ติ๊ง ต่อง !
ติ๊ง ต่อง !
ติ๊ง ต่อง !
ติ๊ง ต่อง !
ติ๊ง ต่อง !
ติ๊ง ต่อง !
ฉันยืนกดกริ่งหน้าห้องไอ้ชั่วนรกส่งมาเกิดคนนั้นรัว ๆ มาจะสิบนาทีแล้ว แต่ก็ไร้การตอบรับจากคนในห้อง ออสตินอยู่ในนั้นแน่นอนฉันมั่นใจเพราะคอนโดของเขาหรูมาก คนข้างนอกจะขึ้นมาได้ต้องเป็นเจ้าของห้องลงไปรับหรือมีพนักงานโทรขึ้นมาแจ้งให้เจ้าของห้องรู้ถึงจะอนุญาตให้ขึ้นมาแล้วก็มันนั่นแหละที่บอกนิติบุคคลให้ฉันขึ้นมาได้แต่ไอ้เวรนี่มันดันไม่ยอมเปิดประตูให้ฉัน!
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะออสติน! ฉันรู้ว่านายอยู่ในห้อง เปิดสิ!” ฉันตะโกนพร้อมกับกดกริ่งรัว ๆ แม่งเอ้ย! พอเริ่มเหนื่อยฉันถึงได้นึกได้ว่าหน้าห้องมันมีตาแมวดิจิตอล ป่านนี้เขาคงยืนมองท่าทีร้อนรนของฉันด้วยความสะใจแล้วมั้ง
ฉันเหลือบไปมองกล้องที่ติดตรงประตูแล้วก็ชูนิ้วกลางใส่กล้อง ค้างมันไว้แบบนี้แหละ
กริ๊ก!
ได้ผลแฮะประตูเปิดรวดเร็วทันใจดี รู้งี้ชูมันทั้งสองมือตั้งแต่แรกแล้ว
“
