“อย่าเพิ่งกลับนะ รอเปิดประตูให้เราก่อนกำลังไป...กลัวเมียไม่เปิดประตูให้”
พอออสตินพูดจบอีแมนนี่ก็เงยหน้าขึ้นมามองฉันตาโต ส่วนฉันก็ได้แต่นิ่งอึ้งไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดแบบนั้นต่อหน้าเพื่อน แล้วก็ทำปากพูดกับมันโดยที่ไม่ออกเสียงว่า วางสายได้แล้ว แต่มันกลับยิ้มเจ้าเล่ห์
“หืม~ ไม่ได้สิติน เนี่ยแมนนี่ต้องรีบไปต่อแถวซื้อเป้ Supreme x Louis Vuitton ที่พารากอนแล้วน่ะค่ะ เสียดายจังถ้าไม่ไปวันนี้ก็คงไม่ได้แน่” อีแมนจีบปากจีบคอพูดแล้วก็ทำท่าสะดีดสะดิ้งเหมือนมีผู้ชายหล่อ ๆ มานั่งอยู่ตรงหน้า
ที่ตลกไปมากกว่านั้นคือตินนี้ 2 ทุ่มจะ 3 ทุ่มแล้วกว่ามันจะไปถึงพารากอนคงปิดก่อนพอดี มันพูดจาเลอะเทอะบ้าบออะไร
“พรุ่งนี้มันจะไปวางอยู่หน้าห้องแมนนี่เลยจ้ะ” ออสตินพูดออกมาด้วยเสียงสดใส ส่วนอีแมนพอได้ฟังก็ดีดนิ้วเหมือนกับว่าทุกอย่างลงล็อคที่มันต้องการพอดีทำให้ฉันเข้าใจถึงบางอ้อว่าอีกระเทยมันกำลังใช้โอกาสนี้ในการรีดไถออ
