“กูทำได้ทุกอย่างนั่นแหละขอแค่ให้คุณพอร์ชรักกู!”
“แต่ฉันไม่มีวันรักเธอ!” ผมพูดขึ้นพร้อมกับเดินออกมาจากห้องน้ำ นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะ! ผู้หญิงคนนี้ทำบ้าอะไร โรคจิตรึไงถึงได้ทำเรื่องเลวกับเพื่อนได้ขนาดนี้ ความจริงผมหมดความอดทนตั้งนานแล้ว หมดความอดทนตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้มาด่าน้ำหวานว่าอีตัวแต่ก็พยายามข่มใจเอาไว้ก่อน แต่สาบานว่าถ้าไม่ใช่ผู้หญิงผมจะกระทืบให้ตายคาตีนตรงนี้เลย
“คุณพอร์ช!” ผู้หญิงคนนั้นมองผมด้วยความตกใจ ตาเบิกกว้างเหมือนจะคาดไม่ถึงว่าผมจะอยู่ที่นี่ คงตกใจที่ผมมาได้ยินเรื่องชั่วของเธอ ส่วนน้ำหวานก็มองมาที่ผมด้วยความตกใจเหมือนกัน เธอคงไม่คิดว่าผมจะออกมา
“อีหวาน! มึงหลอกกู!” พอเธอเรียกผมเสร็จก็หันไปชี้หน้าน้ำหวานพร้อมกับตวาดออกมาดังลั่นห้องจนน้ำหวานสะดุ้ง
“หยุดเดี๋ยวนี้นะวาวา! อย่ามาทำตัวต่ำ ๆ ที่นี่!”
“วาไม่หยุด! อีหวานมึงหลอกกูว่าคุณพอร์ชไม่อยู่ทำไมฮะ!” วาวาชี้หน้าแล้วก็เดินเข้าห
