม ตอนนี้ฝนที่ตกเมื่อตอนเย็นได้หยุดตกไปแล้ว

เมื่อรามิลไปถึงร้านก็พบว่ามีกลุ่มลูกค้าโต๊ะใหญ่อยู่สองโต๊ะอยู่อีกมุมหนึ่งของร้านคาดว่าจะมาเลี้ยงสังสรรค์กัน ซึ่งร้านได้จัดโต๊ะแยกห่างออกไปเพื่อไม่ให้รบกวนลูกค้าคนอื่น ประธานหนุ่มไม่ได้สนใจกลุ่มนั้นแต่เดินไปตรงไปที่โต๊ะที่มีตุลย์ภพนั่งรออยู่

"มาช้าจังวะ กูต้องรีบกลับนะโว้ย" ตุลย์ภพโวยวายใส่เพื่อนทันทีที่เจอหน้า เวลาของเขายิ่งเป็นเงินเป็นทองอยู่ ต้องรีบกลับเข้าบ้านแล้วโทรหาลูกกวาด เพิ่งได้กินลูกกวาดแสนหวานคนนั้นไปก็ต้องทำตัวดี ๆ หน่อย ไม่อย่างนั้นอาจจะโดนเทก็เป็นได้

"นัดกันหนึ่งทุ่มกูก็มาตรงเวลา มึงมาเร็วเอง" รามิลตอบเสียงเอือมระอาใส่เพื่อน

"เออ ๆ นั่ง ๆ กูสั่งอาหารกับเครื่องดื่มแล้ว" ตุลย์ภพขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงจึงได้พูดตัดบท เรียกให้เพื่อนนั่งลงจะได้เริ่มดื่มกินกันเสียที

รามิลจึงได้เลือกนั่งฝั่งตรงกันข้ามกับเพื่อนโดยหันหลังให้กลุ่มสังสรรค์กลุ่มนั้น และในตอนนั้นเองที่พนักงานเริ่มทยอยมาเสิร์ฟอาหารที่ตุลย์ภพสั่งไปเมื่อสิบนาทีก่อน

รามิลนั่งดื่มกินกับตุลย์ภพไปเรื่อย ๆ จนเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่า ๆ ลูกค้าสองโต๊ะใหญ่ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งเริ่มคุยเสียงดังขึ้น ทำให้ประธานหนุ่มเริ่มจะหงุดหงิด ว่าจะมาผ่อนคลายแต่ก็เจอเสียงรบกวน ถ้าจะเสียงดังแบบนี้พวกนั้นควรจะจองห้องที่เป็นส่วนตัว

รามิลตั้งใจจะชวนตุลย์ภพกลับ แต่แล้วเสียงโวยวายจากทางโต๊ะนั้นเรียกให้เขาหันกลับไปมอง

"เฮ้ย ๆ ขวัญ! เมาหรือเปล่าเนี่ย?"

ชื่อนั้นไม่เพียงแต่เหมือนชื่อของเลขาเขา พอหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นเธอคนนั้นจริง ๆ

ขวัญนรีที่ลุกขึ้นยืนโดนผู้หญิงคนหนึ่งจับแขนเธออยู่ เดาว่าเธอคงจะเสียหลักจะล้ม เสียงร้องตกใจของเพื่อนของขวัญนรีที่ทักหญิงสาว ทำรามิลถึงกับหงุดหงิด นี่เลขาของเขาดื่มจนเมามายขนาดนี้เลยเหรอ ไม่สบอารมณ์เลยที่สาวสวยหน้าตาอ่อนวัยประพฤติตัวเหลวไหล

แต่แล้วภาพของเด็กสาวหน้าตาอ่อนวัยที่นั่งโต๊ะตรงนั้น ที่เธอชนแก้วที่เฮฮากับเพื่อนเมื่อวันก่อนก็ซ้อนขึ้นมาในความคิดของรามิล เขาจำได้แล้ว สาวน้อยขี้เมาคนนั้น คนที่เขาบอกว่าถ้าเป็นน้องนุ่งแล้วจะตีสั่งสอนเป็นคนคนเดียวกับขวัญนรีเลขาหน้าหวานของเขานั่นเอง เพราะวันนั้นเขามีอคติกับหญิงเมามายก็เลยไม่ได้สนใจจำหน้าค่าตา มิน่า เขาถึงคุ้นหน้าขวัญนรีตอนที่เจอเธอครั้งแรก

'เจอเธอเมาสองครั้งสองครา ทำตัวเหลวไหลแบบนี้ต้องฟาดสั่งสอนจริง ๆ เสียแล้ว หึหึ'

แล้วความคิดเจ้าเล่ห์ก็ผุดขึ้นในหัวของประธานหนุ่มผู้จ้องจะขย้ำเลขาตัวเองมานาน เธอบอกว่าได้ย้ายออกมาอยู่ข้างนอกแล้ว มุมปากกระตุกยิ้มร้ายเมื่อหาทางสะดวกให้ตัวเองได้เสียที

"ฉันไม่ได้ดื่มมากขนาดนั้น แค่รองเท้ามันส้นสูงเลยเดินไม่สะดวก" ขวัญนรีบอกกับเพื่อนที่ประคองเธอ ก่อนที่เธอจะทรงตัวได้แล้วก็เดินไปด้านหลังร้านโดยมีเพื่อนหญิงคนนั้นตามไป พวกเธอคงพากันไปเข้าห้องน้ำกันนั่นเอง

"ราม กูกลับแล้วว่ะ กลับช้าเดี๋ยวลูกกวาดงอน" ตุลย์ภพพูดขึ้นเมื่อคิดว่าจะโทรหาสุดที่รักไม่ตรงเวลา เดี๋ยวยาหยีของเขาจะงอน

"อืม เช็คบิลกันเถอะ" รามิลไม่โกรธเพื่อนที่เพื่อนขอกลับก่อนเวลา เขาบอกพร้อมทั้งหันไปเรียกเด็กเสิร์ฟให้มาคิดเงินค่าอาหาร เพราะจิตใจของเขาตอนนี้อยู่ที่เลขาสุดสวยที่เดินหายไปหลังร้านคนนั้นเสียแล้ว

รามิลแยกกับตุลย์ภพก็มานั่งรอเหยื่อคนสวยในรถเพราะตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาร้านอาหารปิด ไม่นานกระต่ายน้อยก็ต้องเลิกสังสรรค์แน่นอน

เป็นดังที่รามิลคาดการณ์ไว้ เพราะเมื่อเวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงขวัญนรีก็เดินออกมาพร้อมกับเพื่อน ๆ หลายคนแยกไปขึ้นส่วนตัวที่จอดกระจายตามลานจอดรถ บางคนก็เดินไปยังถนนใหญ่เพื่อเรียกแท็กซี่กลับ ส่วนเป้าหมายของเขารั้งท้ายกลุ่มเดินมากับเพื่อนหนึ่งคน รามิลจึงได้เปิดประตูรถลงไปหาเธอทันที

"คุณขวัญ บังเอิญจัง ฝนจะตกแล้วผมไปส่งนะ" รามิลแสร้งเป็นว่าเพิ่งเจอกับหญิงสาว พอดิบพอดีกับเส้นสีขาวสว่างวาบขึ้นบนท้องฟ้าอันมืดมิดเหนือศีรษะบ่งบอกว่าฝนจะตกลงมาอีกครั้ง เขาจึงใช้เหตุผลนั้นอ้างกับเธอ

"โอ๊ะ ประธาน มาได้ยังไงคะ?" ขวัญนรีแปลกใจที่เห็นเจ้านายหน้าหล่อที่นี่จึงได้อุทานขึ้น

"รู้จักเหรอขวัญ?" ก้านแก้วถามขวัญนรี ทีแรกก็ระแวงที่เห็นชายแปลกหน้ามาทักเพื่อน แต่พอเห็นเพื่อนเอ่ยทักกลับอย่างสนิทสนมเธอจึงเบาใจแต่ก็ต้องถามให้แน่ใจอีกครั้ง

"อื้อ เจ้านายน่ะ" ขวัญนรีหันไปพยักหน้าตอบเพื่อน

"ผมไปส่งนะ ฝนจะตกแล้ว" รามิลเซ้าซี้อีกครั้ง ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปง่าย ๆ

"งั้นฉันกลับก่อน พี่ลพรอนานแล้ว" ก้านแก้วบอกเพื่อนรัก หันไปเจอรถของแฟนหนุ่มที่เปิดกระจกแล้วมองมาทางตนอย่างรอคอย เดิมทีจะให้แฟนหนุ่มขับรถไปส่งเพื่อนก่อน แต่เพื่อนมีเจ้านายอาสาไปส่งเธอจึงแยกตัวกลับ ดูแล้วเจ้านายใหม่ของเพื่อนก็ดูไม่หลุกหลิกเหมือนเจ้านายคนเก่า คงไม่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับเพื่อนหรอก

"อื้อ ๆ " ขวัญนรีพยักหน้าเร็วตอบเพื่อน เป็นเพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปจึงทำให้เลือดในกายพลุ่งพล่าน เธอจึงได้กระปรี้กระเปร่ากว่าปกติ ได้ยินเพื่อนตอบแบบนั้นก้านแก้วจึงได้แยกตัวไปหาแฟนหนุ่ม ปล่อยให้เพื่อนอยู่กับเจ้านายรูปหล่อตามลำพัง

"ไปกันเถอะ" รามิลพูดขึ้นก่อนจะหันหลังไปเปิดประตูรถสปอร์ตค้างไว้ รอให้เหยื่อสาวได้ขึ้นมาติดกับ แล้วก็แอบลอบอมยิ้มร้ายเมื่อร่างอรชรก้าวขึ้นรถตามแผน

................................

ใครก็ได้ไปช่วยน้องที อิพี่จะงาบน้องแล้ว 555